My Bucket list -Remus Lupin- Voltooid

(9) 5. Naar een verboden plek gaan

'Schiet nou op Lily.' zeg ik springend terwijl we zowat door het kasteel rennen. 'Rustig Anna.' zegt Lily hijgend als ze naast me staat. 'Zwerkbal begint zo!' en ik trek Lily mee naar het Zwerkbalveld.

Als we het veld bereikt hebben gaan we samen op een goed plekje op de tribune zitten. 'Kijk daar is Remus.' zeg ik tegen Lily terwijl ik wijs naar Remus die helemaal vooraan staat. 'Ben zo terug Lils.' en op een normaal tempo loop ik naar Remus toe. 'Hey Reem.' 'Hey Anna.' 'Denk je dat Gryffindor wint?' 'Natuurlijk.' zegt Remus gelijk lachend. 'James is al de hele dag strategieën aan het doornemen. Dit kan niet meer fout gaan.' Ik grinnik door het beeld in mijn hoofd van James die iedereen opfokt. 'Kom je anders bij ons zitten?' vraag ik aan Remus wijzend naar de plek waar Lily zit. Remus knikt en hij loopt achter me aan terug naar Lily. Inmiddels is het een stuk drukker geworden op de tribune. Niemand wil de wedstrijd van Gryffindor tegen Slytherin missen. Het duurt eventjes maar dan komt het Gryffindor team het veld op gevlogen.

'Overtreding! Jij stomme Slytherin!' schreeuw ik agressief, waardoor Remus mij met een geamuseerde blik aankijkt. 'Als jij niet heel snel weg gaat dan...' Maar voordat ik alle scheldwoorden kan opnoemen die ik ken doet Remus zijn hand al voor mijn mond. 'Anna, relax.' zegt hij lachend. 'Sorry, ik wordt soms een beetje agressief van Zwerkbal.' zeg ik als Remus zijn hand van mijn mond heeft gehaald. 'Een beetje.' vraagt Lily en ik rol lachend mijn ogen. 'Potter heeft de bal... en hij scoort!' Heel Gryffindor staat op en begint te juichen. 'Wacht eens... Jones heeft de snaai. Gryffindor wint!' Iedereen van Gryffindor die was gaan zitten staat weer op en begint weer te juichen. Ik omhels Lily en Remus blij en ren net zoals een paar andere naar het veld. Het team is net geland en blij ren ik naar James en Sirius toe. 'Dat was geweldig!' zeg ik helemaal hyper. 'Goed gedaan.' zegt Lily en Remus feliciteert zijn vrienden ook.

'Hoe ben je van plan het te gaan vieren?' vraag ik terwijl ik tussen Sirius en James ga lopen. Sirius kijkt zijn vriend aan die lichtjes zijn hoofd schud. 'Nou eigenlijk...' 'Het is al laat. We wilden eigenlijk gewoon gaan slapen.' maakt James de zin van Sirius af. 'Serieus?' 'Ja, dat ben ik.' zegt Sirius waardoor we allemaal in de lach schieten.

Als we het kasteel bereikt hebben begint het al een beetje donker te worden. Tijdens het avondeten zijn de jongens niet in de grote zaal. Ze zullen wel heel erg moe zijn dat ze zelfs het avondeten overslaan. 'Waar zijn de jongens?' vraagt Marlene. 'Ze waren moe.' zeg ik simpel. 'Maar Remus en Peter toch niet? Zij speelden geen Zwerkbal.' bemoeit Lily zich met het gesprek. 'Dat is waar...' mompel ik. 'Misschien wouden ze alleen eten en hebben ze wat uit de keuken gehaald.' zegt Marlene schouderophalend. Ik knik, het zal vast wel niks bijzonders zijn.

Als iedereen klaar is met eten en we aankomen in de leerlingenkamer lopen de meiden gelijk naar boven. De rest van de leerlingen lopen ook gelijk naar hun slaapkamer. Ik ga op één van de banken in de leerlingenkamer zitten. Uit de tas die ik mee had genomen pak ik mijn boek. Ik ga goed liggen en sla het boek open.

Als ik op een kwart van het boek ben hoor ik een paar mensen langs me voorbij lopen. Als ik op kijk zie ik dat het de Marauders zijn. Nieuwsgierig leg ik mijn boek. Geluidloos loop ik de jongens achterna. Terwijl we in het kasteel lopen raak ik ze bijna kwijt, maar als we buiten zijn beginnen ze luidruchtig te praten. Waardoor het niet meer moeilijk ik om ze kwijt te raken. De enige die stil is is Remus. Hij ademt snel alsof hij een pijn wil onderdrukken. Telkens kijkt hij naar de lucht alsof hij iets zoekt. Alsof er iets beangstigend gaat gebeuren. We lopen steeds dieper het bos in en het wordt al donker. Ik verwacht ieder moment de maan die tevoorschijn komt. Twijfelend kijk ik om en vraag ik mezelf af of ik me misschien moet omkeren. Als we nog verder het bos in trekken weet ik niet zeker of ik de weg wel terug kan vinden naar het kasteel. Precies op het moment dat ik me wil omdraaien staat Remus ineens stil. De jongens stoppen met praten. Ze kijken allemaal omhoog. Even is het stil, maar dan begint Remus te schreeuwen. Het licht van de maan schijnt op hem. Bang kijk ik naar Remus die begint te kronkelen van de pijn. Zijn ogen zitten vol pijn en ik kijk hem hartverscheurend aan, maar het zijn niet langer meer zijn ogen. Het wordt ineens allemaal duidelijk. Langzaam glijdt er een traan over mijn wang en kijk ik in de ogen van één van de meest gevaarlijke wezens op aarde. De ogen van een weerwolf.

Vote/ Comment/ Follow