Παγιδευμένη Μελωδία

Πρώτη Συνάντηση

   Κάτι όμως την τράβηξε από τις σκέψεις της. 

    Ένα πανέμορφο κατάλευκο άλογο έτρεχε προς το μέρος τους, γοργώ και άγριο, αδάμαστο στα μάτια της έμοιαζε σαν σύννεφο!

Χωρίς να το καταλάβει είχε κατέβει από το άλογο της και έτρεχε προς αυτό που την μαγνήτιζε και την μάγευε τόσο !

- Οου, ήρεμα ήρεμα αλογάκι

   Του έλεγε ήρεμα μπαίνοντας στον δρόμο του. Το άλογο σταμάτησε απότομα, σηκώθηκε στα δύο του πόδια και δια μαγείας ηρέμισε!

   Ο κακόμοιρος ο Αλί του είχε κοπεί η αναπνοή από τον φόβο του, το άλογο ήταν σίγουρα πολύ άγριο και με τίποτα δεν περίμενε να σταματήσει στο κάλεσμα της φίλης του.

- Αλαχ, Αλαχ Γυναίκα είσαι τρελή μπορούσε  να σε είχε σκοτώσει! Τι σκεφτόσουν!?

- Δεν ξέρω απλός.. Πριν τελειώσει την πρόταση της κάποιος την διέκοψε.

- Εσείς οι δύο απομακρυνθεί τε από το άλογο μου.

   Ένας άντρας με επιβλητικό βλέμμα τους φώναζε πάνω από την ράχη του αλόγου που ίππευε. Η Περσεφόνη όσο και αν προσπάθησε δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της από πάνω του, από αυτόν τον τόσο επιβλητικό άντρα.

  Το χέρι του Αλί την τράβηξε ποιο πίσω, ενώ ένας άλλος άντρας της ακολουθίας του πρώτου  κατέβηκε από το άλογο του και πέρασε μια θηλιά στο λαιμό του αλόγου, το οποίο άρχισε να αγριεύει ξανά.

- Άρχοντα μου το βρήκατε! θέλησε να τον καλό πιάσει ένας άλλος 
- ναι αλλά από  ότι φαίνεται δεν ξέρει ποιος κάνει κουμάντο εδώ!. είπε και και τράβηξε το μαστίγιο από την άκρη της σέλας 

- Δεν νομίζω να το χτυπήσεις!? Φώναξε χωρίς να το καταλάβει και η ίδια...

Ο άντρας την κοίταξε με αδιαφορία στο βλέμμα του από πάνω έως κάτω.

- Δικό μου άλογο και κάνω ότι θέλω! Της είπε τελικά αλαζονικά.

- Δεν νομίζω ότι έχει την ίδια άποψη με σένα του φώναξε αυτή την φορά μέσα από τα δόντια της προσπαθώντας να βαρύνει την φωνή της για να μοιάζει με αγοριού.

    Είχε δίκιο, το άλογο προκαλούσε σαματά και αν το κρατούσαν δύο χρειάζονταν καΐλα άτομα να το συγκρατήσουν.

- Ωραία αφού το θέτεις έτσι αν δεν ανήκει σε μένα, δεν θα ανήκει σε κανέναν! Σκοτώστε το!  Φώναξε σχεδόν αδιάφορα.

- Είσαι τρελός!?  Φώναξε και αυτή νευριασμένη νιώθοντας το χέρι του Αλί να της σφίγγει το χέρι σε μια προσπάθεια του να την συγκρατήσει και να μαζευτεί μπορεί να ήταν οποία ήταν αλλά δεν έπαυε να είναι γυναικά κάτω από αυτά τα ρούχα και ακόμα και ο τίτλος της οικογένειας της δεν θα μπορούσαν να την σώσουν αν συνέχιζε !

Αν και ήταν ντυμένη σαν αγόρι ήταν φανερό πως ήταν κατώτερης κοινωνικής θέσης από τον άντρα μπροστά της! Και ήταν μέγα λάθος να φερθεί με τόση ασέβεια απέναντι του!

- ώστε έτσι!? Είπε κοιτώντας την χαμογελώντας παγερά... Πιάστε τον! Διέταξε και οι άντρες του εκτέλεσαν άμεσος τις διαταγές του.

- Ξέρεις μικρέ θα μπορούσα να σε σκοτώσω για αυτό αλλά ένα καλό μαστίγωμα θα σε μάθει να φέρεσαι.

- Μη άρχοντα μου σε παρακαλώ! Μικρός είναι και δεν ξέρει να συγκρατεί την γλώσσα του!  Είπε σε μια αποτυχημένη προσπάθεια ο Αλι ενώ εκείνος  χτυπούσε επιβλητικά το μαστίγιο στο χώμα.

   Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που γίνονταν! Θα την μαστιγώνε! Επειδή νόμιζε πως ήταν αγόρι που είχε μεγάλη γλώσσα!

  Το πρώτο χτύπημα την πόνεσε αλλά κρατήθηκε με όλες τις δύναμης της να μην φωνάξει κάτι που δεν έγινε και στο δεύτερο χτύπημα, όπου έβγαλε ένα πονεμένο βογκητό!

- Δεν μπορεί! Είπε ξαφνιασμένος δείχνοντας τους υπηρέτες του από κοντά της τράβηξε την κουκούλα της και ο μαύρος καταρράκτης των μαλλιών της έκανε την εμφάνισή του! Σοκαρισμένος της τράβηξε απότομα την πουκάμισα ανοίγοντας την, όπου σιγουρεύτηκε απόλυτα βλέποντας τα δύο πιεσμένα στήθη της που ήταν δεμένα σφιχτά με έναν επίδεσμο!

Έξυπνο παραδέχτηκε στον εαυτό του κάνεις δεν μπορούσε να καταλάβει έτσι την διαφορά!

- ποια είσαι γυναίκα της φώναξε τραντάζοντας την!

Εκείνη δεν του απάντησε απλός τον κοίταξε κατάματα εξοργισμένη.

- Κάποια που δεν πρόκειται να ξανά δεις ποτέ σου του είπε σπρώχνοντας τον μακριά της!  

Γρήγορα  ανέβηκε στο άλογο της και τον κοίταξε με μίσος.
Οι ματιές τους συναντήθηκαν και η μια φυλάκισε την άλλη. και οι δυο είχαν μίσος στο βλέμμα τους άλλα και κάτι που κανείς από τους δυο δεν ήξερε η δεν παραδέχονταν.
- αυτή την κοπέλα. είπε στον ακόλουθο του
- κύριε δεν μπορεί να εννοείται ... πριν τελειώσει ο ακόλουθος τον διέκοψε παγερά
- αυτήν την κοπέλα, την θέλω και δεν με νοιάζει πως θα μου την φέρεις, μέχρι το βράδυ να είναι στο παλάτι αλλιώς αποχαιρετά το κεφάλι σου.
   Μετά από αυτό χτύπησε τα πλευρά του άλογου του και έφυγε καπλαντίζονταν για το παλάτι
όλοι ξέραν πως πότε κανείς δεν αρνιόνταν τίποτα στον σουλτάνο Ασλαν, και όσοι το έκαναν δεν υπάρχουν ποια σε αυτό τον κόσμο για να το πουν.

Εδώ έχουμε ένα λίγο ποιο μεγάλο κεφάλαιο ελπίζω να σας αρέσει 😁❤️ και σας ευχαριστώ για τα όμορφα τα σχόλια σας