ทุกวันพระเอกจ้องจะกินผม [นิยายแปลBL]

ตอนที่2 : ผมคือแม่เลี้ยงใจร้าย

ทันใดนั้นสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นชายผ้าของชุดคลุมสีขาวอยู่แวบหนึ่ง

ฉู่อวี๋หยุดชะงักแล้วมองไปที่ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง มีคนกำลังแอบมองดูเขาอยู่ และเมื่อชายคนนั้นเห็นว่าฉู่อวี๋รู้ตัวแล้วว่าถูกแอบมอง เขาก็รีบหันหลังวิ่งหนีไป

********

ไม่นะ! พระเอกรอฉันก่อน~

ฉู่อวี๋พยายามวิ่งไล่ตามตัวพระเอกไป เพราะถึงแม้ว่าเขาจะได้รับสืบทอดความทรงจำและเคล็ดวิชาต่าง ๆของฉู่อวี๋คนเดิมมา แต่เขาก็ยังคงไม่มีความชำนาญมากพอจะใช้เคล็ดวิชาที่ซับซ้อนมากมายเหล่านั้นได้ เขาจึงทำได้เพียงพยายามหยิบยืมเอาวิชาเหล่านั้นมาประยุกต์ใช้ในเหตุการณ์เฉพาะหน้าเท่านั้น

กลับไปที่เจ้างูยักษ์ผู้ซึ่งไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร มันกำลังทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสเสียจนไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป แต่พอเห็นว่าฉู่อวี๋ยอมกระโดดลงไปจากตัวมันแล้ว

มันก็ดีใจเป็นที่สุดที่ความเจ็บปวดนี้ได้หยุดลงไปเสียที มันรีบเลื้อยหนีพาร่างอันบอบช้ำหายเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว

ตัดกลับมาที่ฉู่อวี๋ผู้ซึ่งกำลังรีบเร่งไล่ตามคนข้างหน้าไปจนเกือบจะไล่ตามได้ทันอยู่แล้ว ภาพเบื้องหน้าที่เขาได้เห็นก็คือชายผอมบางร่างเล็กที่อยู่ในชุดเสื้อผ้ามีรอยฉีกขาด ซึ่งมันทำให้เขาแอบรู้สึกผิดหวังอยู่ไม่น้อย

เด็กผู้ชายคนนี้คือพระเอก

.....เขาเกือบลืมไปแล้วว่าตอนนี้พระเอกยังคงเป็นเพียงแค่เด็กวัยรุ่นคนหนึ่งที่มีอายุแค่ 13 ปีเท่านั้น ต้องรออีกหลายปีเขาถึงจะเติบโตกลายเป็นชายหนุ่มรูปงาม