Hiç Bir şeyin Sahibi Değiliz !

İnsan en basitinden içinde doğduğu, hayatı boyunca içinde bulunduğu bedene bile sahip değildir.

Sahibim zanneder ancak uzaktan yakından alakası yoktur.

Çok basit bir şekilde anlatacağım.Yemek yediğinizde yemeği yuttuktan sonra yemek borunuzdan aşağı kaymasını siz mi sağlıyorsunuz ?

Evet mi bazı insanlar bu nedenle boğularak ölür biliyorsunuz değil mi. Hiç boğazınıza yemek takılmadı mı kesinlikle takılmıştır bunu kontrol edemeyiz. Peki diyeceksin ki bu çok basit bir örnek peki başka bir örnek daha vereyim. Yuttuğun lokma midene indiğinde miden de olan asitleri sen mi yönlendiriyorsun ? Hayır. Midenin ardından sıvılar ince bağırsağa katılar kalın bağırsağa diye sen mi yönlendiriyorsun.

Asıl demek istediğime geleyim içimizde çok büyük bir laboratuvar,fabrika var.

Bu fabrika nefes almana, vücudundaki kanı pompalamaya, yediğin yemekleri sindirmeye yardım ediyor. Sen yiyeceğini yada içeceğini içeri atıyorsun keyfini hazzını alıp çekiliyorsun köşeye.

Sen bunu yaptıktan sonra vücudun büyük bir çalışmaya giriyor. Aslında sen bir bakıma bir fabrika sahibisin. Ne kadar güzel dimi ? Fabrikan var ama sen bunun farkında bile değilsin.

İnsan bu kadar kördür işte. Önünde gerçekleşen mükemmel sistemleri, algoritmaları, düzenleri göremez. İnsan sanır ki doğduk büyüyoruz evlenelim çoluk çocuk iş güç emeklilik ölüm.

Tek derdimiz bu dünyadaki günlük dedikodular, siyaset.

Bu gelip geçici hayatımıza hiç bir şey katmayan günlük dedikodular yüzünden neleri kaçırıyoruz görüyorsun dimi.

Bizim zannettiğimiz beden bile bizim değil, sürekli beraberiz diye farkında değiliz ama hiçbir şeye sahip değiliz.

Bu beden, bu göz, bu eller kollar bize verilmiş ve ne yapacağımıza biz karar veriyoruz.

Ya bununla ölüm ötesine hazırlanırız ya da günlük problemlerin ve dertlerin içerisinde ölüm ötesine sürüklenir büyük korku, pişmanlıklar içerisinde sonsuzun içinde cehennemi yaşarız.