Tae-ထယ္ဘာမွမေျဖခ်င္ဘူး...ဒါေၾကာင့္ဘာမွမေမးပါနဲ႔ကိုကို
Jhတစ္ေယာက္ထယ့္ေခါင္းေလးကိုငံု႔နမ္းလိုက္ၿပီး
Jh-အင္း...ထယ္မေျဖခ်င္လည္းကိုယ္မေမးေတာ့ဘူးေနာ္...တိတ္တိတ္မငိုနဲ႔ေတာ့...ထယ္ေလးပင္ပန္းလိမ့္မယ္....အိပ္ၾကရေအာင္ေနာ္....ကိုယ္သီခ်င္းဆိုျပမယ္ေလ
ထယ္ေယာင္းအားရင္ခြင္ထဲထည့္ကာေက်ာေလးပုတ္ေပးၿပီးေခ်ာ့သိပ္ေနလိုက္သည္...သီခ်င္းေလးညည္းရင္းေပါ့....ထယ္ေယာင္းၿငိမ္က်သြားမွမ်က္ခြံေလးေပၚအနမ္းတစ္ပြင့္ေပးလိုက္မိသည္
Jh-မင္းကိုထိတဲ့လူမွန္သမွ်ကိုယ္ခြင့္မလႊတ္ဘူးထယ္....ကိုယ့္ရဲ႕ေသြးသားရင္းခ်ာေတြျဖစ္ေနရင္ေတာင္ေပါ့
ၿပီးေနာက္စားပြဲေပၚကဖုန္းကိုယူၿပီးနံပါတ္တစ္ခုကိုႏွိပ္လိုက္သည္
Jh-ငါ့ကိုတစ္ခုစံုစမ္းေပး
မနက္ထလာေတာ့အလုပ္သြားဖို႔ျပင္ဆင္ၿပီး မနက္စာစားရန္ထယ့္လက္ကိုဆြဲကာဆင္းလာခဲ့သည္....ထမင္းစားခန္းထဲကOmmaနဲ႔Appaတို႔ကိုေတြ႔ေတာ့ထယ့္မ်က္ႏွာကြပ္ခနဲပ်က္သြားသည္
Hara-သားႀကီးလာထိုင္
Jh-သားတို႔အျပင္မွာပဲစားေတာ့မယ္Omma.....ထယ္ေလးနဲ႔တစ္ခါတေလ breakfast dateေပါ့
Ommaတို႔ဘယ္လိုက်န္ေနခဲ့လည္းမသိ....ထယ့္လက္ကိုဆြဲကာအျပင္ထြက္ခဲ့လိုက္သည္...ထယ့္ကို႐ႈတင္မပို႔မွီလမ္းမွာမနက္စာထယ္ႀကိဳက္တာေလးေတြေကြၽးေတာ့လည္း...သိပ္မစား....တို႔ကနဲဆိတ္ကနဲသာ....မ်က္ႏွာေလးကလည္းမေန႔ကငိုထားတဲ့အ႐ွိန္ေၾကာင့္ႏြမ္းလ်ေနၿပီးမ်က္ခြံေလးေတြပါမို႔ေနသည္
Jh-ထယ္...စားေလ...စားမေကာင္းလို႔လား...ထယ္ႀကိဳက္တာမွာေလ
Tae-ဟင့္အင္း....ကိုကိုထယ္ဝၿပီ...သိပ္စားခ်င္စိတ္မ႐ွိလို႔
ထယ္ေယာင္းႏႈတ္ခမ္းေလးအားတစ္႐ွဴးျဖင့္သုတ္ေပးရင္း
