MIH

38-*Asil*

🥀🌙Takip edebilirsiniz. Özellikle duyurular ve alıntılarımız için çiçeklerim.🌺

🌌☀️🌌☀️🌌☀️

Elif'ten:

Siraç akşama doğru evden gittiğinde ben hayatımda gördüğüm en büyük evde yapayalnız kaldım. Geniş holün her iki yanında döner merdivenler vardı ve burası bizzat bize ait olan bir malikaneydi.

Barok tarzı inşa edilmiş yapı da yunan stili sütunlar, beyaz mermerden merdivenler ve kaliteli yünden halılar vardı. Bir tek geniş girişi halısız bırakmışlardı.

Eski evim geniş geliyorsa şayet bu onun yanında devasa olarak adlandırılırdı. Yalnızca mutfağa bakmaya fırsat bulabilmiştim ve orada bile en az 12 kişilik siyah mermerden bir masa bulmuştum.

Ankastre mutfak, siyah mermer tezgah ve beyaz ahşaptan sandalyelerle döşenmişti. Dolapların boyu tam yetişeceğim şekildeydi ve yine eski evimde olduğu gibi buradan havuza iniyordu ama tek bir farkla.

Bu sefer aşağıya inen merdivenleri saklayan duvar, bir akvaryumdu ve içinde çeşit çeşit balıklar vardı.

Ağzım açık bir şekilde bakakalmıştım. Sonra da gidip cama vurarak balıkları rahatsız etmiştim. Yaşımız kaç olursa olsun bazı çocukça hareketleri yapmaktan kendinizi alamazdınız.

Bende tam olarak bunu yapıyordum. Şaşkınlığımı heyecanlımla örtbas etmeye çalışıyordum.

Bize ait odada beş kişinin sığacağı bir jakuzi olduğunu gördükten sonra bu şaşaayı tahmin etmem lazımdı ama hala ağzım açık şekilde bakıyordum etrafa. Evde sinema salonu, oyun odası ve olimpik havuz bölümü bulunduğunu söylediğinde hala boş boş bakıyordum ona.

Gezmeme de izin vermemişti.

Yukarı yemek getirdiğinde utançtan yerin dibine girmek istemiştim resmen ama onun umurunda bile değildi. O gittikten sonra ancak aşağı inebilmiştim ve yanımda olsa bir beş kere daha bu evin ona ait olup olmadığını sorardım.

"Bizim." diyordu. "Bizim evimiz."

Bu evse ben de sultandım.

Normalde evi gezecektim ama annemin geleceğini öğrendiğim için geniş dolaplardan ilk elime geçeni üstüme geçirmiştim. Burada bir dekor bozukluğu varsa o da bizzat bendim bu andan sonra.

Mermer zeminde şıp şıp diye ses çıkartan, dün giydiğime benzer terliklerim bile bunu bizzat tarif ediyordu. Kendimi bu gösterişin ortasında çok yabancı hissediyordum. Genç bir yardımcı kapı çalmadan giriş kapısını açtığında üstümdeki yazlık, uzun kollu elbiseyle ben hala babamın evine ait olan kızdım.

Üstünde siyah bir lale olan çift kulplu kapının bir tarafı tamamen açılırken yardımcı genç kadının bana attığı mahcup gülümseyişle birlikte içeri annem girdi.

Onu görünce rahatsız olduğum bu gösterişi unuttum. Koştum ve sımsıkı sarıldım ona.

Çok özlemiştim. O kadar özlemiştim ki onu, başımı boynuna gömdüğümde gözlerim doldu. Levent Beyin anlattıkları yüreğimde birikmiş, dağ olmuştu sanki.

"Annem!" dedim. Öptüm güzel yanaklarından. Geri çekildiğimde güzel gözlerinde aynı özlemi gördüm.

"Elif'im!" dedi. Geri çekildi. Öyle dolu dolu baktı ki boğazımda düğüm oldu yaşanmışlıklar.