"ဘာေၾကာင္ၾကည့္ေနတာလဲ လူမႈေရးနားမလည္ဘူးလား
ဝင္တိုက္ၿပီး စာအုပ္ေလးေတာင္ ကူမေကာက္ေပးဘူး
လား???ဟမ္????"
လမ္းသြားလမ္းလာ လူေတြလဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဝိုင္းၾကည့္
လာၾကသည္...
မ်က္လံုးႀကီးျပဴးၿပီး ဆက္၍သာေၾကာင္ၾကည့္ေနေသာ
ထိုေကာင္ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ငယ္ဟန္ပိုေပါက္သည္....
စကားလည္းမေျပာတတ္ဘူးလားမသိ....
စိတ္ကပိုပို၍တိုလာသည္....
တစ္ေပစီေလာက္ အကြာအေဝး ႏွင့္လႊင့္ေနေသာ စာအုပ္
မ်ားကို လိုက္ေကာက္ရင္း....
ထိုေကာင္ေလးကို တမင္ဝင္တိုက္လိုက္ကာ...
"႐ူးမ်ား႐ူးေနလားမသိဘူး ဟြင့္"
Bus Stop မွာပဲ ေနာက္ကားထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္ရသည္...
"ဒီပံုဆို ေနာက္ငါးမိနစ္မွပဲ ေနာက္တစ္စီးလာေတာ့မွာပဲ
စိတ္ညစ္လိုက္တာ"
"Hyung!"
"အမေလး ရားးးးး!!!ဟဲ့ဟဲ့ ဘာလဲ?"
တစ္ကိုယ္လံုး ထခုန္မတတ္ ေအာ္ေနေသာ Seokjin ကို
ၾကည့္ရင္း ရယ္ေနေသာ ေကာင္ေလး.....
"အဲ့ေလာက္ေတာင္လန္႔သြားတာလားဟမ္? ခိခိ"
"လန္႔တာေပါ့ကြ ႐ုတ္ရက္ႀကီးလာေခၚေတာ့..."
"Hyung! ကၽြန္ေတာ့္ကိုသိလားဟင္?"
"ဟမ္!သိတယ္ေလ"
အဲ့ေကာင္ေလးက ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားဟန္ႏွင့္....
"တကယ္?တကယ္ႀကီးလား?ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူလဲဟင္?
ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ?"
"ဟမ္?ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ မင္းနာမည္ကို ငါက
ဘယ္လိုသိမွာလဲ"
"Hyung ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသိတယ္ဆို"
"ဟာ ငါသိတာက မင္းနဲ႔ခုဏက တိုက္မိထားလို႔ သိတာ
ေလ မင္းအေၾကာင္းကို ခေရေစ့တြင္းက်ဘယ္သိမွာလဲ"
ေခါင္းေလးငံု႕ကာ ဝမ္းနည္းသြားသည္....
သူ႔ပံုေလးမွာ ေပတလူေလးေပမယ့္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္.....
ေသေသခ်ာခ်ာဝတ္စားလိုက္ရင္ Smart တကယ္က်မယ့္
ေကာင္ေလး.....
"Hyung?"
"ဟမ္"
"ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ခုေလာက္ကူညီပါလားဟင္?"
YOU ARE READING
God's Messenger • Namjin (The Namjinist) || COMPLETED ||
Fanfictionတိမ်လို မြူခိုးလို မင်း..... ငါမဖိတ်ခေါ်ဘဲ ဝင်လာတယ်.... ငါမနှင်ပါဘဲ ပြန်ထွက်သွားတယ်.... လောကကြီးရယ် ငါ့အတွက်တရားရဲ့လား???
Unusual Boy
Start from the beginning
