Δεν είχαμε όλοι την τύχη σου

Ξεκινήστε από την αρχή
                                    

- Ψστ, ψστ 

έλα χρίστε και κύριε ακούω καλά, λέω και κοιτάω προς το κήπο που ακούγετε η φωνή.. όταν ξαφνικά σταματάει ... οκ μάλλον έχω αρχίσει να τρελαίνομαι και εγώ !

- είναι ελεύθερο το πεδίο ?

εντάξει έχω ακόμα ελπίδες δεν τρελάθηκα τελικά.

- είναι κανένας φρουρός εδώ γύρο ? ακούω την φωνή να λέει

- ε, όχι κανείς μόνο εγώ είμαι. είπα τελικά.

- Α ωραία είπε και κάποιος πετάχτηκε από έναν θάμνο λίγο ποιο πέρα από το παράθυρο μου. Λίγο έλειψε να βάλω τις φωνές αν δεν τον αναγνώριζα !

- Εσύ !

- Όχι η καλή νεράιδα ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι τέτοια ώρα το βράδυ στο κήπο σου, εκτός και αν περίμενες κάποιον άλλο. Μου είπε κλείνοντας μου το μάτι και τα μάγουλα μου βάφτηκαν κόκκινα.

-  έλα μέσα ! του λέω.

Ανάβω ένα φανάρι για να φωτιστεί το δωμάτιο και να μπορώ να τον βλέπω και εγώ καλύτερα, γιατί μόνο με το φως του φεγγαριού κάνουμε δουλειά.

- Λοιπόν ακούω του λέω και κάθομαι απέναντι του.

-Πρώτον όχι αυτό το ύφος σε έμενα πριγκίπισσα και δεύτερον έχεις κάτι να φάω ? έχω πεθάνει της πεινάς.

Αυτό δεν το περίμενα το ομολογώ, μιλούσε με θράσος και ειρωνεία και συμπεριφέρονταν λες και ήταν σπίτι του... Σαν κάποιον να μου θυμίζει αυτή η συμπεριφορά....

Αφού του έφερε να φάει και τον περίμενε μέχρι να τελειώσει τον ξανά ρώτησε.

- Ας πούμε ότι δεν είναι δουλειά σου να μάθεις. Της απάντησε τελικά αφήνοντας την με ανοιχτό το στόμα, σίγουρα είχε πολύ θράσος!

- Δεν είναι δουλειά μου να ξέρω ότι είσαι καταζητουμενος εγκληματίας ? του απάντησε τελικά εκείνη και τα μάτια του σκοτείνιασαν.

- Όχι και εγκληματίας ! εγώ απλός κάνω την δουλειά μου οποία και αν είναι αυτή. Είμαι απλός ένα εργαλείο όπως ένα μαχαίρι στα χεριά κάποιου, μπορείς να κυνηγήσεις για να φας, άλλα μπορείς και να κυνηγήσεις για να σκοτώσεις. Αυτός με πληρώνει και εγώ εκτελώ. Της απάντησε ψυχρά.

- Και είσαι δηλαδή περήφανος για αυτό ?

- Όχι, καθόλου.. βλέπεις δεν είχαμε όλη την τύχη σου. Αλήθεια πως σε λένε ? την ρώτησε 

-Περσεφόνη.

-Ωραία Περσέα εγώ είμαι ο Γιάννης.

- Δεν είπα ότι  με λένε Περσέα ! του φώναξε.

Παγιδευμένη ΜελωδίαΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα