Ik liep. Het was een mooie dag, een dag dat ik mijn fiets thuis liet staan en ging lopen. Het was een mooie dag, maar boven mijn hoofd hing een grote, donkere regenwolk.
Ik ben een snelle loper. Toch liep ik steeds langzamer wanneer ik het kruispunt naderde. Het was niet eens een grote beslissing. Het was rechtdoor en snel naar huis of naar links en een omweg maken. Het leek wel of de wereld steeds sneller ging draaien... Naar links betekende mijn eigen thuis vermijden. En de keus lag aan mij.
Ik koos voor links.
Eenmaal thuis werd er weer gezegd dat ik iets fout heb gedaan. Ik voelde wat van binnenin. Ik kende dit gevoel. Het was niet onbekend voor mij. Ik zwaaide snel en zei niks. Liep naar boven, weg van beneden, de hell.
De regenwolk barstte. Boven was eveneens een hell.
