"စာေရးဆရာေလး....အဆင္ေျပရဲ႕လားဟင္ နဖူးကနာေနေသးလား"
Kuan Linအနား အေျပးသြားကာ စိုးရိမ္ေပးေနတဲ့ အေမျဖစ္သူအား JiHoonက....
"Ommaရယ္...အေအးဗူးေလးနဲ႔ ႐ိုက္မိတာပဲ
ေသမသြားပါဘူး...ၿပီးေတာ့..ဟို စာေရးဆရာလူႀကီး..
အက္ထဝက္ လာအီဆိုလား..ဘာဆိုလား..
ခင္ဗ်ားႏိုးလာၿပီဆိုလည္း ျပန္ေတာ့ဗ်ာ...."
JiHoonအေျပာေၾကာင့္ KuanLinက
ထိုင္ေနရာမွ ေမာ့ၾကည့္လာၿပီး...
"ဘာ...မင္းဘယ္လိုေျပာလိုက္တယ္...ဒီမွာ...
မင္းဘက္ကလည္းမွားေသး...ေျပာတာက ရင့္လွခ်ည္လားကြ ဟမ္!"
Kuan Linအေျပာေၾကာင့္ JiHoonမ်က္လံုးေလး ကလယ္ကလယ္လုပ္ရင္း
ႏႈတ္ခမ္းေထာ္လ်က္....
"ခင္...ခင္ဗ်ား..တကယ္ စာေရးဆရာပါေနာ္! လူသတ္သမားမဟုတ္ဘူးမလား?"
JiHoonအေျပာေၾကာင့္ ommaကပါ ေမာ့ၾကည့္လာၿပီး ထိုင္ေနရာမွ ထလာကာ JiHoonရဲ႕ လက္ေမာင္းကို ေျဖာင္းခနဲ ျမည္ေအာင္ ႐ိုက္လိုက္ၿပီး...
"ဟဲ့....Park JiHoon..နင္စာေရးဆရာေလးကို ဘယ္လိုေတြေျပာေနတာတုန္း! နင္ကေတာ့ေလ...
သူမ်ားကို မဟုတ္မဟတ္ေျပာဖို႔ဆို အဲ့ဦးေႏွာက္ႀကီးက ေတြးေတာတတ္တယ္ေနာ္...စာဆို မရဘူး"
Ji's ommaရဲ႕ စကားေတြေၾကာင့္ Kuan Lin နဖူးက ဘုသီးအား ကိုင္လ်က္ 'ခြီ'ခနဲ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ေတာ့ JiHoonက မ်က္ေစာင္းေတြ ဒုိင္းခနဲ ဒိုင္းခနဲ ထိုးေနေလရဲ႕...
"ဟို...ဆရာေလး...ခနေနအံုးေနာ္ အန္တီ ေရခဲအိတ္ သြားယူေပးမယ္..ျကပ္ထုပ္ထိုးရေအာင္လို႔ေလ"
Ji's ommaက ေျပာၿပီးတာနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဝင္သြားၿပီး ခနအၾကာ ေရခဲအိတ္ကိုင္ၿပီး ထြက္လာကာ
ေရခဲအိတ္ကို JiHoonလက္ထဲ ထိုးေပးၿပီး...
"ဆရာေလးကို ၾကပ္ထုပ္ထိုးေပးထားလိုက္ အေမ ဆရာေလးကို ေကြၽးဖို႔ မုန္႔သြားျပင္လိုက္အံုးမယ္"
ဟုေျပာကာ ျပန္ဝင္သြားတယ္....
(AN:Ji's ommaကို JiHoonရဲ႕ အေမအရင္း
ပံုစံေလးကို ျမင္ေပးပါေနာ္)
