Gözümü açtığımda nerede olduğumu anlamam birkaç dakikamı almıştı. Bir hastane odasındaydım. Peki neden... Ah tabi ya. Pelin ve Emir.. Düşüncesiyle bile kalbime dayanılmaz bir ağrı giriyordu. Gözlerimin dolmasını engelleyemedim. Başımı sağa çevirdiğim an koltukta uyuyakalmış Esila ile karşılaştım.Uyuduğuna göre uzun zamandır burdaydım. Bir anda öksürmeye başladım. Çok şiddetli bir şekilde öksürüyordum. Benim öksürüklerimle Esila uyanmıştı. Hemen bana bir bardak su vermişti. Suyu ince biraz rahatlamıştım.
"Okyanus, iyi misin?"
bu soru ile başımı iki yana salladım.
"Kalbim çok acıyor."
Esila dolan gözleri ile bana baktı ve bi anda bana sarıldı.
"Atlatıcaksın kuzum. Atlatıcaz. Beraber gelicez her şeyin üstesinden."
"İnşallah Esila inşallah."
seymabodur107 ye ithafen
