AFAZİ💫

"Tanıştırayım ben..."

  Hızla kendi arabasına gidip Dolunay'ı takip etmeye başlamıştı. Bu yaptığı kesinlikle hataydı. Ama vazgeçemiyordu. Yaşına da uymuyordu anonim olarak yazmak. 24 yaşında biri...

  En sonunda araba hastanede durduğunda kaşlarını çattı. Neden buraya gelmişti ki? Kızın arabadan inmesiyle hemen peşine düşmüştü. Biraz uzak bir mesafeden olanları görmeye çalışıyordu. Sonra kızın sesini duydu.

  " Ben sağlık... raporumu a...almaya gelmiştim."

  Hemşire başıyla onaylayıp adını ve soyadını aldıktan sonra elindeki kağıtları ona uzattı. Gülümseyip teşekkür ettikten sonra çıkışa doğru ilerlemeye başlamıştı.

^^^

Dolunay'ın Anlatımı

  Arabaya binip elimdeki kağıtlara baktım. Bunu gidip okuluma vermem lazımdı ama yarın yapacaktım bunu. Şu kafamla hiç bir şey anlamadığım yetmezmiş gibi müdürün konuşma ve yarı sorgusunu çekemeyecektim.

  Kağıtları yan tarafıma koyup tekrar arabayı çalıştırmış ve eve doğru sürmeye başlamıştım. Aynadan arkamdaki araçla mesafe kontrolü yaparken gördüğüm şey kaşlarımı çatmama sebep oldu. Bu araç hastaneye giderken de arkamdaydı.

  Sakin olmaya çalışarak eve sürdüğümde hala aynı şekilde devam edeceğini düşünürken yanılmıştım. O ben eve varmadan neredeyse 15-20 dakika önce başka yöne gitmişti. Kesinlikle artık saçmalamayı bırakmalıydım. Bitmişti. Peşimde beni takip edip, zamanı geldiğinde kaçırarak öldürmeye çalışacak bir manyak yok artık. Yani en azından şimdilik böyle düşünüyorum.Hoş o zamanda öyle düşünmüştüm. Peki sonra?

  Kafamı iki yana sallayıp kendime gelmek için derince nefes aldım. Kesinlile kendimi yıpratıyordum. Aldığım tedaviyi zorlaştırıyor, psikoloğumun yaptığı işi boşa çıkarıyordum resmen.

  Evden içeri adımladığımda bu sefer kendimi biraz daha iyi hissediyordum. Kesinlikle o korkunç anları aklıma getirmemem lazımdı.

  Üstümü değiştirdikten sonra telefonumu elime aldım. Bana yazan numarayı tersledikten sonra interneti açmamıştım. Kim bilir ne saçmalamıştı.

  Wi-Fi'ı açıp evin internetine bağlanmasını beklemiştim. Kısa sürede bağlandığında mesaj gelmişti. Tıklayıp gelen mesajı okumaya başladığımda gözlerim irice açılmıştı.

0558...: 3 sene...(14:49)

0558...: Üç senedir seni tanıyorum.(14:49)

0558...: Hastalığın başladığı ilk andan beri.(14:49)

Dolunay : Kimsin sen?(15:10)

Dolunay: Beni nereden gördün?(15:13)

Dolunay: Takip falan mı ediyorsun?(15:16)

Dolunay: Bu gün peşimdeki sen miydin?(15:20)

Dolunay: Ne istiyorsun benden?(15:24)

  Benim yarım saatte zorla yazdığım yazıyı anında görüp 2 dakika içerisinde cevap yazmaya başlamıştı.

0558...: İlk olarak senden bir şey istemiyorum. Ama seni sevdiğimi bilmeni istiyorum.(15:26)

0558...:  İkinci olarak; evet bu gün peşindeki bendim.(15:26)

0558...: Çünkü bir anda seni ağlayarak gördükten hemen sonra arabaya binip yola çıkıyorsun.(15:27)

0558...: Başına bir iş gelmemesi için takipteydim.(15:27)

Dolunay: Benim güvenliğim sana mı kalmış?(15:30)

  Sinirle yazdığım şeye karşılık yine sakin cevap almıştım.

0558...: Sadece bekle. Yazmakta da güçlük çeliyorsun onun için yorma kendini.(15:30)

0558...: Tüm sorduklarına açıklık getireceğim. (15:30)

0558...: İsmim dışında...(15:31)

0558...: Takip ediyor muyum sorusuna gelelim?(15:31)

0558...: İşimde boşluk oluşunca sırf korumak amaçlı.(15:31)

0558...: Bana mı kalmış seni korumak? Belki evet belki hayır ama seni kurtaran ben olduğum andan beri engel olamıyorum.(15:32)

0558...: Ve can alıcı nokta.(15:32)

0558...: Evet doğru okudun. Seni kurtaran ben...(15:35)

0558...: Seni o gün o katilin elinde gördüm. 3 yıl önce.(15:37)

0558...: Tanıştırayım, ben o gün senin kurtarıp yarana tampon yapan adam...(15:40)