Why I Fell For You? (Γιατί Σε Ερωτεύτηκα;)

1ο κεφαλαιο

"Άνταμ.. Άνταμ σε χρειάζομαι." Ήταν τα τελευταία λόγια που θυμάμαι απο το σημερινό όνειρο πριν ο ήχος του ξυπνητηριού αντηχήσει στα αυτια μου.

"Πότε έφτασε πάλι Δευτέρα" μονολογώ ενω σηκώνομαι αργα απο το αναπαυτικό κρεβάτι μου. Αυτο το πρωινό ξύπνημα είναι πολυ επίπονο μιας και χθες το βράδυ ξενυχτησα διαβάζοντας το αγαπημένο μου βιβλίο.

"Καλημέρα μαμά" λέω κάπως βαριεστημένα καθώς είμαι ακόμα κάτω απο την επιρρεια του ύπνου. "Σήμερα είναι σημαντική μέρα μην το ξεχάσεις!" Μου υπενθυμίζει η μαμα μου. "Σήμερα θα σου απονέμουν το βραβείο για τις κολυμβητικες σου επιδόσεις!" μου λεει καθως διασχιζω της πορτ. "Το ξερω μαμα.." ειπα και ενιωσα ενα κυμα αγχους να κατακλύζει το σώμα μου καθως ΑΥΤΟΣ θα είναι εκεί. "Τα λέμε μαμα, σε αγαπώ!" και ξεκίνησα για να παω στο σχολείο.

Λιγα λεπτα αργότερα, έφτασα στο σχολείο και έψαχνα απελπισμένα για να βρω την κολλητή μου. "Γεωργία εδω.." φωνάζω περισσότερο απο ότι έπρεπε. "Καλημέρα Βερόνικα!" με χαιρέτισε με ενθουσιασμό. "Γιατι δεν χαίρεσαι; Ειναι η πιο σημαντική μέρα της χρονιάς σου!" με ρώτησε "Απλα εχω αγχωθεί παρα πολυ. Δεν ξερω τι θα κάνω!" λεω και αισθάνομαι τους σφυγμούς να ανεβαίνουν κατακόρυφα.
(...)

Ήρθε η ώρα της απονομής και θα έλεγα πως δεν ήμουν και στα καλυτερα μού, μέχρι που τον είδα."Δεν εχει αλλάξει καθόλου απο τοτε που τον θυμάμαι" ψελισσα. Τα πράσινα ματια του φωτιζουν ολόκληρη την αιθουσα και η ασπρη μπλουζα που φοράει αναδεικνύει το μυώδες σωμα του. Αισθάνομαι ολα να γυρίζουν και ξαφνικα... σκοτάδι.

Γιατί έχει τόση επιρροή επανω μου αφου οτι εγινε μεταξύ μας εγινε πολυ καιρο πριν;