Θα κλείσω τα μάτια ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

8° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Αφού τελείωσε το διάβασμα η μητέρα, έβαλε τα κλάματα.

-Έλα μητέρα μη κλαις. Είδες τι είπε ο Φίλιππος στο γράμμα του. Δεν χρειάζονται κλάματα,είπα.
-Μα δε γίνεται να μη κλαιω. Το αγόρι μου,πολεμάει εκεί πέρα. Θα έχει κουραστεί πολύ.
-Όλα τα παλικάρια πολεμάνε. Άλλες μάνες έχουν στο μέτωπο δύο,τρία και τέσσερα αγόρια,είπε η γιαγιά.
-Ναι. Δεν ξέρω τι με έπιασε. Ίσως είναι το παράπονο. Έχω τόσους μήνες να τον δω. Έχετε δίκιο,είπε η μητέρα και πήγε στην κουζίνα.
-Απο τότε που άρχισε ο πόλεμος έχει μαλακώσει πολύ,είπε ο πατέρας.
-Βαρέθηκα πια,φώναξα και πήγα να φύγω.
-Τι βαρέθηκες νεαρή μου;ρωτήσε ο πατέρας και σηκώθηκε απο την πολυθρόνα που καθόταν.
-Έλα εδώ,είπε ενώ εγώ έφευγα απο το σαλόνι.
-Δεν ακους που σου μιλάω,είπε και έπιασε το χέρι μου.
-Τι θες;είπα φωναχτά.
-Για χαμήλωσε τον τόνο της φωνής σου και πες μου γιατί ξεστομισες αυτή τη κουβέντα.
-Γιατί είναι η αλήθεια!Βαρέθηκα να με διώχνετε και να λέτε τα μυστικά σας και εγώ να μη ξέρω τίποτα. Βαρέθηκα να σας ακούω ότι φταίει ο πόλεμος,που δεν μπορώ να αγαπήσω,που δεν μπορώ να έχω φιλίες γιατί μπορεί να είναι κάποια απο τις φίλες μου προδότρα. Βαρέθηκα εσάς,που μια ζωή μου λέτε ψέματα.
-Γιατί πότε σου είπαμε ψέματα; Από που το συμπέρανες αυτό;Εμείς σας δώσαμε τις αρχές που έχετε. Ποτέ δεν σας είπαμε ότι είναι σωστό το ψέμα.
-Μια φορά πατέρα να μου πεις την αλήθεια, σε παρακαλώ. Δεν φταίει ο πόλεμος που δεν μπορώ να έχω φίλη την Χριστίνα ή να παντρευτώ τον Μάριο. Εσείς φταίτε και ο εγωισμός σας.
-Άγγελε,η Δήμητρα τα ξέρει όλα,είπε η γιαγιά και ήρθε κοντά μας.
-Εσύ τα είπες;Γιατί το έκανες αυτό;Δεν έπρεπε ποτέ να μαθευτεί αυτό από τα παιδιά. Ορκιστήκαμε στον Θεό.
-Έπρεπε να ξέρει την αλήθεια. Μας είχε ακούσει να μιλάμε μια μέρα και με ρώτησε. Δεν μπορούσα να κρύψω την αλήθεια από την εγγόνα μου.
-Δεν έπρεπε να ξέρει κανείς για αυτο το θέμα. Μόνο εμείς,είπε ο πατέρας, πήρε το παλτό του και έφυγε απο το σπίτι.

Κοιταχτηκα με τη γιαγιά και ύστερα είδαμε τη μητέρα να στέκεται στο πλαίσιο της πόρτας της κουζίνας να μας κοιτάει.

-Τώρα που θα τον χτυπήσει ο αερας,θα του περάσουν τα νεύρα,είπε η γιαγιά και περπάτησε προς το σαλόνι.
-Μητέρα, είπα και περπάτησα προς την κουζίνα.
-Δεν θέλω να μιλήσουμε για αυτό,είπε εκείνη ενώ έκοβε μια πατάτα.

Πώς γίναμε έτσι;σκέφτηκα. Παλιά ήμασταν μια ευτυχισμένη οικογένεια,αλλά ήρθε ο πόλεμος. Πάλι αυτός ο πόλεμος, που πήρε μακριά τον Φίλιππο και απο τότε άρχισε η κατηφόρα για την οικογένεια. Πόσο ήθελα να ήταν όλα ένα ψέμα. Πόσο ήθελα να κλείσω τα μάτια και όταν τα ανοίξω να είναι όλα όπως παλιά.
Δεν έπιασε. Όλα είναι όπως ήταν,η μητέρα στην κουζίνα,στεναχωρημενη,η γιαγιά στην πολυθρόνα να πλεκει και εγώ να στέκομαι στον διάδρομο. Απο όλους μας,μόνο η γιαγιά πιστεύω πως δεν είχε αλλάξει καθόλου.