Παγιδευμένη Μελωδία

Αδυναμία?

Ασλάν

Πάει ένας μήνας και, από τότε που έφυγα από την Κωνσταντινούπολη. Η κατάσταση με τις επαναστάσεις έχει ξεφύγει σε υπερβολικό βαθμό, τα στρατιωτική συμβούλια ακολουθούν το ένα το άλλο εδώ στην άγκυρα. Τελικά το πείσμα της το έχουν όλοι στον λαό της.

- Ασλάν πάλι σε εκείνη έχεις το μυαλό σου?

- Μουσταφά με ξέρεις  δεν μπορώ να σου κρυφτώ, ναι σε εκείνη το έχω, για κάποιο λόγο δεν μπορώ να σταματήσω να την σκέφτομαι, έχει να μου απαντήσει εδώ και 2 εβδομάδες.

- Πιθανόν να κάνει τα πεσίματα της πάλι.

- Μάλλον... Αλλά και πάλι..

Τις σκέψεις του όμως ήρθε να διακόψουν ένα επείγον γράμμα.

Ο Ασλάν χλόμιασε.

- Τι λέει Ασλάν? Έχεις ασπρίσει!

- Λέει ότι η Περσεφόνη έχει εξαφανιστεί από το παλάτι!

- Είναι ποτέ αυτό δυνατόν!?

- Όχι μόνο αν υπάρχει κάποιος προδότης! Είπε και σηκώθηκε να φύγει.

-Που πας!? Σε λίγο έχουμε συμβούλιο!

- Πρέπει να γυρίσω στην Κωνσταντινούπολη Μουσταφά πρέπει να μάθω τι έγινε!

- Δεν μπορείς να πας έτσι! Μπορεί να είναι και παγίδα!? Κάτσε λίγο να το σκεφτείς λίγο! Δεν μπορείς έτσι απλά να φύγεις τι θα γίνει με το συμβούλιο!

- Μουσταφά ξέρεις πόσο σε εμπιστεύομαι.

- Φυσικά

- Σε αφήνω υπεύθυνο μέχρι να γυρίσω, θυμήσου όμως πως αν κάτι δεν πάει καλά αυτό δεν θα σε σώσει.

- Κατανοητό.

- Ωραία.

Στα τόσα χρόνια που είχε την εξουσία ποτέ δεν είχε αφήσει κάποιον στην θέση του. Αυτό ήταν πρωτάκουστο, για όλους όσους τον γνώριζαν και φυσικά για όσους ήθελαν το κακό του.
Άρχισε να βγάζει στην επιφάνεια ένα ποιο ανθρώπινο πρόσωπο, πράγμα που από την μία ήταν και καλό γιατί ο λαός άρχισε να βλέπει ότι δεν ήταν το τέρας που όλοι νόμιζαν. Αλλά και πως δεν ήταν και τόσο άτρωτος όσο πίστευαν. Πραγματικά ρίσκαρε πάρα πολλά, πράγμα και το ήξερε και αυτός καλά.

Μέτα από λίγες μέρες ταξίδι έφτασε στην Κωνσταντινούπολη που ήταν ντυμένη στα λευκά.

Η πρώτη του σκέψη ήταν να πάει στο δωμάτιο της.

- Περσεφόνη! Φώναξε μπαίνοντας στο δωμάτιο, και την τρόμαξε για τα καλά καθώς δεν το περίμενε.

- Ασλάν Ποτέ γύρισες!? Γιατί είσαι έτσι .. είναι σαν να είδες φάντασμα?.
Η ανακούφιση που ένιωθε βλέποντας την δεν περιγράφονταν, την αγκάλιασε σφιχτά και όλη την ώρα μουρμούριζε ευχαριστώ σε όποιον θεό ήξερε

- Είσαι καλά! Δόξα τον Θεό είσαι εδώ ασφαλής!

- Φυσικά και είμαι αλλά Ασλάν τι έγινε?! εσύ είσαι καλά!?

- έλαβα ένα γράμμα ότι είχες εξαφανιστεί! Και ήρθα όσο γρήγορα μπορούσα!

- Ότι εξαφανίστηκα!? Αυτό είναι αδύνατον να γίνει, είμαστε ποιο οχυρωμένοι και από πόλη σε επιδρομή.

- αλλά οι προδότες παντού υπάρχουν.

- Αλλά και πάλι αυτό ήταν πολύ ανόητο από μέρους σου! Να φύγεις έτσι Ασλάν έδωσε πάτημα για πόλους έτσι! Του φώναζε καθώς κρατούσε το πρόσωπο του με τα χέρια της έτσι ώστε να την κοίτα.

- Δεν ξέρω τι με έπιασε και φέρθηκα τόσο ανόητα.

- Ασλάν βαθιά μέσα σου το ήξερες αυτό ότι θα γίνονταν σωστά?

- Ότι αν νοιαζόμουν για κάποιον θα τον έχανα η θα με πρόδιδε. Ναι το ξέρω.

- Γιατί όμως το κάνεις για μένα αυτό!?

- Γιατί είσαι ότι ποιο πολύτιμο έχω. Της είπε και της φίλησε το μέτωπο.

Μαζί με τα χιόνια ήρθαν και τα προβλήματα, επειδή αργίσα θα ανεβάσω αλλά 2 σήμερα 😅😁❤️
Ευχαριστώ για τα ⭐και τα σχόλια σας