GİZEMLİ YABANCI

Gizemli Yabancı 33

'' Nereyi bulamayacaktın? '' dedin anlamayarak.

'' Evini. ''

'' Yalnız benim evim burası değil iki alt sokak. '' dediğim de yaptığım hatanın son anda farkına vardım. Tabi Yüsra'nın milim milim değişen ifadesi de bana yardımcı oldu. Dolan gözleri birazdan ağlayacağının habercisiydi.

Gerçekten bazen salaklığım tutuyor yok dans edeceğinin göstergesi. Aklımı bir an önce toparlamam lazım diyerek Yüsra'ya gülümsedim ve

'' Bazen ben bile karıştırıyorum Yüsra evi hala alışamadım seninde ilk seferde bulamaman çok normal. '' dedim durumu toparlamaya çalışarak.

Peki tam anlamıyla ikna olmadı ama ilk zaman ki ifadesi de ortadan yok oldu. Birden bu durumu fazla düşündüğümü fark edip daha geniş açıdan düşünmediğimi fark ettim ve günün ikinci kabalığını yaparak:

'' Neden geldin bir şey mi oldu? '' dedim.

Bunu açıklayacak bir düşüncem yok şuan. Sadece patavatsız bir günümdeyim o kadar!

'' Yok bir şey olmadı izin günümdü ve bende senin yanına gelmek istedim. Zaten tüm gün kızlarlayım bir de sen gelmeyince merak ettim. '' dedi ve benim bir şey söylemeye hazırlandığımı görünce hızla konuşmaya geri döndü.

'' Sen sormadan hemen ekliyim Savaş bey göndermedi beni hatta haber bile vermedim ama kızlar çoktan söylemiştir. Zehra ben seninle Savaş bey sayesinde arkadaş olmuş olabilirim ama hiç kimse için casusluk yapmam. '' dedi gözlerini kısıp çantasının kulpunu iki eliyle kavrarken.

'' Tamam küçük yandaş sen casus değilsin. '' derken gülümsememi durduramadım. Fazla fantastik filmlere daldım bu aralar. Bir an önce toparlanmam lazım!

'' Hadi eve gidelim. Neler yaptın yine? '' derken eve doğru ilerlemeye başladık.

Hemen bana yaptığı yemekleri sıralamaya başladı ve benim aç olan midem eve koşmak için adımlarını hızlandırdı.

Masayı hazırlayıp çayları da koyduğum da Yüsra'nın yanına geçip oturdum.

'' Anlat bakalım seni buraya getiren ne? ''

'' Dedim seni merak ettim. Sende gelmiyorsun artık, kızlarla da pek iyi değilim. '' dediğin de kendimi koyu bir muhabbetin ortasında buldum.

Hem evde ki durumları hem Savaş'ı hem de kızlarla olanları anlatınca ona biraz acıdım. Yani sorunlu bir ev ortamı vardı ama kalacak başka bir yeri ve iş imkanı olmadığı için oraya mecburdu. Tamam belki Savaş'la ilgili bir problemi yoktu ama iş arkadaşlarıyla sorunu vardı. Ve Savaş tamamen eski haline döndüğü için artık onunla da konuşamıyorlardı ve böylece evde herkes üstünlük sağlamaya çalışıyordu.

Şavaş'ın bu kadar çabuk eski haline dönmesine şaşırmıştım. Sonuçta değişim süreç isteyen bir şeydi ve Savaş uzun süre bunun için çabalamıştı şimdi kendini geri çekmesi vicdan yapmama sebep oluyordu. Ama benim de elimden gelen bir şey yok her şeyin üstünü örtemem.

Yüsra'yla biraz daha sohbet ettik, dışarı çıktık biraz da alış veriş yaptıktan sonra eve geç kalmaması için ayrıldık. Gerçekten iyi birisiydi onunla vakit geçirirken insan kendini huzurlu hissediyordu. Hiç art niyetli yaklaşmadığı için de olabilir tabi bu düşüncelerim. Ya da Savaş'ın çevresinde sadece... Neyse onunla ilgili şeyler düşünmeyeceğim.

Yüsra'yla ayrıldıktan sonra amcamların yanına dükkana geldim ama çoktan kapatmışlardı. Telaşla telefonuma baktım arama var mı diye ama Allah'tan yoktu. Her zaman telefonun sesi sessizde olduğu için başıma büyük dertler açıyordu. Eve doğru ilerlerken benimle beraber ilerleyen araba sessiyle eski anılara ya da zamanlara nasıl denirse arttık gittim. Durup arabaya baktığım da Cihan hafifçe baş selamı verdi ve Savaş arka kapıyı açarak arabadan indi.