စာမ်က္ႏွာေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္ေက်ာ္အျပီး
ထိ သူမ အနားမွ မခြာျဖစ္။ စာဖတ္မီးအ
လင္းေရာင္ေအာက္တြင္မူကား
စာေရးသူ၏ ကြန့္ျမူးမႈအလိုက္ ေျပာင္းလဲတတ္ေသာ သူမ၏ မ်က္ႏွာထားကို
သေဘာတက်ငံု့၍သာျကည့္ေနမိသည္။
ခဏျကာေတာ့ ဖုန္းဖြင့္ကာ နာရီျကည့္၏
စာအုပ္ခ်ျပီး ဗိုက္ေလးကို ကိုင္ေနသည္
သိတယ္ သူမ ညစာစားေရးမစားေရး ေတြေဝေနျပီ။

ဗိုက္ဆာရင္ စားေပါ့…

တိုက္တြန္းစကား ဆိုျကည့္သည္။
မျကားမွန္းသိေပမဲ့ အက်င့္ကပါေနျပီ။
ေအာက္ဆင္းျပီး မူပိုင္ျကက္ဥ
ေျကာ္နံ႕ရ၏။
ထမင္းစားျပီးျပီးခ်င္း အခန္းထဲ ျပန္ဝင္ေခြ
တတ္တာကို မျကိုက္ေပမဲ့ မေျပာျဖစ္
စာအုပ္ျပန္မကိုင္ခင္ နာရီျကည့္သည္
မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္ပစ္၏။

"စာမေရးခ်င္ဘူး…Scriptေတြေရးရမွာ
ပ်င္းေနတယ္"

ခပ္တိုးတိုးျငီးရင္း ခႏၶာကိုယ္ကို
ေကြးညြတ္ျပီး မ်က္လံုးမ်ားကို
မွိတ္ထားျပန္၏။
ေဘးတေစာင္းအေနအထားႏွင့္
ေသးေသးေလးျဖစ္ေနေသာ သူမကို
ျကည့္ရင္းရယ္မိသည္။ ဤအမ်ိုးသမီး
ငယ္ေလးဟာ
တစ္ခါတေလ အရမ္းပ်င္းတတ္၏
အထူးသျဖင့္သူ့စိတ္အတိုင္း လုပ္ေနရ
တာ မဟုတ္တဲ့ အလုပ္ေတြမွာေပါ့။

ထပ္မံကာ ဆံပင္ေပ်ာ့မ်ားကို ပြတ္သပ္
ေပးေနမိသည္။

"မေရးခ်င္ဘူး" အသံတိုးတိုးေလးႏွင့္
ညည္းညူပံုက ေက်ာင္းမသြားခ်င္တဲ့
ကေလးတစ္ေယာက္ ညည္းညူပံုအတိုင္း

သူ သေဘာတက်ရယ္ရင္း ေခါင္းေလးကို
ထပ္ပုတ္ေပးေနမိသည္။

"ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုပ္ေပါ့…ခု ခဏနား
ရင္နားလို့ရတာပဲ"

ဘယ္ေတာ့ မဆို ေက်ာခိုင္းထားတတ္သူ
သည္ ခုခါတြင္ေတာ့ ညာဖက္ျခမ္းကို
လွည့္လာ၍ သူ အင္း သူတို့ကရင္ခုန္
တယ္ဆိုတာမ်ိုးမရွိေပမဲ့
အထိတ္တလန့္ ကိုယ္ကိုေနာက္ဆုတ္မိ
သည္။ သူမသည္ကား သူ့လက္အေငြ႔အသက္ကိုခံစားေနမိသည့္အလား သူ့လက္ရွိရာသို့ေခါင္းဝင္တိုးသည္။

သူမ သိေနတာလား။ သူဇေဝဇဝါႏွင့္ သူမ
ေခါင္းေလးကို ထပ္ပုတ္ျကည့္သည္။
ထပ္တိုးမဝင္ေတာ့ဘဲ ျငိမ္သက္သြားျပီး
ခႏၶာကိုယ္ေသးေသးေလး က်ံဳဝင္သြား
၏။

ကိုယ်စောင့်နတ် BroWhere stories live. Discover now