Jk-ရၿပီOmma....သားစားခ်င္စိတ္မ႐ွိလို႔....Ommaလည္းေဆးရံုသြားရဦးမွာမလား....Appaအေျခေနေရာဘယ္လို႐ွိလဲOmma
ထိုအခါOmmaလည္းငိုင္က်သြားသည္....Ommaလည္းစိတ္ေထာင္းကိုယ္ေက်ထင္ပါရဲ႕မ်က္ကြင္းမ်ားေတာင္ခ်ိဳင့္ဝင္ေနေခ်ၿပီ.....စိတ္ေၾကာင့္လည္းပါမည္ထင္ပါရဲ႕တစ္ရက္ပဲ႐ွိေသးသည္...မ်က္ႏွာကခ်က္ခ်င္းအိုသြားသည္
Hara-သတိမရေသးဘူးသား.....ေနာက္ရက္အနည္းငယ္ေနလို႔မွသတိမရရင္လက္လႊတ္ရေတာ့မယ္တဲ့
ထိုအခ်ိန္အေပၚမွထယ့္လက္ကိုဆြဲကာဆင္းလာေသာhyung
Jh-သားတို႔သြားေတာ့မယ္
Hara-မနက္စာေကာသား
Jh-အျပင္မွာပဲစားေတာ့မယ္
ထို႔ေနာက္လွည့္ထြက္ခါနီး
Jh-ေအာ္....သားတို႔အိမ္ခြဲေနဖို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ.....ဒါကေတာ့ဒီကအလုပ္ကိစၥၿပီးတဲ့ထိေပါ့....ဒီမွာလုပ္စရာေတြၿပီးရင္ႏိုင္ငံျခားမွာပဲအေျခခ်ျဖစ္မယ္ထင္တယ္
Hyungစကားေၾကာင့္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့မေန႔ကလိုကြၽန္ေတာ့္အားစူးစူးရဲရဲၾကည့္ကာေျပာေနသည္....ထယ့္ကိုၾကည့္ေတာ့လည္းhyungစီစဥ္သမွ်ကိုမသိဘူးထင္ပါနဲ႔hyungအားမ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးနဲ႔ေမာ့ၾကည့္ေနသည္....ဟက္....hyungကဒီနည္းနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ေဘးကေနထယ့္ကိုဆြဲထုတ္သြားမယ္ေပါ့....မရဘူးေနာ္hyung....အစကဘယ္လိုပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန....ေနာက္ဆံုးမွာထယ္ကJJKအပိုင္ပဲ
Hara-မင္း Appaေရာ....ဟမ္....မင္းAppaေရာ....မင္းAppaဒီေလာက္ျဖစ္ေနတာေတာင္..ဒီဘာမွမဟုတ္တဲ့ေယာက်ာ္းအတြက္နဲ႔....
Jh-ထယ့္ကိုေျပာစရာမလိုဘူးOmma....ဒါကြၽန္ေတာ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္.....ေျပာစရာကုန္ၿပီထင္တယ္.....လာထယ္
ထယ့္လက္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာဆြဲေခၚသြားေသာhyung
အလုပ္သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမနက္ကကိစၥကိုေခါင္းထဲကထုတ္မရ.....ထို႔ေၾကာင့္ကားေခါင္းကိုခ်က္ခ်င္းေကြ႔လိုက္ၿပီးထယ့္ agency သို႔
