Πόσες έννοιες,ιδέες,θέματα μας προβληματίζουν καθημερινά;Πιθανότατα πάμπολλα.Ολοφάνερα δεν μπορώ να αφιερώσω ένα βιβλίο στο καθένα ξεχωριστά.Έτσι είχα την φαεινή ιδέα να αποτυπώσω ένα δείγμα των σκέψεων μου δημιουργώντας μια πανδαισία!!(Διαβάζετε με...
Ήθελα καιρό ,εβδομάδες ολόκληρες να γραψω για τούτο εδώ το θέμα.Μα δειλιαζα,δεν έβρισκα τις κατάλληλες λέξεις και φράσεις ώστε να περιγράψουν αυτό που νιώθω.Τί νιώθω; Αυτό είναι που με προβληματίζει.Δεν μπορώ να το ορίσω. Γιατί καμία φορά όσες λέξεις και να γνωρίζεις ,μπροστά στον μεγαλοπρεπή ναό των συναισθημάτων δεν είναι αρκετές...
Αφιέρωμα σ'αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Σ'αυτούς που ενώ κατέκτησαν για διαφορετικούς λόγους ένα μέρος της καρδιάς μας γελοιοποίηθηκαν στα μάτια μας.Μπορεί να'ναι ή να ήταν φίλοι,συγγενείς μας,έρωτες ακόμα και πρώην πρότυπα.Τούς αγαπήσαμε,τους θαυμάσαμε,έκλεψαν έναν μικρό νομό της καρδιάς μας.Ώσπου όλα αυτά ανατραπηκαν.Μια στιγμή για να καταρρεύσουν τα πάντα.Σαν ένας απρόβλεπτος,παντοδύναμος σεισμός που σε λίγα λεπτά καταστρέφει δίχως σταγόνα ελέους όλα τα ανθρώπινα κτίσματα κ δημιουργήματα.Βασικά ίσως και να μην ήταν τόσο απρόβλεπτος.Ίσως και εμείς να εθελοτυφλουσαμε.Γιατί;Επειδή δεν θέλαμε για ακόμα μια φορά να αποδείξουμε πόσο αφελείς και εσφαλμενοι ήμασταν.Επειδή πιστεύαμε πως εκεί μέσα βρίσκονταν κάτι,κάτι ηθικό,ιδανικό ανώτερο.Κάτι που αν εκδηλώνονταν,αν ξεβραζονταν στην επιφάνεια θα άγγιζε την τελειότητα.Επειδή τους αγαπούσαμε στην τελική."Αγάπη".Λέξη χιλιοειπωμένη.Λέξη που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι με εξωφρενική ακρισία.Όχι δεν αναφέρομαι σε γλυκανάλατες ,υποκριτικές ,επιπόλαιες καταστάσεις.Δεν αναφέρομαι στην 14χρόνη έφηβη που "θρηνεί" τον χωρισμό με το αγόρι της ή την δήθεν "κολλητή" της. Σου μιλάω για αγάπη ουσιαστική,πραγματική που δεν βασίζεται σε επιπολαιότητες και συμφέροντα.
Άλγος ψυχικός.Πονάς.Πονάς πολύ.Αν η ψυχή σου δεν ήταν άυλη θα αιμορραγουσε άκριτα δίχως σταματημό.Πως γίνεται να είσαι τόσο απερίσκεπτος;Σου το έχω ξαναπεί.Μαλλιασε η γλώσσα μου πια να στο λέω.Μην πιστεύεις με τόση αφέλεια τα ανθρώπινα λόγια.Διότι έπειτα εσύ πονάς.Εσύ αιμορραγεις.Εσύ θα χτίσεις τοίχο πέτρινο γύρω σου.Εσύ θα κλειδώσεις την εμπιστοσύνη σου στην ανθρωπότητα σε έναν πανύψηλο απομακρο,ζοφερό πύργο.Εσύ.Όχι αυτός.
Και εσύ ο "αυτός",ο "λεγαμενος" γιατί γελοιοποιησε μπροστά στα μάτια μου;Δεν ξες ούτε εσύ;Γιατί εκμεταλλευεσαι την στοργή και την συμπάθεια μου,την εσωστρέφεια μου, την αδυναμία μου να αντιδράσω φωναχτά ,να σε πολεμήσω.Δεν θέλω να σε πολεμήσω.Γιατί κάποτε σε αγάπησα, σε θαύμασα,σε σεβομουν.Όμως πρόσεχε.Πρόσεχε και αυτή την φορά ,τουλάχιστον αυτήν την φορά άκουσε με δέος τα λεγόμενα μου.Σταματά,σταματά να γελοιοποιησε διότι το έχεις κάνει και ήδη αρκετά.Αντί την τελειότητα μην αγγίξεις την αποκτήνωση,το δάπεδο, τον βυθό του εξευτελισμού.Όχι για μένα.Μην το κάνεις για μένα.Κάντο για σένα!Και κάτι τελευταίο: Μην συγχεεις την αγάπη με την αγαθοσυνη ,την εσωστρέφεια με την δειλία και μην υποτιμάς την ευαισθησία.Το γυαλί ,μόλις ραγίσει , κόβει...
