The Cold-Hearted Girl [Completed]

C-29

Kinakalabit ko siya pero hindi siya humaharap... Kalabit lang ako hanggang sa magising.. And finally, nagising. Halatang bagong gising siya..

"Kumain knb?" sincere na sabi ko pero hindi nakangiti. Mahirap tong ginagawa ko ha.

"Pakielam mo ba?" sabi niya.

"Eh pota ka pala eh! Ikaw na nga tong tinatanong. Leche ka" di ko na napigilan ang sarili ko sa pagiging masama ko, hindi ko kaya magbaibaitan.

"Hindi pa ako nakain.." sabi nman niya.

"Edi kumain ka dun.. Bwisit!" ganti ko.

Nangigil na talaga ako, pinagluto ko pa naman siya ng pagkain.. Pero wala eh, di ko talaga kaya maging mabait.

"Kala ko pa naman pinagluto mo ako." sabi naman niya.

"Spell ASA?" sabi ko.

"Ms. Reyes, stand up!" tumayo naman ako pagkasabi ng teacher.

"What is the answer in this equation?" turo niya sa blackboard.

"A number ma'am.." balik ko. Tawanan naman mga kaklase ko.

"Alam kung ang sagot dito eh number.. The question is what is that number?" balik nya.

"I don't know and I don't fucking even care about that.. Madami na ako problema sa buhay, idadgdag mo pa yang MATH PROBLEM na yan?" sabi ko.

"Ugh! The correct answer is 67."sabi nung teacher.

"Tatanung tanong pa, alam naman pala yung sagot.. Tss" sabi ko at nagtawanan nnman yung mga kaklase ko.

Tinignan lang ako ng teacher ko... Umupo na ako..

"Kanina lang ang bait mo ha, tinanong mo lang kanina kung nakakain na ako tapos ngayon nambabara ka nnman?" sabay ngisi ni Alfred.

"Actually, wala talaga akong balak tanungin ka kung kumain ka eh... Nakita ko lang kasi na NANGANGAYAYAT kana, tag-hirap nba?" balik ko sakanya.

"Shhhh" saway saamin ni Gelou.

Umulan naman ng malakas.... As in malakas...

"SUSPENDED! SUSPENDED! SUSPENDED!" kanchawan ng mga kaklase ko.

-_____-

"Sana walang pasok..." sabi ni Alfred.

"Kung gusto mo walang pasok bakit kapa nag enroll? Bobo" sabi ko naman sakanya.

May pumasok na dean sa classroom namin...

"Signal #2 agad tayo ma'am.. so suspended yung klase..."sabi nung dean.

Nagsimula na ang kanchawan ng mga classmates ko halos sumabog na ang classroom..

Lumbas naman din agad ako ng classroom ng biglang may pumasok sa isip ko.

Kailangan ko nga palang GANTIHAN si Alfred...

Bumalik ako sa classroom at nakayuko padin siya sa table... Siya nalang ang tao dun... Pumunta ako sa upuan ko, at napatingin siya saakin.

"Ba't di ka pa nauwi?" sabi ni Alfred.

Pinipilit ko sa sarili ko na wag MAMBARA...

"Hinihintay kta eh." sabi ko sakanya.

Nagulat naman siya... Hindi na siya nagsalita at tumungo nalang...

NAKAKABANAS! GUSTO KO SIYANG BARAHIN!

"Anu bang problema mo? at nagkakaganyan ka?" pagsisimula ko... tiis lang RR, kaya mo yan.

"Problema ko? IKAW AT ANG ATE MO!" sabay tayo niya sa upuan niya.

Tumayo din ako.

"Walang problema saakin, Maayos ang mukha ko. Kay Alexa, paniguradong meron.. malaki." sabi ko.

"Ang gulo! Sa tuwing nakikita ko si Alexa, bumabalik ang alaala na kasama ko siya... Pagnakikita naman kita, Aist!!!" sigaw ni Alfred at lumbas ng room.

Hinabol ko naman siya kahit ayoko...

At, maniwala kayo sa hindi...

NIYAKAP KO po siya. dahil parte yun ng pag-arte ko. =__=

"Just stay....." bulong ko sakanya..

Para kaming TUNAY na couple na nagyayakapan sa gilid ng ulan..

Tanaw parin kasi yung ulan dahil nasa corridor na kami..

"I love you with all my heart RR. Kahit binabara mo ako, mahal na mahal parin kita kahit hindi mo ramdam.. kaya sa oras na iwanan kita, tandaan mo.. para sa ikabubuti mo yun." sabi ni Alfred at umalis na.

LECHE YUN AH!

UGGGGGGGGH!

Hindi ko na kayang magbait-baitan sakanya! =____=

Atsaka anung sinasabi niya na pag iniwan niya ako sa ikabubuti ko naman yun?

Anung meron?

Author's Note: COMMENT

VOTE COMMENT FAN

Eun--♥