Help!

Tes

'Doei meiden' Roep ik nog snel voordat ik weg fiets.

Als ik thuis aan kom zie ik dat mijn moeder al thuis op de bank zit en ik ben veel te laat met buikpijn in mijn maag loop ik naar binnen.
'Hoi mama, hey bram.' Ik lach mijn broertje Bram is zijn haren weer aan het doen met de stiekjes van mijn moeder. Zonder hem zou ik het thuis echt niet volhouden.
'Hey Tes. Kom maar eens gezellig aan me zitten.' Kut mama klinkt sjagerijnig.
'Alles goed hier, mama?' Vraag ik dan maar.
'Ja, man. Jij was er alleen niet.' Als ik naast haar zit ruik ik dat ze weer gedronken heeft..
'Mama? Heb je weer gedronken?'
'Nee, hoe kom je daar nou bij? Mij weer beschuldigen van dingen? Ja daar ben je zo goed in hé? Trut! Ja, je moedertje die je zo goed verzorgd weer beledigen? Ja zou ik ook doen.' Waarna ze verluisterd: 'Hup naar boven.' O nee als ik naar boven moet is het niet goed.. Maar ik durf niet te wijgeren en ze loopt me wankelend achterna.

Ik heb de eerste klap al te pakken op de trap ik kan niet mijn evenwicht houden voordat ik de trap af donder. 

'Au, mama hou alstjeblieft op.' Vraag ik smekend.                                                  'Nee, hup naar je kamer.. Daarna moet ik je nog wat vertellen.' Schreeuwd ze.                                      
Ik ren snel naar boven achtervolgd door mijn moeder als ik op mijn kamer kom doe ik hem snel op slot.
'Tes.' Zegt ze drijgend. 'Je hebt de keuze: Ik breek hem open en dan komt er niets goeds van terecht of jij doet de deur open weet dat dat de beste keuze is die je kunt hebben! Dus kies maar.'                                       
Ik blijf stil en zie dat ze hem dan probeert open te breken ik kruis mijn vingers en hoop dat het haar niet lukt.                                                         
'Jij bent echt een kutkind weet je je doet niks goed wat je ook nooit gedaan hebt.' Ze geeft nog een ruk en de deur schiet open.                                  'Nu krijg je te voelen ook wat je fout hebt gedaan!' Roept mijn moeder.        'Mama alstjeblieft.' probeer ik nog maar de tweede klap heb ik weer te pakken. Ze gooit me door de kamer en trekt me aan mijn haar weer op. De gooit ze me weer keihart op de grond waarna ik iets hoor kraken en ze weg loopt. Ik adem opgelucht maar slaak een gil als ze weer terug komt met de stofzuigerslang waarmee ze nog een paar minuten mee slaat. Ze stop heel plosteling: 'Kom je zo beneden ik moet je wat vertellen.' Kut dat klinkt niet goed.

Ik kruip van de trap omdat ik niet normaal kan lopen en ga aan de tafel zitten.
                                        
'Mama, wat is er?' Vraag ik.
'Je gaat binnenkort weg.' Antwoord ze.
'Weg?'
'Moet Tesie weg?' Vraagt Bram met pruiloogjes.
'Schijnbaar Bram, ik ben hier niet meer welkom.' Antwoord ik dan maar.
'Das nie so leuk.' Hij trekt een pruilip.
'Bram, ga spelen.' Zegt mijn moeder bevelend.
'Maar..' Zijn zin word onderbroken.
'Niks te maren! Ga spelen zei ik!' Schreeuwd ze kwaat.
Bram loop snikend weg.
'Ja, je gaat naar de markt daar kan ik wel wat geld van je krijgen.' Gaat mijn moeder verder tegen mij.
'Moet ik dan op die markt werken.' Zeg ik dan maar. Als ik weg ben hoe gaat het dan met Bram?
'Nee, je word verkocht.' Verkocht?! Is ze nou helemaal gek geworden?
'Voor hoeveel? Aan wat voor mensen? Waarom.'
'Waarom omdat ik en dan van je af ben en ik ben 2000 euro rijker en ik kom geld te kort dus dat komt gied. En aan wat voor mensen, i don't know. Het kunnen zoveel mensen zijn het kan iedereen zijn.'
'Je weet wel dat ik je bloedeigen dochter ben hé?'
'Ja, duhh. Je bent uit mij gekomen, ik heb al te veel door jou geleden en je hebt me te veel geld gekost dus lijkt het me wel zo logisch.'
'Maar ma..'
'Niks te maaren en vandaag mag je voor de rest van de dag weer op een fantastiche plek doorbrengen.' Kut.. De kast.
'Nee mama, alstjeblieft!'
'Hup opstaan en naar de kast lopen' Met loodzware benen sta ik op en doe ik wat er gevraagt word.
'Mama? Blijft Bram hier wel? En wanneer moet ik weg?.'
'Deze week ga je nog naar school, zaterdag je spullen inpaken en zondag ga je weg.' Zegt ze lachend terwijl ze de muur achter de kast uit haalt. Ze mij in de kast gooit, me vast maakt met handboeien en de muur weer terug erin doet zegt ze nog een paar dingen tegen me: 'Wat jij in je leven wilt bereiken weet ik ook niet, maar het word niets veel goeds. Want jij bent niet goed. Je krijgt vandaag en morgen geen eten meer en word je nog eens dun. Zondag, morgen dus mag je hier ook blijven en morgen avond komt er nog iemand voor je.'

En ze is weg. Alles doet pijn in mijn lichaam. Wie komt er mirgen voor me? Mischien haalt iemand me al wel op.. Het is denk ik wel waar wat ze allemaal zegt mischien ben ik wel echt zo kut. Mischien doe ik wel niets goeds. Ze heeft gelijk ik bereik niets goeds in mijn leven en nu moet ik binnenkort waarschijnlijk ook nog verkocht worden door mensen die ik niet ken. Mijn leven is echt een hell.. Hopelijk zijn het nog een beetje aardige mensen.. Maar dat hoopt mama vast niet.
______________________________________Thnxx voor het lezen. Als julie willen hoop ik dat julie even willen laten weten wat je ervan vind. En als julie ideeën hebben of tips laat het allemaal maar weten.

Ik ben niet heel erg blij met dit hooftstuk maar verder dit verhaal vind ik zelf dat ze wel wat beter worden.

921 woorden had dit hoofdstuk.