De Nieuwe Wereld 6: Tagmars Grip (GEPUBLICEERD)

Hoofdstuk 3

Ruyana

Terwijl Tiny zich bezigde met het opruimen, het begeleiden van de naweeën en het controleren van moeder en kind, hield Josya de nieuwe moeder gezelschap. Af en toe liet hij voorzichtig een vinger over het gekreukelde, witte gezichtje van de baby glijden, maar opeens verstarde hij. Ruyana keek op en volgde zijn blik naar de deur. Tómy was verschenen in de deuropening en keek nu met een lichtelijk verwarde uitdrukking naar haar zoon.

Nog voordat ze iets kon vrage, vuurde Josya op haar af: "Hoe kon je mam, heb je enig idee wat je hebt teweeggebracht?"

Aan Tómy's gezicht was te zien dat ze geen idee had waarvan ze werd beschuldigd. Tiny kwam tussenbeide met een: "Josya, moet dat nu meteen?" Maar de jongeman negeerde haar woorden en keek zijn moeder nog steeds boos aan.

Behoedzaam kwam ze dichterbij. "Ik ben geen zender, Josya. Je moet me vertellen wat ik verkeerd heb gedaan, want ik sta het niet toe dat je zonder uitleg zo'n toon tegen mij aanslaat."

Iets inbindend, kijkend naar het pasgeboren kindje naast hem, vroeg hij: "Beantwoord dit dan, alsjeblieft: toen Ruyana vertelde over de manier waarop zij zwanger was geworden, wat ging er toen door je hoofd?"

Bang voor de woorden die haar zouden beschuldigen trok Ruyana haar dochtertje dichter tegen zich aan.

Tómy kneep haar ogen iets samen, maar gaf gehoor aan het verzoek en antwoordde: "Ik bedacht me dat het een afschuwelijke manier was van de regering om nog meer controle te krijgen over zijn inwoners."

Ruyana's ogen vlogen wijd open. Was dat waarom de vrouw een blik van afgrijzen had gekregen? Over de regering? "Niet ... niet om mij?" haperde ze.

"Jou? Hoe bedoel – Oh nee, absoluut niet. Och kind, was dat wat je dacht? Was dat waardoor je zo plotseling weg wilde? Oh wat spijt me dat. Dat had ik moeten inzien."

Tranen kwamen op in Ruyana's ogen en vlug knipperde ze die weg.

Dichterbij komend vertelde Tómy: "Toen Josya klein was beschuldigde hij zijn vader en mij er regelmatig van dat we iets niet goed begrepen. Ik denk dat het voor niet-zenders soms best een handicap in de communicatie kan zijn, zonder de toegevoegde waarde van mee te zenden emoties. Wij moesten het doen met zijn woorden en hij met onze beperkte gezichtsuitdrukkingen."

De warme druk van Tómy's hand op haar arm gaf Ruyana het laatste zetje en plotseling snikte ze het uit. Koele vingers veegden teder wat plukjes haar uit haar gezicht en zacht klonk Tómy's stem: "Ze is prachtig. Ze lijkt precies op jou, alleen is haar haar heel licht en dat van jou gitzwart."

"Sorry, mam," klonk Josya's stem, iets verder naar achteren. Er kwam geen antwoord, maar zijn voetstappen verwijderden zich totdat ze niet meer te horen waren.

Nog steeds voelde Ruyana de stroom aan tranen komen en gelukkig zei niemand dat ze moest stoppen. Het kostte haar moeite om haar ogen te openen, maar ze wilde Lajinthe zien. Het kleine witte poppetje lag warm ingewikkeld in een zachte doek, met een vuistje tegen haar mondje. Ze was perfect.

Tiny verscheen in haar blikveld en zei: "Ik weet dat het op Tagmar de gewoonte is om geen borstvoeding te geven. We hebben dezelfde medicatie hier om de melkproductie in je borsten af te remmen, maar op Elodie doen ze het anders. Ik kan niet uit ervaring spreken, maar zowel voor moeder als kind is het erg bevorderlijk om het een kans te geven."

"Als mijn ervaring er iets toedoet, kan ik zeggen dat het ook gewoon heel erg fijn was om mijn kindje op die manier te kunnen voorzien in zijn eerste levensbehoefte." Tómy's stem klonk voorzichtig, maar Ruyana was al niet boos meer. Hoe kon ze boos blijven met zo'n wondertje zo vlakbij?