Memories Of Sahara

უდაბნოს ბოლო

თეჰიონი ჯერ კიდევ ვერ იჯერებდა ბიჭის ნათქვამს. მან ჯონგუკს დაურეკა. ის გააკეთა, რაც თვითონ მან ვერ შეძლო.

-გინდა ისტორიის ბოლო მოისმინო?- მოხუცი თემას გაურბი, არ სურს რა თქვას, რადგან მისი გონება არეულია..-მერე მიხვდები რატო არ ვხსნიდი წერილებს..

-კარგით..

----------------------------------

-რა იქნება, როცა საჰარა დასრულდება ჯონგუკ?
- უეცრად ეს საიდან მოგაფიქრდა თეჰიონ?.- ჯონგუკი ბიჭის მხრიდან თავს სწევს და მის სახეს უყურებს..

-არ ვიცი, მაგრამ  ორივეს ჩვენი ცხოვრება აქვს. მე კორეაში წავალ ალბათ?- ბოლო სიტყვა ჩუმად  ჩაილაპარაკა, რადგან თუ გუკი მას დარჩენას სთხოვდა დარჩებოდა სამუდამოდ მასთან.
მისთვის ის ყველაზე ძვირფასი იყო.

-მოდი ხვალინდელი დღით ნუ ვიცხოვრებთ, ჯერ დღევანდელი მორჩეს.

ჯონგუკი ბიჭის სახეს მისკენ ატრიალებს და ნაზად კოცნის ტუჩებში.
  მალევე ბიჭს ქვევით აწვენს თვითონ კი მის ზევიდან ექცევა..
-დღეს ჩვენ ვართ, ხვალაც ჩვენ ვიქნებით და ასე იქნება სამუდამოდ.- კოცნებს შორის ამბობს კონგუკი   და ხელებს თეჰიონის მაისურის ქვეშ ასრიალებს.
 
თეჰიონი ბიჭს ხელს კისერზე  ხვევს და კოცნას უფრო აღრმავებს. ჯონგუკი ბიჭის ნიშანს ხვდება და  მოქმედებაზე გადადის. მაისურს აძრობს და ტუჩებიდან ყელზე ინაცვლებს.

ნაზ და სველ კოცნებს უტოვებს ყელზე. თეჰიონი კი ვნება ამღვრეული ეჭიდება უფროსის თმებს..
  თითოეულ წერტილს ნაზად ჰკოცნის უფროსი. თითქოს უნდა, რომ ზეპირად ახსოვდეს ბიჭის ყველა ნაწილი.
კისრიდან მკერდზე ინაცვლებს.
გამაგრებული  მკერდს ეხება ეს კი თეჰიონის  სიამოვნების კვნესას იწვევს..
ჯონგუკს კი სიამოვნებს, რომ ბიჭი ასე  მოქმედებს მასზე და  სწორედ ამიტომ ცდილობს ყველაფერი იდეალურად იყოს.