Loco (Dutch Martin Garrix FanFiction)

Reunión

Ik stap de auto uit. "Denk eraan Lyn, vanavond eten wij met mijn collega Fred en zijn zoontje Martijn." Ik kijk mijn vader met tegen zin aan. "Als je maar niet denkt dat ik als een oppas ga spelen!" Voor me staan mensen netjes in pak. Ze verwelkomen mijn vader en geven mij een hand. "Hailyn, dochter van Kenneth" Ze lachen vriendelijk en lopen al kletsend met mijn vader naar binnen. Erg geinteresseerd in mij zijn ze niet zo te zien. Ik zucht diep en loop met wat tegen zin mee naar binnen. Ik pak een glas rosé aan en stel mezelf trouw naast mijn vader op. Vreselijk cheque hier, maar mijn vader zegt altijd dat daardoor het bedrijf meer klasse uitstraald. "Amigo!" Mijn vader geeft een man in een veelste grote colbert een hand. "Dit is mijn dochter Hailyn" De man geeft me een hand. "Ik ben je vaders collega, Fred." Ik lach vriendelijk. "Hoe oud ben je ookal weer?" Ik kijk Fred grondig aan. Dit vraagt hij vast omdat hij wilt weten of ik verantwoordelijkheid voor zijn zoontje vanavond kan nemen. "16" antwoord ik achterdochtig. "Mooi..." Oh god daar begint het al. "...dan kan je het vast met mijn zoon vinden." Hij kijkt omzich heen en wenkt naar een lange jongen die bij een bar tafel staat te praten. Hoe dichterbij hij komt hoe enthousiaster ik raak. Licht bruin haar, misschien wel dobker blond. Niet te kort of te lang haar. En een geweldige lach. "Dit is Martijn, mijn jongste zoon van 17" Mijn vader geeft Martijn een hand. "Ik had je iets jonger verwacht." zegt hij lachend. Martijn begint bescheiden te lachen. "En dit is..." "Hoi Hailyn, je spreekt het uit als Hey Lyn" ik steek enthousiast mijn hand uit. Mijn vader kijkt me verrast aan net als Martijn en zijn vader. Ik voel me lichtelijk rood worden als ik al zo'n 20 seconde met mijn hand onbeantwoord naar hem toe sta. Ik wil hem net laten zakken wanneer hij mijn hand grijpt. "Leuk kennis met je te maken." Ik zucht opgelucht en kijk hem glimlachend aan. Ik kan mijn ogen niet van hem afhouden. Dit is gewoon een geschenk van boven. Hier eet ik gewoon vanavond mee aan één tafel. Onze vaders zijn al weer in een ander gesprek met  collegas beland en hebben geen oog meer voor ons. "Dus met jou moet ik het vanavond overleven?" Ik knik verlegen terwijl hij me arrogant aan kijkt. "Geintje!" Hij slaat een goddelijke arm om me heen en begint te lachen. "Ik pest je!" Ik kijk hem glazig aan en hij stopt gelijk met lachen. Ik voel dat dit gesprek niet lekker lopen maar hier voel ik me te bekeken om mezelf te kunnen zijn. "Kom mee." Ik pak onbeschaamend zijn hand en loop met hem naar buiten. "Sorry, maar op zulke bedrijfborrels vind ik het helemaal niks." Ik loop voor hem naar een bankje toe. "Ik ken het gevoel" zegt hij lachend. Hij ploft naast me neer en bekijkt de tuin waarin we zitten. "Ik maak liever muziek, althans ik noem het muziek. Mijn vader vindt het maar troep" zegt hij lachend. Ik lach met hem mee, het zal wel door de zenuwen komen. "Wil je wat horen?" Hij heeft zijn telefoon al bijna uit zijn zak gehaald dus weigeren kan niet meer. "Het is een mix waar ik echt al maanden aan heb gewerkt. Ik weet dat het later sneller zal moeten maar ja de eerste solo track moet echt perfect zijn dus ik hoop dat je het wat vindt." Hij rijkt mij een oortje aan die ik gehoorzaam in mijn oor stop. Ik laat een goede beat door mijn oor gaan en steek enthousiast mijn duim op. "Dit is geen rotzooi, dit is echt goed!" Martijn wil mijn oortje weer aannemen maar ik weiger en luister veder. Hij lijkt het te waarderen en lacht verlegen. "Later wil ik ergens op Ibiza achter een draaitafel staan. Dat is absoluut mijn ultieme droom." Ik haal mijn oortje uit mijn oor en geef hem terug. "Klinkt als een doel. Hoe gaat deze track heten?" Hij bergt lachend de oortjes en zijn mobiel op. "Animals, maar genoeg over mij

Hoe zit het met jouw bezigheden?" Ik tuit mijn lippen. "Wat zal ik zeggen. Ik hockey graag. En ik schrijf veel." Hij kijkt me geinteresseerd aan. "Zoals wat?" "Verhalen." Martijn kijkt me geheimzinnig aan. "Actie? Fiction? Of liefdesverhalen?" Hij maakt een plagerig zoengeluid waardoor ik moet lachen. "Meestal reis verhalen, gebasseerd op de waarheid en gecombineerd met verlangens" Ik schiet in de lach. "Dat was misschien een beetje een rare verwoording." Hij legt zijn hand onbeschaamd op de mijne. "Ik begrijp je." zegt hij met een knipoog. Mijn vriendinnen moesten eens weten wat mij nu overkomt. Ik krijg het bloedheet van deze jongen. "Vind je het niet lekker?" Ik kijk hem geschokt aan. Hij wijst naar mijn glas. "Je drankje. Moet ik wat anders voor je halen?" Ik was mijn rosé helemaal vergeten, maar ik heb ook eigenlijk helemaal geen dorst. "Nee dankje, het is goed zo." Ik zet mijn glas wat ongemakkelijk naast me neer. "Maar vertel, de jongste. Heb je nog broers of zussen?" Martijn pakt snel een glas bier van een dame haar dienblad die net voorbij loopt en kijkt haar na. Ik kuch hardop. "eehm, wat vroeg je ook alweer?" Ik draai met mijn ogen en herhaal mijn vraag. "Ja een broer van 18. Julian." Martijn neemt een grote slok van zijn bier. Ik volg zijn voorbeeld en pak mijn glas rosé erbij. "Jij?" Ik verslik me bijna in mijn grote slok om mijn glas leeg te krijgen. Hij slaat zachtje op mijn rug. "Gaat het?" Ik knik maar ondertussen gaat mijn hoestbui door. Hij rijkt me zijn glas bier aan maar dat is juist het laatste waar ik zin in heb. Wanneer hij door heeft dat ik het niet wil wenkt hij een serveerster. Wanneer ze ziet dat ik naar adem snak geeft ze me een glas water. Ik schenk het met grote teugen naar binnen. Mijn hoofd is knalrood geworden. Martijns hand wrijft zachtje over mijn rug en zijn blik is ongerust. Wanneer ik weer normaal kan ademen neemt hij mijn glas uit mijn handen en zet het naast zich neer. "Vertel." Zijn stem klinkt opeens erg serieus en ik voel dat ik deze vraag niet kan ontwijken. "Ik heb een broer." Ik slik hoorbaar. "Althans had." Ik hoor mijn stem  een emotionele toon aannemen en kijk naar de grond. Het blijft moeilijk om het over Timoty te praten. Ik begin aan mijn broek te pulken. Er valt een stilte tussen ons. Martijn lijkt naar woorden te zoeken, maar eigenlijk heb ik momenteel geen behoefte om erover te praten. Wanneer ik voel dat mijn ogen beginnen te prikken omdat er tranen zullen komen sta ik op "Ik wil er niet over praten." En loop naar binnen. Ik zoek vluchtig naar mijn vader, maar ik hoef niet lang te zoeken of ik word aan mijn arm getrokken door hem en weer aan een of andere opgeblazen barbie pop collega voorgesteld. Ik zie Martijn van buiten naar me kijken. Ik negeer zijn blik en probeer te lachen en naar de barbie te luisteren. Als ik weer naar buiten kijk zit Martijn er niet meer. Ik zie hem naar de bar lopen met onze glazen en zich in een groep te mengen om zichzelf voor te stellen. Ik kan alleen nog maar naar hem kijken tijdens het praten en elke keer als hij terug kijkt kijk ik weg. Ik begin aan mijn armband te friemelen. Hij was van Timoty. In gedachten hoor ik hem. 'Pak de kanzen die je krijgt, je weet nooit hoe lang je leeft.' Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. Mijn vader merkt het op en slaat trots zijn arm om me heen. "Toch Lyn?" Ik word wakker uit mijn gedachten. "eehm, ja" zeg ik onwetend met een grote glimlach. "Wil je nog wat drinken lieverd? Er is genoeg hoor." Ik sla mijn armen om mijn vader heen. "Nee dankje pappa." Zijn collegas kramen een moeizame 'aagh' uit en praten weer druk met elkaar veder. Ik schrik van een gekrijs in mijn oor. Wanneer ik me omdraai zie ik een klein ventje op de grond liggen. Ik zou hem best willen helpen maar zo'n 3 andere meiden van mijn leeftijd waren mij voor. Ik gebaar mijn vader dat ik naar buiten ga en kijk nog snel of Martijn me volgt. Niet dus. Ik loop naar buiten, voorbij het bankje en vestig mezelf vlak voor de vijver.  Ik pak mijn telefoon erbij en check mijn appjes. In de vijver zie ik een grote schaduw achter me komen.  "Te saai voor jou?" Fred gaat naast me zitten en kijkt me aardig aan. "Tja, mijn vader lijkt nogal populair." Fred begint te lachen. "Hij houd gewoon van zijn werk." Ik volg met mijn ogen de visjes in het water. "En van jou..." Ik glimlach alwetende. Mijn vader heeft het altijd over mij tijdens het eten. "Vroeger toen jij nog klein was, schepte hij altijd over je op. Hoe slim, mooi en lang je wel niet zou worden." Fred begint te lachen. "Dat laatste is alleen niet uitgekomen." Ik moet zelf nu ook lachen. Ik ben aardig klein en scheel zeker 2,5 kop met mijn vader. Maar hij is ook zo'n lange basketbal vent. "Eigenlijk heb ik aardig honger en zit ik wel vol van deze 'gezellige' borrel." Ik knik.  Fred legt zijn hand op mijn schouder. Laten we dan maar een leuk tentje met zijn vieren zoeken voor een snelle hap." Hij staat met veel gezucht en gekreun op en loopt naar binnen. Ik kruip overeind en volg hem. Ik loop al richting de uitgang. Geen behoefte om al die mensen ook nog eens gedag te zeggen. "Hailyn!" Betrapt. Ik knijp mijn ogen dicht en zie mijn vader vluchtig naar me toe lopen. "Zeg ook nog even gedag alsjeblieft." Ik glimlach als een boer met kiespijn, maar erg overtuigend zal het niet overkomen. Ik loop met lood in mijn schoenen mee en geef als een klein kind van 4 iedereen netjes een hand. Als ik dan eindelijk iedereen heb gehad zie ik Martijn bij de ingang lachen. Ik loop zelfverzekerd naar hem toe en geef hem een duwtje. "Ik ben tenminste sociaal" En loop veder richting de auto. Ik voel Martijns blik mij nakijken. En ik bijt lachend op mijn lip. Dit gaat nog een leuke avond worden. "Rijden we met jullie mee?" hoor ik Fred vragen. Mijn vader staat inmiddels ook buiten en schiet in de lach. "Nee joh, anders kunnen we niet meer naar ons leuke tentje." Mijn vader zet een blik op waardoor Fred al weet waar hij het over heeft. Ik sla beschamend een hand voor mijn gezicht als ik door heb dat mijn vader het over de stipclub van de stad heeft. Martijn begint te lachen. "Pap! Maak die auto open!" Ik begint wild aan de hendel te trekken om zo de aandacht van mijn vader te krijgen, omdat hij absoluut niet wilt dat er iets met zijn BMW gebeurd. Fred geeft mijn vader snel een kaartje en loopt dan met Martijn naar zijn auto. Mijn vader drukt het slot eraf en ik stap snel in. "Rijden." Mijn vader steekt overgevend zijn handen in de lucht. "En wat vind je van Martijn?" vraagt hij pesterig terwijl hij zijn gordel om doet en de auto start. "Rijden pap! Nu!" antwoord ik met een rood hoofd. Mijn vader lacht en rijd het asfalt op. "Oké, oké. Dat is duidelijk." Ik wil erop ingaan maar bedenk me en houd mijn mond. Ik zet de muziek aan en kijk naar buiten. De huizen flitsen aan mij voorbij terwijl mijn vader weer eens Lady Gaga meezingt. Ik probeer hem boos aan te kijken, maar al snel schiet ik in de lach en zing vrolijk mee. Het zou gefilmd moeten worden een alleenstaande man met zijn dochter zingend achter het stuur met Lady Gaga op. Letterlijk 'Born this way'. Wanneer mijn vader een parkeer plek op draait en we uitstappen neuried hij nog rustig veder. We lopen arm in arm de weg over naar het restaurant waar Martijn en Fred ook net aankomen lopen. "Ik zei toch dat het niet ver was." Fred wijst naar het einde van de weg en  geeft mijn vader een schouder klopje. "Mag je nog wel naar binnen met zo'n ouwe kop?" merk ik bijdehand op. Fred kijkt me verdrietig aan terwijl mijn vader zich rot lacht. Martijn houd de deur voor me open en we lopen met zijn alle naar binnen. Ik had verwacht dat Fred iets heel oubollig zou uitkiezen maar deze tent is net het kantoor; super cheque. Ik kijk verrast naar het grote aquarium naast de ingang. Ik volg geinteresseerd een grote dikke kleurrijke vis en als ik hem aan mijn vader wil laten zien staat alleen Martijn nog naast me. "Kom je mee?" Ik knik verlegen. Ik volg hem langs de tafeltjes met etende mensen. Het valt me op dat Martijn zoveel word nagekeken door meiden. Maar dat valt te begrijpen. Ik ga naast hem lopen. "Nog een klein dingetje. Sorry van net." Martijn kijkt me aan en voor hij kan antwoorden schiet ik aan tafel. Onze vaders zijn de menu kaart al grondig aan het inspecteren. Martijn gaat voorzichtig naast mij zitten. "Is al goed" fluisterd hij in mijn oor terwijl hij een hand op mijn rug legt. Zijn stem kieteld in mijn oor zijn hand geeft een tinteling in mijn buik. Een ober schuift een menu onder mijn neus en Martijns hand verdwijnt van mijn rug. "Al iets te drinken gewenst?" Fred wijst naar me. "Dames eerst. "Een glas cocos water voor mij alstublieft." De heren kijken me ongelovig aan. "Ja voor ons wel wat sterkers." Mijn vader wijst op de kaart wat dingen aan. "En daarbij drie bier, toch?" Martijn en Fred knikken. "Komt eraan." De ober glimlacht nog even naar me en verdwijnt dan de drukte in. Ik glij met mijn vinger langs de menu kaart opzoek naar iets lekkers. Ik stop wanneer ik een heerlijke maaltijd met zalm en rijst zie staan. Voor me worden een aantal glazen op tafel gezet. "Kunnen we gelijk bestellen?" De ober pakt weer een bloknoot uit zijn schort en wacht onze bestelling af. "Weer dames eerst." Ik werp een snelle blik nog op de menu kaart. "Een mozzarella salade en de rijst met zalm alstublieft." Ik leg mijn menu kaart opzij en neem een slok van mijn drankje. Mijn vader besteld de meest vieze en vettige dingen die ik op de menu kaart zag en Fred blijkt dol op vis aan zijn bestellingen aan voorgerechten te horen. "Voor mij ook de mozzarella salade alstublieft en de gegrillde kip." Ik kijk Martijn insecterend aan. Hij glimlacht naar me en geeft de menukaart aan de ober die ze alle vier verzameld. "Nou dame en heren, proost!" Ik hef mijn glas en kijk met een walgende blik toe hoe mijn vader een half biertje naar binnen at gevolgd door een fel groen shotje. In koor met Fred laat hij een hele lange boer. Martijn begint te lachen. Ik voel me lichtelijk misselijk worden. "Excuseer me, ik ben naar het toilet." Martijn kijkt me verbaast aan terwijl ik van tafel loop. "Dat is de prijs die je betaald als je met mannen uiteten gaat!" roept Fred me lachend na. Ik loop het toilet in. Vreselijk als mijn vader doet alsof hij nog een 18 jarige is. Ik fatsoeneer mijn haar in de spiegel en loopt daarna direct een vrije wc in. Hier zal ik voorlopig niet vanaf komen voordat mijn voorgerecht er staat. Misschien kan ik eerder weg gaan. Maar van die gedachten krijg ik gelijk spijt. Ik kan mijn vader niet alleen laten. Het is maar zelden dat hij tijd voor me heeft. Werk voor, werk na. Ik open mijn snapchat en bekijk de snaps. Ik maak er zelf ook een met mijn tong uit mijn mond met de tekst uiteten met paps en my nw ♥. Ik stuur het naar een paar vriendinnen en stop mijn telefoon weg. Ik zucht diep en bekijk de poster op de deur waarop Channing Tatum word afgebeeld. Ik pak mijn telefoon weer en maak een snap ervan. Moeten we echt samen heen x. Ik verzend hem naar Yonna, mijn beste vriendin.  Ik stop mijn mobiel weer weg en neem afscheid van de 22 Jump Street poster. Ik spreek mezelf wat moed in en haal de deur van het slot.  Ik bekijk mezelf nog een keer goedkeurd in de spiegel en loop dan de toilet ruimte uit. Als ik terug aan tafel kom is het bier van mijn vader en de shotjes die er stonden al op. Dit word nog een lange avond. Wanneer ik mijn vader aankijk zie ik dat hij ergens spijt heeft. Maar ergens gun ik hem zijn vrijheid. Er worden weer twee grote mokken bier op tafel gezet. Ik kijk mijn vader beledigd aan en ga met armen over elkaar achterover zitten. "Speel je een hoge classe met hockey?" Martijn kijkt me weer zo vriendelijk aan waardoor ik gelijk weer kan stralen. "Net geen selectie, maar ergens wil ik dat ook helemaal niet." Ik neem nogmaals een slok van mijn drinken. "En jouw muziek? Youtube account? Of draai je op feestjes om bekend te worden?" Martijn kijkt voorzichtig naar zijn vader. Ik had verwacht dat Fred wel chill zou zijn maar met de voorzichtigheid waarmee Martijn over zijn muziek praat lijkt me dat momenteel niet meer het geval. "Gewoon beetje mixen op feestjes. Mijn moeder vindt het allemaal wel oké." Hij kijkt nogmaals naar zijn vader of die niet mee luisterd. "En mijn broer Julian mixt ook." zegt hij op zachtere toon. Ik kijk hem verwonderd aan. Het is zo schattig hoe voorzichtig hij doet, maar het toch aan mij wilt vertellen. Onze voorgerechten worden voor ons neergezet. "Ben je ooit op Ibiza geweest?" vraagt hij opeens. Ik haal mijn bestek uit mijn servetje en schud ondertussen 'nee'. "Het lijkt me zo gaaf daar, zon, zee, strand en muziek." Ik moet er gewoon om lachen om zijn enthousiastme in zijn stem terug te horen. "We gaan een keer samen. En dan ga je draaien en dan dans ik wel ergens op het strand. " Martijn neemt een hap van zijn salade. "Wil je niet toekijken hoe ik achter de set los ga dan?" Ik kijk hem overdreven denkend aan. "Daar moet ik eens goed over nadenken." Martijn geeft me een plagerig duwtje. "He! Geen geweld aan tafel!" Fred lijkt uit zijn tanksituatie te zijn ontwaakt en kijkt zijn zoon lacherig aan. "Zal ik niet meer doen pa." Ik zucht. De situatie hier word steeds ongemakkelijker. Al die mensen aan andere tafels kijken ons zo arrogant aan. En voor mijn neus zie ik mijn vader steeds meer van helder naar dronken toe zuipen. Ik kan wel door de grond zakken. "Wil je er nog eentje?" Mijn vader houd zijn glas omhoog naar Fred. "Dacht het heel even niet pap!" Mijn vader kijkt me verbaast aan. "Pardon?" Ik leg geïrriteerd mijn bestek naast mijn bord. "We zouden er een leuke avond van maken weet je nog? Maar alleen jij lijkt momenteel een leuke avond te hebben." Fred propt snel een stuk gerookte zalm in zijn mond. Martijn houd zijn bestek stevig vast en lijkt niet meer te durven bewegen laat staan te slikken. Mijn vader legt voorzichtig zijn glas terug op tafel en kijkt sprakeloos naar zijn eten. "Dat was het." Ik prop een stuk sla in mijn mond en probeer iedereens blik aan tafel te ontwijken. Ik probeer zo snel mogelijk mijn bord leeg te eten. "Hoe vond je de borrel liefje?" vraagt mijn vader. "Wel gezellig hoor." Mijn vader probeert de stilte te vermijden maar daar is de sfeer al genoeg voor verpest. "En wat vond je van Claudia?" Ik kijk mijn vader zo boos mogelijk aan. "Die dikke barbie bedoel je? Als je daar wat mee begint zingen we nooit meer samen met Lady Gaga." Ik neem lachend een slok van mijn cocoswater. Fred en Martijn kijken elkaar aan alsof ze dit niet hebben gehoord. Ik zie mijn vader weer lachen en voel zijn voet lichtelijk tegen mijn been schoppen. "Soms ben jij echt zo'n vrouw." Ik geef een lucht kus richting mijn vader. "Zal vanavond wel lopend naar huis gaan." werp ik hem bijdehand toe. "Absoluut niet, ik breng je wel." Ik en mijn vader kijken elkaar lachend aan. "Het was een grapje Mart." Ik leg mijn hand geruststellend op de zijne. Ik zie dat hij rood wordt. "Ik vind het trouwens wel een uitermate goed idee!" Mijn vader haalt zijn wenkbrauwen richting Fred op. "Hij neemt alleen wel jouw invalide carretje." Fred kijkt mijn vader beledigd aan. "Nou ja zeg, dat de mijne nou wat oudheid uitstraald. Hij is 2 keer zoveel als die BMW van jouw waard. Daar durf ik mijn eigen moeder nog voor te verwedden." De ober haalt onze borden weg. "Ik neem jouw auto wel pa, moet met zo'n meisje wel klasse uitstralen." Fred geeft zijn zoon een high five. "Zo mag ik het horen zoon!" Ik voel me lichtelijk rood worden.  Maar zet dan een gemeen lachje opkomen. Ik haal iets uit mijn achterzak en leg het voorzichtig in Freds hand. "Deze zal jij dan wel nodig hebben" fluister ik hem toe. Freds ogen worden groot en hij schiet in de lach. "Ze geeft me een condoom!" De mensen naast onze tafel kijken verschrikt op. En kijken ons raar aan. Ik sla een hand voor mijn gezicht.  "Het is een pepermuntje Fred." Hij houd het zakje dichter bij zijn gezicht.  "In zo'n zakkie?" Ik knik. "oh." Martijn houd een hand voor zijn mond om zijn lach in te houden. "Mijn Julian is bijna net zo bijdehand, je zou hem eens moeten ontmoeten. Een goed stel" Ik kijk mijn vader aan met een blik dat ik het niet eens ben met het idee van Fred. "Onze kinderen krijgen geen realtie, zou wat zijn als we weten dat ze seks hebben." mijn vader en Fred beginnen hard te lachen. Ik en Martijn zitten er maar een beetje ongemakkelijk bij. Een warm bord met zalm word voor me neergezet. "Pardon, heeft u er ook een ice koffie voor mij bij?" De ober knikt en legt de rest van de borden neer. "Wat u wenst mevrouw." Ik vul mijn longen met warme lucht van het heerlijke eten en neem snel een hap. "Mag ik eens proeven?" Voor ik op mijn vader kan antwoorden zit zijn vork al in mijn zalm. Ik sla zijn hand weg en eet rustig veder. "Mijn gegrillde kip is echt lekker." Martijn snijd een stukje van zijn kip, prikt het op zijn vork en duwt hem ongeveer in mijn neus.  "Proeven?" Ik neem een hap. Ik kauw er moeizaam op. "Lekker, maar ben niet zo'n kipliefhebber." Martijn lijkt het niet veel uit te maken en verslind zijn kip wel zelf. Ik begin uit het niets te lachen. "Moet je na gaan pap, vanochtend dacht ik nog dat ik op een jochie van 5 moest passen." Martijn kijkt me vragend aan. "Mijn vader wist niet dat je al 12 jaar ouder was geworden." Fred geeft Kenneth een vriendschappelijke tik voor zijn hoofd. "Schaam je." Mijn vader seint een ober voor nog twee bier terwijl mijn ice koffie al op tafel word gezet. Mijn vader strekt zijn arm al naar mijn glas. "Van mij!" Ik neem een grote slok en geniet er overdreven van. "Ken, wat dacht je ervan om ons toetje hierna maar eens op te zoeken?" Ik drink onbeschamend door alsof ik dat niet heb gehoord. Martijn houd zijn hand open boven tafel. "Inleveren die sleutels dan maar." Fred vist een grote bos uit zijn broekzak en legt ze op tafel neer. Als Martijn ze wilt pakken grijpt Fred zijn hand. "Doe alsjeblieft voorzichtig met mijn baby" Martijn trekt een duckface en stopt de sleutels in zijn kontzak. "En mijn dochter gewoon netjes thuis brengen!" Mijn vaders blik is voor het eerst deze avond weer serieus. Martijn geeft mijn vader een vriendschappelijke hand. "Dat moet goed komen." Stiekem krijg ik steeds meer zin om met hem mee te gaan in de auto, je weet wel. Momentje met zijn tweeën.  Gewoon kunnen praten over wat we echt willen. En hem uitleggen hoe het met Timoty zit. Ik eet rustig veder. De muziek hier is wel echt verschrikkelijk maar ach. De hele avond is al verschrikkelijk.