Nişan

26.6K 853 65
                                    

1 senem gitti.Evet kimseyle görüşmeden okuldaki bir yılımı tamamladım.

Sadece gerektiği zamanlarda öğrenciler ve hocalarla konuştum.Geri kalan zamanlarda kafamı dağıtmak için sadece dans ettim.

Babam'la bile sadece hafta da bi kere görüşüyordum.Ama hocalardan öğrendiğim kadarıyla o okulu arayıp benim hakkımda bilgi alıyormuş.

Eylül , Ege ve Gizem'le zorla konuşuyordum.Bi günde yaklaşık 30 kere aradıkları için başka çarem kalmamıştı.Bu arada Savaş da arıyordu sürekli.

Gizem'le sevgili olmuşlar.Ne güzel.

Ama ben öğrendim artık Çoğu aşkın sonu 'kendine iyi bak 'dan öteye geçmiyor.

Dansla hayatımı bütünleştirmiştim.Yine de bugün okulun son günü geri dönsem mi bilmiyorum.

Dairemi kendime göre döşemiştim.Sadece yanlız başıma daha iydim.Az insan çok huzur diye boşuna demezler.

Babam ve diğerleri gelmem için aşırı ! derecede ısrar ediyorlar.Hepsinede teker teker gelmiyceğimi açık bi dilde söylemiştim.

Ama şimdi düşündümde niye gitmiycem ki ? Kaçtığım bir şey yok.Gerçekler zaten yaşanmış büsbütün göz önünde.

O benden kaçsın.Zaten yüzüme nasıl bakıyor bilmiyorum.

Neyse ben 'iyiyim' .Belki de bok gibiyimdir.Artık zaman beni hem alıştırdı , hem uyuşturdu.Duyguları hissedemiyordum.

Ya da hissetmek istemiyorumdur.Hissedersem bütün acıları da hissederim.Bunu istemiyorum.Sadece ifadesiz yaşamıma devam ediyorum.

Burda ki geçimimi de babam'ın benim için açtığı hesaptan karşılıyorum.Her ay bin veya iki bin lira yatıyor.Saolsun o olmasa belki bi hiç olurdum.

Hani ben demiştim ya beni enkazdan ya O çıkarır ya da ben enkazda kaybolur giderim diye.

Ama ben o enkazın altında nefes almayı öğrendim.

Kalbimde ki dolmayan boşluk beni fazla rahatsız ediyordu.Bende o boşluğu dolduramadığım için diğer tarafıda karanlığa hapsettim.

İki tarafta eşit.Sadece siyah.

Telefonla biletimi aldım.İki gün sonrasında uçağım vardı.

Eylül'ü aradım.İlk çalışta açtı.

-"Vay sen bizi arar mıydın ya ? " dedi alayla.

Ben artık şaka filan da yapamadığım için her zamanki gibi soğukça konuşuyordum.

-"Uzatmaya gerek yok iki gün sonra geliyorum.Sevin " dedim ifadesizce.

-"Ne ! İki gün sonra mı ? Erken değil mi ? Biraz daha dur ancak toplarsın eşyanı filan bence " dedi hızlı ve fazla tedirgin konuşuyordu.

-"Kapatıyorum." dedim ve kapadım.

Bi sorun olduğu kesin ama ne ? Banane ya ne varsa var beni ilgilendirmez.

  */*/*/

Havaalanında taksi bekliyordum.Geldim.Evet Türkiye'deyim.Geleceğimi beni arayan kime söylesiysem hepsi Eylül'le aynı tepkiyi verdi.

Ne kadar umursamasam da babam bile böyle davrandığı için şüphelenmeye başlamıştım.

Taksiye binip evin adresini verdim.Yanımda sadece büyük boy bavul ve orta boy vardı.Zaten iki ay filan durucaktım.

Evin önüne geldiğimde her şey bıraktığım gibiydi.Sadece eski ben yoktu.

Kapıyı çaldığımda yardımcılardan biri açtı.

''O.A.S (Hissiz) ''Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin