Doğaüstü yeteneklere sahip korkusuz bir kahraman birliğinin sonu gelmez düşmanlarla olan amansız mücadelesi.
Ve yaşadığı akıl almaz olaylarla birlikte hayatı giderek içinden çıkılmaz bir hal alan öfkeli ve ağlak bir Türk gencinin hikayesi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
MART 2019 Kadıköy, İstanbul
Erdem Zümrüt'ün odası her zamanki gibi tertipli ve temizdi. Eğer olur da odasını uzun süre dağınık bırakırsa garip bir vicdan azabı çekmeye başlardı. Bu bir tür takıntı olabilir miydi? Belli de olmaz fakat Erdem'e kalırsa bu gayet doğal bir şeydi.
Yeni yeni doğmaya başlayan güneşin sarı ışığı perdelerin arasındaki ufak açıklıktan halıya doğru yansıyordu. İki küçük serçe odanın penceresinin önüne kondu. Kısa bir süre bakıştılar ve sonrasında ardı ardına ötmeye başladılar. Güzel cıvıltıları günü renklendiriyordu.
Erdem sıcak yatağında uyuyordu. Sarı saçları uyku sırasında darmadağın olmuştu. Yorganı her zamanki gibi kafasına kadar örtmüştü çünkü bunu yapmayı çok seviyordu. Saati yatağının yanındaki komodinin üzerinde duruyor ve uyanma vaktinde ötmeyi bekliyordu. Ona göre alarm denilen şeyin bir süreli bombadan farkı yoktu.
Saat sekize ulaşınca alarm çalmaya başladı. Alarmın sesini duyunca gözlerini hafiften açtı. Yatağında kısa bir süre dönüp durduktan sonra tek eliyle saatin düğmesine basmaya çalıştı.
"Kapansana artık!"
Uzun uğraşlar sonucunda nihayet alarmı kapatmayı başardı. Yarı uykulu gözlerle etrafını kolaçan ettikten sonra kısa bir süreliğine hayatını sorguladı. Esneyerek yatağından kalktı ve birkaç egzersiz hareketi yaptıktan sonra odasının perdelerini araladı. O sırada serçeler uçup gitmişti bile.
Bugün günlerden pazartesiydi. Dışarıda güneşli ve serin bir hava hakimdi. Bulutlar birer pamuk parçalarından farksızdı. Masmavi gökyüzü tüm parlaklığıyla insanın içini huzurla ve enerjiyle dolduruyordu. Yepyeni bir gün başlıyordu.
Kadıköy'ün işlek caddelerinden birinde oturduğu için sabahları dışarıda çok ses oluyordu. Erdem bu sesleri hiç sevmezdi. Kim sever ki gerçi? Özellikle inşaat sesleri katlanılacak gibi değildi. İnşaatların fazlasıyla olmasının sebebi kentsel dönüşümden kaynaklanıyordu.
"Günaydın Kadıköy. Yine sıkıcı ve oldukça sıradan bir haftaya hazır ol! Şahsen ben hiç hazır olamıyorum," dedi adeta insanlığa karşı bir konuşma yapıyormuşcasına.
LACHRYMOSE KONTROLSÜZ GÜÇ
Hızlı adımlarla lavaboya gidip elini yüzünü yıkadıktan sonra aynadan kendine baktı. İlk önce yüzündeki çillerin fazlalığını fark etmişti. Sonra gözlerine baktı. Gözlerinin derinliklerine bakıyordu. Kısa bir süreliğine kendine öven gözlerle baktıktan sonra gürültü edip sesini aile fertlerine daha fazla duyurmamak için lavabodan hemen çıktı.
Mutfağa doğru yol alırken güzel bir şarkı mırıldanıp durdu. Dolaptan aldığı mısır gevreğini açıp bir kaseye boşalttıktan sonra kahvesini hazırladı. Mısır gevreğine sütünü de ekleyip kahvaltısını tamamladı.
