"ေကာင္ေလး....
မင္းဘာလို႔...ငါ့ကို မုန္းရတာလဲ"
JiHoonကို သနားစြာ လွမ္းၾကည့္ေနတဲ့ DaeHwiကို JinYoungက မီးဖိုေပၚက အသားကင္ေတြကို လွန္ေနရင္း...ေမးလာေတာ့...
DaeHwiလွည့္ၾကည့္လာၿပီး....
"မမုန္းပါဘူး....
ၾကည့္မရတာပါ...
မာနတစ္ခြဲသားနဲ႔မို႔....ၿပီးေတာ့...
ၿပိဳင္ပြဲကိစၥက...."
"အဲ့တာ....မနာလိုသူေတြက...
ေလ်ွာက္ေျပာေနတာ...
ငါအဲ့လိုမ်ိဳး...လာဘ္ထိုးတာေတြ...
မလုပ္ဘူး...
ၿပီးေတာ့...ငါ့မိဘေတြက
ဒီChefအလုပ္ကို ေရြးလို႔...
အိမ္ေပၚကႏွင္ခ်ထားတာ...."
အၾကည့္တစ္ခ်က္မွ မေပးဘဲ....ေျပာလာတဲ့
JinYoungစကားေတြကို....Dae Hwiမွာ
ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ ၾကည့္ေနၿပီး...
"တ...တကယ္လား?"
"မယံုရင္....ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို..
သြားေမးၾကည့္ပါလား?"
ဒီတစ္ခါေတာ့...အၾကည့္တစ္ခ်က္ ျပန္လႊတ္ၿပီး..
ေျပာလာျပန္တယ္.....
"ၿပီး...ၿပီးေတာ့...
ငါက...မာန မႀကီးပါဘူး....
အပုတ္ခ် ေျပာတတ္တဲ့ လူေတြရဲ႕...
အေျပာကို..
က်င့္သားရေအာင္....ခပ္တည္တည္..ေနေနရတာပါ"
DaeHwiရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္လ်က္...ေျပာလာေတာ့..
Dae Hwiမွာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းႏွင့္ JinYoungရဲ႕ အၾကည့္ေတြမွ ခြာလ်က္ အသားကင္ေတြကို လက္ညိဳးထိုးကာ...
"တူး...တူးကုန္မယ္...ျမန္ျမန္...ကင္..ကင္ေလ"
"အဟက္...ဟက္"
စကားေတြထစ္ကာ ေျပာေနတဲ့...သူ႔ေ႐ွ႕က အေကာင္ေသးေလးအား ၾကည့္ကာ ရယ္လိုက္ၿပီး...
လက္ထဲက ညႇပ္ျဖင့္ အသားကင္တစ္ဖက္ကို ညႇပ္ယူကာ ပါးစပ္နားေတ့ေပးေတာ့..မ်က္လံုးျပဴးျပတယ္...
"စားေလ...ကိုင္ထားရတာ လက္ေညာင္းတယ္
JinYoungေျပာေတာ့မွ..အသားကင္အား ကိုက္ၿပီးစားေနတယ္....
"ေရာ့...ဒီပုစြန္ထုပ္စား..."
"အြင္း...အြင္း"
12(part-2)
Start from the beginning
