Bir zamanlar iki kardes varmıs. Bu iki kardes çok iyi yüzer ve yüzmeyi çok severlermis. Bıraksalar saatlerce denizde kalabilirlermis. Biraz bahsedecek olursak bu iki kardesten, büyük olan kardes fazlasıyla korumacıyken diger kardes biraz korkak ama çok gururluymus. Yüzdükleri kıyılarda yeni seyler kesfetmeyi çok severlermis.
Bu iki kardes yine bir gün birlikte yüzerlerken sıradısı seylerle karsılasmıslar. Batık iskeleler, kum tepeleri, yeni canlılar, taslar ve çok daha çesitli seyler kesfetmisler. Ufuklarını bir nebze genisleterek baktıkları anda aslında bulundukları yerde denizin neredeyse tamamının kurumus oldugunu farketmisler. Gerçekte, bir kilometre kadar kurumus olan deniz sayesinde onca seyi görebiliyorlarmıs. Bu duruma çok üzülmüs ve karaya çıkmak istemisler. Artık yüzmek istemiyorlarmıs. Ne hikmetse o sırada onlarla denizde bulunan tüm insanlar da kaçısarak neredeyse kurumus denizden çıkmaya baslamıs. Tam o esnada ikisinin de aklına eski bir hikaye gelmis. Henüz kesfettikleri tugladan taslarla yapılmıs, kurumus denizden çıkan merdiven ile kaçarken insanlar yeterince hızlı olmazlarsa denizin cadısı Melanie onları yakalayıp öldürürmüs. Böylece deniz korkusuyla daha önce hiç tanısmamıs olan küçük kardes denizden ilk kez korkmus...
Herkes süratle tugla merdivenlerden karaya kosarken küçük kardes kosmakta oldukca zorlanıyormus. Üstelik merdivene geldiginde de tuglalar ayaklarının altından tırmandıkça bir bir kayıyor ve bu durum onu daha da çok korkutuyormus. Yine de büyük kardes sürekli önünde durup cıkmasına yardım ediyormus. Tuglaları yerlestiriyor, tutuyor ve kardesini çekiyormus. Kardesler böylece giderlerken yüz metre kadar gerilerinde Melanie belirmis. Melanie onlara dogru yaklasırken bizim kardesler merdivenin sonuna dogru gelmisler. Bu sırada ise küçük kardes son büyük basamaktan bir türlü çıkamıyormus ama gururundan abisinden de yardım isteyemiyormus. Abisi ise o sırada Melanie'nin geldigini görmemis bile. Melanie küçük kardese yaklasırken küçük kardes arkasından gelen seslere kulak kabartıvermis. Kendisinden daha da geride kalmıs olan iki kız kardes Melanie'ye yalvarıyorlarmıs, ''Lütfen Melanie, kardesimi bagısla!'' Kendilerini düsünmeyerek kardesinin kurtulmasını isteyen iki kız da Melanie tarafından bagıslanıp baska bir yere yollanmıs. Melanie hızla yaklasırken sıra küçük kardese geldiginde ise bunca zaman kimseden yardım istemeyen küçük kardes az önceki bagıslanmadan cesaret alarak can havliyle affedilmeyi dilemis ve nedense Melanie onu da bagıslayıp orada bulunan herkesi ellerini yıkıyor durumunda kendi evlerine yollamıs.
Melanie ise aslında denizin cadısı degil; melegi, koruyucusuymus. Çocukları da çok severmis gerçekte. Kumsala çıkamayan insanları yakalayıp öldürmesinin sebebi ise denizin kurumasına olan üzüntüsü ve öfkesiymis. Oysa bagıslanan o üç çocuk çok farklı bir davranısta bulunmus. İkisi kendi canlarını hiçe sayarak kardesleri için af dilerken küçük kardes de gururunu elden bırakıp gerektiginde yardım istemek zorunda oldugunu kavrayabilmis. Melanie'den bile olsa... Bu üç küçügün destansı mecerasıyla birlikte insanlıgın denize olan korkusu tamamen tarihe karısmıs ve artık kimse denizden korkmamaya, herkes özgürce yüzmeye baslamıs. Çünkü Melanie'nin kalbi yumusamıs ve insanlara artık zarar vermemeye karar kılmıs.
Belki de denize olan korkumuz, diger bir deyisle talassofobi onun içerisinde karanlık bir seyler olduguna, içerisinde bir adet Melanie barındırdıgına dair saklı inancımızdan kaynaklanıyordur. Tabi bu rüyadan gerek gururlu yapımın bilinçaltım tarafından olumlu karsılanmadıgı gerekse de deniz korkumun temelinde yatan sebep gibi bir takım farkındalıklara erisebiliyoruz. Denizle ilk tanıstıgım zamanlar ondan hiç korkmamam ancak daha sonraları anlamsız bir korku gelistirirken o korumacı agabeyin yanımda olması; hikayedeki yeni kesiflerin ise gerçek hayatta deniz anası, çöp poseti ve yosun gibi sıradan nesneler olması da cabası. Rüyalarımız her anlamda bizi yansıtıyor olmalı!
