Memories Of Sahara

სიზმრიდან რეალობაში

-დიახ, ყველა იმდენად ლამაზია.- გაოცებული ეუბნება ბიჭი მის გვერდით მდგარ მოხუცს.

-ეს ფოტოები მოგონებებია შვილო, რომელიც მუდამ იცოცხლებს - ნაღვლიანი ხმით ამბობს მოხუცი.

-შეიძლება, რაღაც გკითხოთ? გთხოვთ უპატივცემულობაში ნუ ჩამომართმევთ.

-გისმენ შვილო ეგ რატომ უნდა ვიფიქრო?.- თბილად უღიმის მოხუცი.

-კარგით მაშინ. შეგიძლიათ მითხრათ, აქ ყველა ფოტოზე მხოლოდ ბუნებაა, მაგრამ აი ამ უდაბნოს ფოტოზე ორი ბიჭი დგას. და გამიკვირდა უბრალოდ.ვინ არიან ისინი?.

- შვილო ეს საჰარის მოგონებაა, რომელსაც დიდი ადგილი უჭირავს ჩემთვის.

-მოიცა ეს თქვენ ხართ?.-გაკვირვებული უყურებს ბიჭი მის წინ მდგარ მოხუცს და ფოტოებს.

-კი შვილო.

-და მეორე?.- გაკვირვებული ეკითხება ბიჭი უფროსს.

-ის ჩემი ცხოვრების სიყვარულია შვილო.- მიხუცის თვალში მბრწყინავ ცრემლს ამჩნევს.

-გული მიგრძნობს თქვენ საოცარი ისტორია გექნებათ ასე არაა?

-მე არ ვიცი ეს საოცარი ისტორიაა თუ არა, რადგან არავისთვის მომიყოლია

-რატომ?.

-ალბათ ამ დროს ველოდი, მგონი დროა ვინმეს მოვუყვე.

-მაშინ დავიწყოთ - აჟიტირებულია სურს ახლავე გაიგოს ისტორია მოხუცზე.

-არა, ახლა არა. ახლა კაფეში ვმუშაობ. საღამოს მოდი კაფის მეორე სართულზე ვცხოვრობ და მესტუმრე.

  -ხო მართლა მე კიმ თეჰიონი ვარ...
ვიცი, რომ მწერალი ხარ, მინდა, რომ ეს ისტორია დაწერო ჩვენზე თუ მოგეწონება.
-კარგით, ბატონო კიმ, მე კიმ ნამჯუნი ვარ. მწერალი და ამ საღამოს გესტუმრებით.

ემოციებით დატვირთული ახალგაზრდა. კაფიდან გადის. ახლა რაც აინტერესებს ეს დაღამებაა, რათა ისტორია მოისმინოს. გული ამ ისტორიაზე კარგს უგრძნობს. თითქოს მთლიან სიყვარულის ისტორიას ახლა მოისმენს.