I give up. Yan. Sakin na mismo galing yan. Sa totoo lang, gusto kong magalit sayo. Dahil sa sinabi mong, 'I don't date torpe'. Nasaktan ego ko dun ah. Pero what's the point? And after all, hindi ko kayang magalit sa mahal ko. I know, I'm so corny. In love eh. Well I guess, this is the last time you'll ever receive a thing from manong guard…which is from me. But remember, I love you. Always have and always will. <3

-Alex"

I didn't realize na teary eyed na pala ako. Letse. Hindi dapat ako naaapektuhan dito eh. Tsk. I chuck the letter inside my bag saka bumalik sa kotse.

"Ryder's Mansion tayo." Sabi ko sa driver ko.

Nung nasa tapat na kami ng mansion, bumaba ako and I rang the doorbell. Pinagbuksan ako ng maid nila and I asked where Alex is.

Kilala na nila ako dito dahil I went here couple of times na with dad.

I went to the garden and there, I saw Alex sitting on the swing. I made my way there, carefully striding para hindi niya malaman na nandito ako.

When I'm in front of the swing, dun lang niya narealize yung presence ko. He was dumbfounded nung nakita niya ako kaya umupo rin ako sa tabi niya sa swing. It was kind of swing na four-seater.

"W-why are you here?" Nagsstutter niyang tanong.

Hindi ako sumagot. Instead, I looked at him.

"Sorry." Lakas loob kong sabi.

"What?"

"Can't repeat." Sabi ko ang I looked away.

"I heard what you said. I mean, ikaw ba yan?"

I chuckled. "Silly." I sighed. "I didn't realize na nakakasakit na pala ako that's why I'm sorry." Sabi ko ang I looked again at him.

Gulat pa rin yung expression niya. Nung nakarecover na siya, he just chuckled.

"Look, let's just forget it, okay? Nothing will change anyway." Sabi niya lang saka nagchuckle but he sounds bitter and hurt. I feel guilty.

But somehow, he still looks handsome.

Wait, what?! Did I just said that?! Hmp.

"Yeah." Sabi ko lang.

Sandaling katahimikan.

"Uh, I gotta go. May gagawin pa pala ako." Sabi niya saka tumayo na at akmang aalis na.

"Wait." Sabi ko kaya napatigil siya.

Lumingon siya sakin na para bang naghihintay ng sasabihin ko.

"Will you, uh, will you come, uhm, willyoucomewithmeatprom?" Sunod sunod kong sabi dahil for the first time in my entire life, kinakabahan ako.

"Pardon?"

Huminga muna ako ng malalim saka kinalma yung sarili ko. "Will you come with me tonight?" Finally. Napayuko na lamang ako.

Bakit ba kinakabahan ako? Tsaka bakit ang blilis ng tibok ng puso ko? Bakit ba nahihiya ako? What's happening to me?

Narinig ko na naman siyang nagchuckle but this time it was more like music to my ears. Okay. I'm not normal.

"Why should I?" Natatawang sagot niya saka umupo ulit sa pwesto niya kanina.

Hindi ulit ako sumagot and instead, I chuck out the lollipop inside my bag and handed it to him. "Please?"

"Wow. You kept it?" I nodded.

"In that case, sure. I'll go with you tonight." Napangiti nalang ako sa sagot niya. I won't deny it, I felt happy.

"But you better make sure you date torpe." Joke niya saka tumawa.

Tinignan ko siya kaya napatingin din siya."Come here." Sabi ko saka ginesture yung pointing finger ko na parang pinapalapit siya.

Sinunod naman niya yung sinabi ko. Medyo natatawa pa siya ng bigla kong ilapit yung mukha ko sa kanya, enough for my lips to meet his. His reaction was priceless. Gusto ko ng matawa pero pingilan ko. Humiwalay din ako agad. He's still shocked sa nangyari.

"Alex."

Nagising naman siya sa reyalidad. "Y-yes?"

"Kiss me."

--

A/N: Another one shot! :) Hope you like it! Vote and comment! :) Thank you sa pagbabasa guys! ;) God bless! <3

Copyright © 2014 by BlueeJaniie ALL RIGHTS RESRVED

Manong Guard (One Shot)Место, где живут истории. Откройте их для себя