Are we strong enough?

2.

P.O.V Malia

Ik zwaai voor de laatste keer naar mijn oma en draai me dan om. Daar sta je dan, voor een groot internaat, helemaal alleen zonder ook maar iemand te kennen. Ik wil nu al naar huis. Het St. Johnson Internaat, is een erg groot en bekend internaat. Mijn ouders hadden genoeg geld gespaard en met behulp van verschillende verzekeringen hebben ze me op deze ''school'' gezet. Ik loop richting het internaat en kijk eventjes naar boven om mijn ouders om hulp te vragen. 'Hey! Kijk eens uit!' hoor ik iemand hard roepen. Ik ben omver geduwd en lig pijnlijk op de grond. 'Sorry, ik schrok. Gaat het?' vraagt dezelfde stem. Ik word om hoog getrokken en kijk al snel in twee bruine ogen. 'Hallo, ja hoor het gaat prima. Dankjewel. ' Het is een mooie jongen met bruin haar en bruine ogen, hij heeft hippe kleding aan en een duur horloge om. De jongen knikt even kort. 'Ik ben Malia, sorry. Ik ben nieuw op jullie internaat.' ik steek netjes mijn hand uit maar hij geeft me een boks. 'Hi, ik ben Théo' (Op het Amerikaans uitgesproken) 'Kun jij me de weg wijzen naar de receptie?' ik kijk hem even vragend aan maar al snel knikt hij en loopt hij weg. Snel volg ik hem, ik probeer hem bij te houden maar hij loopt erg snel. 'Doe je soms aan een sport?' vraag ik hem een beetje uitgeput. Hij begint langzamer te lopen en begint te vertellen dat hij aan verschillende sporten deel neemt. Ik vind het interessant, zolang hij maar stopt met zo snel te lopen. 'Hier is het.' zegt Théo wanneer we aankomen bij een soort balie. 'Dankjewel Théo.' Hij knikt even en loopt dan weg. Ik kijk naar de receptioniste die druk bezig is met haar eten. 'Euhm, hallo?' ik krijg geen antwoord. Ik kuch even, 'Mevrouw?' Ze kijkt om en veegt snel restjes rondom haar lippen af. 'Sorry, waar kan ik je mee helpen?' zegt ze. Een hevige geur van cupcakes en soep dringt mijn neus binnen. 'Uhm, ja. Ik ben een nieuwe leerling.' De mevrouw begint te knikken en draait zich om. Ze pakt wat papieren en een sleutel en draait zich weer terug om. 'Alsjeblieft, hier is je rooster voor de komende 3 maanden, en een kluis sleutel. Verder moet je met deze papieren nog even langs de directeur gaan, hij zal het met je doornemen en laten ondertekenen.' Ik kijk haar aan terwijl ze me de papieren overhandigt. 'Dankuwel, waar kan ik de directeur vinden?' vraag ik haar. Ze kijkt een beetje geïrriteerd maar zegt dan 'De trap op naar boven en dan de gang rechts, het het derde lokaal links.' Ik fluister een bedankje en sprint dan snel weg. Ik kijk naar me kluissleutel en zie nummer 483 staan. Ik zie overal kluisjes staan maar nergens is nummer 483. Verderop zie ik Théo met een groepje jongens praten. 'Théo!' roep ik naar hem. Hij kijkt even om zich heen maar al snel ziet hij mij zwaaiend naar hem toe rennen. 'Weet jij waar ik kluisje 483 kan vinden?' vraag ik terwijl ik even op en neer spring. Hij glimlacht naar me als hij me blij op en neer ziet springen. 'Jongens dit is Malia, ze is net nieuw hier. Malia, dit zijn Jason, Kayden, Cam en Lowen.' Één voor één wijst Théo de jongens aan. 'Hii.' zeg ik even kort terwijl ik glimlach en naar ze zwaai. Théo en Jason geven me een boks terwijl Cam, Lowen en Kayden me een knuffel geven. 'In welke klas zitten jullie?' vraag ik. 'Wij zitten in 4E' zeggen Kayden en Théo. 'En ik zit samen met Jason in 4F' zegt Cam. 'In welke klas zit jij Lowen? Want iedereen zit zo verdeeld in klassen, ben je alleen?' vraag ik terwijl ik Lowen aan kijk. 'Euhm lieveschat, dit is Lowen.' zegt Théo terwijl hij mijn hoofd omdraait naar de jongen rechts. Ik kijk even verbaasd, 'Huh, maar wie ben jij dan?' vraag ik aan de jongen tegen wie ik net aan het praten was. De jongens schieten in de lach. 'Ik was Cam, deze klootzak hier naast me is Lowen.' zegt Cam terwijl hij tegen Lowen aan duwt. Ik schiet in de lach. 'Oeps, sorry jongens.' zeg ik terwijl ik grinnikend naar Lowen kijk. De jongens schieten in de lach en Kayden begint te hikken. Nadat ze klaar zijn met lachen gaan de jongens naar hun les. Théo en Jason helpen mee om mijn kluisje te zoeken. 'Vanaf hier beginnen alle 400 getallen dus hij zou ongeveer daar moeten staan.' zegt Théo terwijl hij wijst naar wat kluisjes verder op. Ik ren er heen en ik speur de getallen af. Ik zie het kluisje op de grond staan en ik begin spontaan te zuchten. 'Niet weer een kluisje op de grond!' mompel ik geïrriteerd. De jongens beginnen te lachen en snel dump ik een paar kleine dingetjes in mijn kluisje. 'Welke les hebben jullie?' de jongens openen hun telefoons. 'Ik heb wiskunde.' zegt Jason. 'En ik heb scheikunde.' Ik open mijn rooster en zie dat ik ook wiskunde heb. 'Kan ik met je mee lopen, ik heb ook wiskunde.' vraag ik aan Jason. Hij knikt en we zeggen gedag tegen Théo. 'Oh shit.' vloek ik. 'Wat is er?' vraagt Jason. 'Ik moet nog langs de directeur.' snel ren ik terug richting de kluisjes. Shit. Ik ren weer naar Jason. 'Jason waar is de directeur?!' vraag ik gestrest. 'Andere kant' schreeuwt Jason. Ik ren de andere kant op en zie de trap, al snel herinner ik wat de receptioniste had gezegd. De trap op en dan de rechtse gang en dan het tweede lokaal links? Of was het toch de derde? Maakt niet uit ik kijk wel. Ik ren de trap open zoek de rechtse gang. Ik open de gang deuren en klop op de deur van het tweede lokaal links. Ik open de deur en een klas vol kinderen inclusief Théo en Kayden kijken me aan. Ik voel me zelf warm worden en ik kijk rond. Ik zie de leraar ongeduldig kijken. 'Ik euh.' stamel ik. 'Sorry verkeerde lokaal.' zeg ik snel voordat ik de deur weer dicht doe. Dat was ongemakkelijk, slim Malia, dit op je eerste schooldag al. Ik loop verder en klop op de derde deur links. 'Kom maar binnen.' hoor ik een zware stem roepen. Ik open de deur en zie een meneer met zwart tot bijna geen haar in een net pak achter een bureau zitten. 'Ha, jij bent zeker de nieuwe leerling. Wat is je naam?' hij wijst even gebarend naar de stoel voor hem als teken dat ik moet gaan zitten. 'Euhm hi meneer, mijn naam is Malia Petrova.' zeg ik terwijl ik ga zitten. Hij knikt even goedkeurend en pakt dan wat papieren. 'Ik geloof dat jij wat papieren voor mij hebt, of niet soms?' Ik knik en geef hem de papieren. 'Aangezien het verlies van je ouders, neem ik aan dat dit internaat niet je eigen keuze was?' zegt de man. 'Dat klopt meneer, ik mocht niet bij mijn oma blijven wonen.' hij kijkt me even spijtig aan en zegt dan ook gecondoleerd. Wanneer hij klaar is met ondertekenen, geeft hij mij ook nog wat papieren die ik moet ondertekenen en daarna zijn we klaar. Hij bedankt me en loopt nog even met me mee. Hij geeft me eerst een rondleiding en daarna wijst hij mijn kamer aan. Na een dik half uurtje, zeg maar gerust 3 kwartier, lopen door het grote internaat is eindelijk de rondleiding klaar. Ook is er al een busje gekomen met mijn koffers en wat spullen. Ik krijg 5 huissleutels zodat ik veel reserve's heb en de school niet steeds nieuwes bij hoeft te laten maken. Ik heb een eigen kamer met het nummer 513. Ik open nieuwsgierig de deur en neem een kijkje in mijn nieuwe huis. Links van me staat er een groot tweepersoonsbed in het midden van de kamer. De muren zijn wit en de raamkozijnen zwart. De gordijnen zijn doorzichtig wit. En er staat tegenover het bed een grote dunne tv. Daarnaast is een soort traptrede naar beneden waardoor je naar de rechterhelft van de kamer gaat. Hier staan twee deuren. De eerste is een grote inloopkast links in de kamer. En rechts van de kamer is een grote badkamer met een douche en een groot bad. En zelfs de wc is mooi. Er is een grote wasbak en allemaal mooie kastjes. Wat me meteen opviel is hoe duur alles hier is. Alsof je in een 5 sterren hotel verblijft. Alleen woon ik hier nu. Het is zo raar. Ik kijk even in de grote spiegel tegenover me, ik zie er moe uit. Mijn ogen staan dof en er zijn grote wallen te zien. Mijn wangen zijn rood en mijn haar zit door de war. Ik merk dat ik begin te zweten door de hitte in de kamer. Snel verplaats ik mezelf uit de badkamer opzoek naar een airco. Ik zie een soort tablet in de muur naast de deur. Ik loop er heen en tik wat dingen aan. Al snel komt het ding tot leven. Ik volg wat instructies en de temperatuurdaalt. Ik zucht even en loop naar mijn bed. Ik laat me vallen en sluit mijn ogen. Ik ben kapot. Na deze gedachte val ik in een diepe slaap..