أبغض الحلال للكاتبة دينا عماد

الحلقة 10

بعد اسبوع...فى بيت سمير
يحيي ومامته وياسمين و نوال ورامى ومديحة وبلال وسمير ونسمة
قاعديد بيقراوا الفاتحة...وبعدها يحيي بيلبس نادية الدبلة
نسمة ونوال بيقدموا للموجودين الجاتوه
وبعد ما خلصت نوال قعدت جنب رامى ...مال عليها رامى
"جهزى نفسك بكرة الساعة 12 هعدى عليكى نشوف اوض النوم"
"بس الساعة 12 بابا بيكون ف الشغل واخواتى فى الكلية والمدرسة"
"وانا مالى انا هعدى عليكى من تحت مش هطلع"
"لا مش قصدى كده انا اقصد محدش فاضى ييجى معايا يعنى"
"وهما ييجوا ليه مش احنا اللى هنختار...وبعدين مفيش وقت اننا نستنى حد ...قوليلهم رايحين بكرة اللى عايز ييجى يبقى ييجى"
"طيب"

نسمة دخلت لبلال البلكونة وهو بيتكلم فى الموبايل
"انت على طول الموبايل على ودنك كده"
"انا قلتلك اشحنيلى قبل كده"
"خايفة عليك وعلى ودانك لتتطرش"
"ياريت اطرش علشان مسمعش صوتك تانى"
"انت ليه غتت كده"
"وانتى ليه حاطانى ف دماغك كده"
"ماهو الاحساس نعمة"
وفكر بلال فى كلامها.. وهى بتقول الاحساس نعمة
نبرة صوتها وطريقة كلامها اول مرة ياخد باله من طريقتها
"قصدك ايه يا نسمة"
"مقصدش غير اللى قلته...المفروض تحس لوحدك"
"انا مش حاسس بحاجة"
حب انه يقطع عليها اى امل ممكن تكون بتفكر فيه...خلص كلامه
"انا نازل علشان اروح الشغل...سلام"
خرج من البلكونة وسلم على الموجودين واستأذن ونزل

يحيي ونادية قاعدين جنب بعض
"مبروك ياحبيبتى"
"الله يبارك فيك يا يحيي"
"لا كده غلط"
"هو ايه؟"
"يحيي...قولى حبيبى قولى خطيبى قولى اى حاجة"
ضحكت نادية
"بس يا يحيي الناس بتبص علينا"
"اقولك قدامهم يعنى انك حبيبتى"
"بس يا يحيي هزعل منك والله"
"ياااااااااا عمى"
وانتبه سمير ليحيي اللى بيناديله
وارتبكت نادية وهى مكسوفة من اللى هيقوله يحيي
"ممكن اخد نادية نتعشا بره"
خدت نادية نفسها وضحكت فى سرها وهى بتقول مجنون

فى بيت سعاد... سعاد ماسكة الموبايل بتاع نسمة
ونسمة قاعدة جنبها
"ده رامى صبرى خطيب نوال...مش عارفة ليه ياماما مش عارفة اقول عليه رامى كده عادى...مش لايق عليه رامى خالص"
"هو عنده كام سنة"
"35 وشكله باين كبير عليها بس هى بقى مش شايفة كل ده"
"يمكن حبته"
"هتحب فى ايه...طب تصدقى مش عارفة اوجه له كلام...ماهو مينفعش اقوله رامى ولا ينفع اقوله عمو...مش عارفة اعمل ايه"
"ومين دول"
"دى مامة يحيي واخته...بص ياماما اخته دى تحسى كده انك عايزة تلطشيها قلم على تناكتها بس يحيي بقى ايه..عسل خالص ودمه خفيف وبيحب نادية بجد ربنا يسعدهم"
"وهو رامى مش بيحب نوال"
"مش حاسة بنفس الحب اللى عيون يحيي... ياماما ده كل شوية يحدد معاها مواعيد نكون احنا مشغولين فيها علشان ينقوا جهازهم مع بعض من غير حد فينا... ولما قالت انها رايحة تفرش الشقة بابا قال لها لحد الشقة ومفيش مرواح لوحدك"
"معاه حق"
"حاسة ان رامى ده بيحب نوال حب تملك"
"هو احنا هنعيده...ونوال مش حاسة"
"انا مش عارفة نوال جرى لها ايه...ماشية ورا كلامه زى مايكون بيسحبها وراه من غير ماتفكر"
"وباباكى رأيه ايه"
"ساكت خالص ياماما ومش بيعلق"
"هما حددوا الفرح"
"لسه بس شكله قريب...هو مستنى الشقة تجهز وانتى عارفة احنا ف الشتا والقاعات معليهاش ضغط كبير "
"ونادية هتتجوز امتى"
"هيعملوا شبكة ف اجازة نص السنة وهيتجوزوا ف الصيف يحيي جاهز وعنده شقته وكان عنده استعداد يتجوز بسرعة بس نادية قالت مش هينفع علشان الدروس والمدرسة وكده"
"ربنا يسعدهم يارب"
دمعت عيون سعاد... الدموع بتزيد
"بتعيطى ليه ياماما"
"كان نفسى اكون معاهم فى ايام مهمة زى دى... كان نفسى اقدر انصحهم ويسمعونى... بس هما خرجونى من حياتهم خالص"
"متزعليش ياماما... هما بس بيخافوا على زعل بابا زى ماانتى عارفة علشان كده البعد ده حصل"
"يالا مش مهم... المهم ان ربنا عوضنى بيكى"
حضنوا بعض وهما الاتنين بيعيطوا

فى بيت سمير وهما الاربعة قاعدين بيتغدوا
نوال"بابا انا لازم اروح افرش الشقة "
سمير"خدى حد معاكى"
نوال"طيب يابابا... مين فيكم هتيجى معايا"
نسمة"انا عندى امتحانات عملى ومينفعش اروح"
نادية"انا ممكن يوم الجمعة بس باقى الايام عندى دروس لبالليل...ممكن اخد اجازة من المدرسة 3ايام وابقى معاكى الصبح بس"
نوال"مش هيكفى نخلص"
سمير"ابقى شوفى عمتك تيجى معاكى"
نسمة"ماتقولى لماما"
ارتبكوا كلهم... كله ساب الاكل اللى ف ايده وبص لنسمة
كملت كلامها بكل ثقة
"ايوه...اى بنت بتبقى محتاجة مامتها فى ايام زى دى...واى ام بتبقى نفسها تفرح ببنتها فى فرش بيتها...يبقى ليه البعد ده"
نادية ونوال بصول لسمير... سمير سكت شوية وقال
"ابقى كلميها يانوال لو انتى محتاجاها"
قام سمير دخل غسل ايديه ودخل اوضته
نادية ونوال بيبصوا لنسمة
نوال"اهو زعل"
نسمة"ويزعل ليه... بقولكم ايه انتو حرمتوا نفسكم من ماما علشان خايفين على زعل بابا...انتو احرار انا مش هحرم نفسى منها وزى ماهو بابا هى ماما"
قامت نسمة واخدت الاطباق الفاضية على المطبخ
نوال ونادية قاعدين ساكتين... دقايق
نادية"نسمة معاها حق...انا بجد ماما وحشتنى ونفسى اشوفها..اقولك حاجة انا ساعات بحسد نسمة على انها قدرت ترجع علاقتها بماما بسهولة وسرعة كده"
نوال"ماتيجى نروح لها مع نسمة ...انا كلام نسمة اثر فيا"
نادية"يارييييييت"

على باب سعاد... ونسمة بتخبط
فتحت سعاد
"اهلا يانسمة تعالى"
"جايبة لك مفاجأة"
"ايه"
وشاورت نسمة لنادية ونوال اللى كانوا واقفين بعيد
اول ماشافتهم سعاد... اخدتهم الاتنين ف حضنها وهما ال4 بيعيطوا
طول مدة وجودهم عند سعاد... ومفيش اى عتاب بينهم
كل كلامها عن الحاضر والمستقبل
وهما كمان عدم كلامها عن الماضى كان احسن ليهم
واتكلموا كتير كأنهم مكنش فى سنين غياب بينهم
نادية قعدت تحكيلها عن يحيي...ونوال قعدت تحكى عن الحاجات اللى اشترتها وايه اللى ناقصها والايام القليلة اللى فاضلة والتوتر انها متلحقش تخلص
نسمة مش بتتكلم تقريبا وكأنها بتدى فرصة لاخواتها يشبعوا من مامتهم... اسلام مكنش موجود وجه من الدرس وهما موجودين
الالفة اللى بينه وبين نسمة قربت بسرعة بينهم وبينه وخصوصا انه عارفهم وبيحبهم من كلام سعاد عنهم
وبعد حوالى 4 ساعات فاتوا كانهم ربع ساعة
نادية"احنا هنقوم بقى ياماما وهنبقى نجيلك تانى ان شاءالله"
سعاد"ماتخليكم شوية...عمكم اسامة هيفرح اوى لو شافكم"
نوال"معلش علشان اتأخرنا...ماما هو ينفع تيجى تفرشى معايا"
دمعت سعاد...وحضنت نوال
"طبعا ياحبيبتى ده يوم المنى"_________________________________________________
يا ريت اعرف #رايكم ..
وانتظروناااااااااااااااااا فى الحلقه الجاااايه