Ο μεγαλύτερος πειρασμός

Κεφαλαιο 1ο

Πήγαμε προς το αυτοκίνητο και ο Ντανιελ άνοιξε το πορτ παγκαζ βοηθώντας με να βάλω τα πράγματα μέσα. Όταν τα βάλαμε πια όλα τα πράγματα πλησίασα τον Φιλιπ και τον αγκάλιασα. Αυτόν τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση και μου ψυθίρισε στο αυτί.
«Θα μου λείψει παρα πολυ. Τι θα κανω μόνος μου τόσο καιρό;»
«Έλα βρε μωρό μου θα με ξαναδείς σε δυο μηνες»
«Δεν μπορώ να περιμενω.» Είπα και με άφησε από την μέση μου απιασε το κεφαλι και με φίλησε στο στόμα και μετά στο μέτωπο.
«Λοιπόν πιτσουνάκια πρέπει να φύγουμε γιατι θα χάσουμε την πτήση. Θα μιλήσετε στο τηλέφωνο» είπε ο Ντανιελ δείχνοντας την ωρα.
Έδωσα ένα τελευταίο φιλί στον Φιλιπ και τον αφησα από την αγκαλιά μου.
Στην συνέχεια αυτός μπήκε στο αυτοκίνητο και πριν φύγει άνοιξε το παράθυρο «σ'αγαπω Βαλέρια»
«Και εγώ μωρό μου»είπε και μετά το αυτοκίνητο έφυγε.

Μετά από λίγη ωρα που καθομουν σαν ηλίθια και κοιτούσα το αυτοκίνητο να φεύγει μπήκα μέσα και έκλεισα την πόρτα πισω μου.
Το πρώτο πραγμα που έκανα ήταν να πάω στην κουζίνα για να βρω την Αιμιλια.
«Γλυκιά μου, μπορείς να φυγεις. Φτάνει για σήμερα δεν θα χρειαστώ τιποτα άλλο. Και για αύριο δεν χρειάζεται να έρθεις αφού είναι Κυριακή. Μπορείς να κάτσεις σπιτι και να περασεις λιγο χρόνο με την οικογένεια σου, ποτε δεν ξερεις τι γίνεται.» Είπα και ένα δάκρυ κύλισε στο μάγουλο μου. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι ο Φιλιπ έφυγε και ότι θα τον δω μετά από δυο μηνες.
«Κυρία, μην κλαίτε όλα καλά θα πάνε. Ευχαριστω πολυ για αύριο»
«Τιποτα γλυκιά μου» την είπα και της χαμογέλασα. Σκούπισα το μάγουλο μου και πήγα να φύγω από την κουζίνα για να πάω στο σαλόνι. Πριν προλάβω να φύγω όμως με φώναξε η Αιμιλια.
«Κυρία ξεχασα να σας πω με πήρε τηλέφωνο η Κυρία Μελανι και μου είπε να την πάρετε τηλέφωνο.»
«Σε ευχαριστω πολυ Αιμιλια θα την πάρω τώρα.» Είπα και έπιασα το τηλέφωνο στο χέρι. Έψαχνα να βρω την Μελανι και αφού την βρήκα πάτησα πάνω για να την πάρω τηλέφωνο. Μετά από δυο χτυπήματα ακους την πισω από το τηλέφωνο η λεπτή φωνή της κολλητής μου.
«Βαλέρια καλή μου τι κανεις;»
«Ωχ! Τι θέλεις παλι Μελανι;»
«Τι δηλαδή αν σου μιλήσω γλυκά σημαίνει ότι κάτι θέλω;»
«Ναι»
«Αντε καλά με έπιασες» είπε και γέλασε «ο Νέιτ διοργανώνει ένα πάρτυ για τα γενέθλια του και μας κάλεσε να πάμε.»
«Ποτε είναι;»
«Σήμερα το βράδυ»
«Μελανι ξερεις ότι δεν είμαι καλά. Ο Φιλιπ έφυγε σήμερα. Δεν έχω διάθεση για να βγω»
«Για αυτό και θα βγουμε Βαλέρια. Δεν θα κάτσεις μέσα να στεναχωριέσαι θα έρθεις να βγουμε για ένα ποτακι. Στην Λεωφόρο Σταρνταν γίνεται το πάρτυ στο καινούργιο το κλαμπ που άνοιξε.»
«Τέλος παντων αφού επιμένεις τόσο πολυ θα έρθω. Αλλά υπό έναν όρο»
«Δεκτός»
«Αφού δεν άκουσες καν τον προ μωρη τι δεκτός λες;» Είπα και γέλασα.
«Ότι και να είναι τον δέχομαι»
«Θα γυρίσουμε στις 3. Ή τουλάχιστον εγώ θα γυρίσω στις 3»
«Όπως θέλεις»
«Τι ωρα θα περασεις να με παρεις;»
«Κατά τις 11 θα περάσω να σε πάρω να είσαι έτοιμη δεν θα σε περιμενω μισή ωρα»
«Καλά καλά. Αντε σε κλείνω να μπω για μπάνιο»
«Αντε μπάι»είπε και έκλεισα το τηλέφωνο. Ξαφνικά ακουω την φωνή την Αιμιλίας
«Κυρία Βαλερί εγώ φεύγω. Το φαγητό αν θέλετε να φάτε το έβαλα στο ψυγείο. Τα ρούχα σας τα σιδέρωσα το πρωί.»
«Σε ευχαριστω πολυ Αιμιλια»
«Αν νε χρειαστείτε κάτι πάρτε με τηλέφωνο και θα έρθω αμέσως.»
«Δεν θα σε χρειαστώ τιποτα μείνει ήσυχη.» Της είπα και σηκώθηκα να την αγκαλιάσω. Αφού έφυγε και έκλεισα την πόρτα πισω μου πήγα και ξάπλωσα στον κάναμε.
Πωπω Χριστέ μου τώρα θα πρέπει να ετοιμαστώ για τον βράδυ πιο μετά.

Ένας θεός ξέρει τι με περιμένει εκεί.

————————————————————————

Γεια σας παιδιά!
Ξερω έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που είπα ότι θα γραψω αυτό το βιβλίο αλλά μου έτυχαν πολλα και μετά το ξεχασα τελείως.😕
Θα επανορθώσω όμως. 😁Θα ανεβάζω κάθε μέρα από ένα κεφάλαιο, και αν όχι κάθε μέρα αν δυο μέρες σίγουρα.

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο. Περιμενω να μου πείτε την γνώμη σας!

Αντιοοοοοοο!💗