"Benden kurtulmak mı?" derken ses tınısına yansımış alay kilometrelerce öteden dahi sezilebilirdi.
"Ben senin kökünde can bulmuş bir sarmaşığım Yaban Gülü. Günbegün senin besininden besleniyorum. Kökün kuruyana ve biz beraber ölene kadar benden kur...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
▬▬▬
B İ R
----------------------
Gözleri odasından diktiği koca dağları deliyordu. Kaç yaşına gelmişti sahiden?
Yirminci yaşını doldurmuştu bu sene. Yirmi senelik esareti günbegün daha da kötüye gidiyordu. Daha küçücük bir kız iken yasaklanmıştı tüm dünya. Konağın sınırları ona haram kılınmış yalnızca bu sınır içerisinde nefes alması beklenmişti.
Kim katlanabilirdi ki bu hayata Lorin katlanabilsin?
Bazen gün geliyordu nefes alamadığı anlar hissediyordu. Onca varlığın içerisinde sevgi yoksunluğuyla geçip gidiyordu günleri. Daha fazla ne kadar katlanabilirdi ki buna?
Katlanamamıştı böyle yaşamaya Lorin. Evlerinin ahır kapısından gizli gizli kaçmanın yolunu bulmuştu. Kimselerin olmadığı sessiz ve ıssız zamanlarda alıp başını gidiyordu Lorin. Kimsenin ona dokunamayacağı, kimsenin onu incitemeyeceği yerlere nefes alabilmek için kaçıp gidiyordu.
Kimseye bir zararı dokunmuyordu onun. Kimseye bir zarar vermek istemiyordu da. Tek bir isteği vardı o da biraz nefes alabilmek. Uçsuz bucaksız uçurumlara kucak açan yüreği kimseye atmamıştı ta o güne kadar. Öylesine hızlı atmamıştı hiçbir zaman. Kimsesizlikten üşüyen bedeni o adamın bedenine çarpana kadar buz kesmişti.
O adamla tanıştığı ilk gün çarpıştıkları anda bedeninde uzun zamandır hareketsiz duruyormuşçasına atmaya başlamıştı yüreği. O adama doğru kanat çırpmaya başlamıştı. Kimdir, nedir hiç bilmiyordu. Hiç merak da etmemişti.
Günlerce, haftalarca belki de aylarca aynı ıssız sokaklarda aynı uçurumun kenarında buluşmaya devam etmişlerdi. Hiç bu kadar mutlu hissetmemişti kendini Lorin o yaşına kadar.
"Adın ne sesin Ceylan Gözlü," demişti bir gün o adam.
O güne kadar adını bile sormak gelmemişti aklına. Adıyla hiç ilgilenmemişti ki zaten Lorin. Yanındaki varlığı daima yetmişti kendine.
"Lorin." Demişti kocaman bir heyecanla. "Lorin Koçman."
Karşısındaki adamın yüzüne dalga dalga yayılan şaşkınlığı görmüştü o an. Soyadını bilmeyeceğini zannetmiyordu zaten lâkin neden bu kadar şaşırdığını anlayamamıştı Lorin.
O an kafasına düşen balyoz darbesi yüreğinin sıkışmasına sebep olmuştu. Kaçmak istemişti. Birkaç gün hiç o uçuruma gitmemiş, gezmek için can attığı sokaklara çıkmamıştı. Lâkin herkes bilir ki aşk kaçabileceğimiz bir şey değildir. O da kaçamamıştı. Yenik düşmüştü yüreğinde ateş almış sevdaya.
![KURBAN [TAMAMLANDI]](https://img.wattpad.com/cover/187507085-64-k84919.jpg)