Minsan daw, inuuod ang loob ng katawan ng isang biktima kahit buhay pa.
May dahilan din daw kaya gusto ng mga taong biktima ng pangkukulam na sunugin hanggang sa maging abo na talaga ang mga bangkay ng mangkukulam. May mga mangkukulam daw na kapag namatay ay hindi nawawalan ng kapangyarihan. May roon pa raw na lalong tumitindi ang kapangyarihan.
“Gaya ng mangkukulam na “yan,” sabi pa ni Tony sa kanya kanina na ang matandang babae pa rin ang tinutukoy. “May bagsik pa rin ang dugo niyan.”
Kaya dapat daw na maging maingat siya sa pagtatanggal ng dugo ng matandang babae sa katawan nito. Hindi raw nila alam, baka madikit lang daw sa balat niya ang dugo ng naturang mangkukulam ay may masama nang mangyari sa kanya.
Hindi pa rin siya naniniwala na mangkukulam ang matandang babae na nang mga sandaling iyon ay nililinis at pinepreserba niya ang katawan kahit kailan naman ay hindi siya naniwala na totoo ang kulam at kahit pa araw-araw siyang kuwentuhan ni Tony ng tungkol sa mga mangkukulam ay hindi pa rin siya maniniwala rito. pero naging maingat nga siya habang inaalisan ng dugo ang bangkay ng matandang babae. Iniiwasan niyang matuluan o matilamsikan siya ng kahit gapatak na dugo nito.
Nasaid na niya ang dugo sa katawan ng matanda nang may mapansin siya sa sahig.
May malaking patak ng dugo.
Napakamot siya sa ulo. Ang akala niya ay naging maingat na siya nang husto. Sinipat pa niya ang mga braso niya dahil baka sa kanya galing ang dugo, pero wala naman siyang sugat. Sumulyap siya sa matanda. Walang dudang ito ang nagmamay-ari ng dugong nasa sahig.
Naghahanap siya ng basahang puwedeng ipunas sa dugo kahit nakaguwantes siya ay ayaw pa rin niyang hawakan ang dugo nang may mapansin siya roon.
Gumagalaw-galaw at pumipintig-pintig iyon.
Napaatras siya sa matinding pagkagulat. Muntik pa niyang matabig at maitumba ang sisidlang pinaglagyan niya sa dugo ng matanda.
Pero agad ding huminto sa paggalaw ang dugo.
Sinipat uli niya iyon, sinigurong hindi na talaga gumagalaw. Hindi na nga. Pero hindi agad niya inalis ang kanyang tingin doon. Inabangan niya kung muling pipintig iyon. Pero hindi na uli nangyari iyon. Gumalaw ba talaga ang nasabing patak ng dugo? May kapangyarihan ba talaga ang dugo ng matandang babaeng ito? O namalikmata lang siya dahil ayaw niyang alisin sa kanyang isip ang mga kuwento ni Tony? Napaglaruan nga lang siguro siya ng kanyang mga mata.
Nang ibalik niya ang kanyang tingin sa matanda, lalo lang siyang nayanig dahil nakita niyang nakadilat ang dalawang mata nito. Kung naiba-iba siya, baka kumaripas na siya ng takbo palabas. Pero embalsamador siya. Marami na siyang karanasan pagdating sa mga bangkay. May mga bangkay talaga na nakapikit na dinadala sa kanya pero habang nililinis niya ay biglang dumidilat. Ang isa sa mga iniisip niyang dahilan niyon ay dahil baka natagtag ang katawan nito kasama na ang ulo nito habang tinatanggalan niya ng dugo o habang nililinis niya kaya napuwersang dumilat ang mga mata nito. May kalabuan ang senaryong iyon pero posible pa ring mangyari.
Isinara agad niya ang mga mata nito.
Nang ibalik niya ang kanyang tingin sa dugo, halos mapatalon siya sa pagkagulantang.
Dahil nakita niyang pumipintig-pintig na naman iyon.
Huminto uli iyon nang matirigan niya. Pinag-lalaruan na naman ba siya ng mga mata niya o talagang nakita niyang gumagalaw ang patak ng dugo? Sinulyapan uli niya ang matanda. Imahinasyon lang ba niya iyon o talagang may nakaguhit na matipid na ngiti sa mga labi nito nang mga sandaling iyon?
Naghagilap siya ng botelya. Maingat at bahagyang may nginig ang mga daliri na isinilid niya roon ang kimpal ng dugo na iyon. Kung totoong mangkukulam ang matandang ito, may mapaggagamitan siya ng dugo nito. May kinamumuhian siyang ilang tao na ikasisiya niya kung mamamatay at mabubura sa ibabaw ng lupa.
Ngunit kaya nga ba niyang pumatay?
Kahit minsan ay sobrang hirap ng buhay niya at ng pamilya niya, hindi pa niya naisip gumawa ng kasalanan. Kahit simpleng pandaraya lang sa kapwa. May sa demonya yata talaga ‘tong matandang ‘to. Pati ako dinedemonyo, iiling-iling na sabi niya sa isip. Itinago niya ang botelyang kinaroroonan ng dugo at ipinagpatuloy ang pagpeprepara sa bangkay.
Pag-uwi niya, pasimpleng ibinulsa niya ang botelyang may dugo.
Itinago niya iyon sa isang lugar sa bahay na sigurado siyang hindi makikita ng mga kasama niya roon. Patulog na siya ay nagdadalawang-isip pa siya kung gagamitin ang dugo o ididispatsa na lang.
Hanggang sa makatulog siya ay wala siyang nabuong desisyon.
NANG bandang madaling-araw, naramdaman na lang ni Nestor na may nakakubabaw na matandang babae sa kanya.
Ang matandang mangkukulam!
“Tutulungan kitang magdesisyon,” wika nito sa boses na tila galing sa isang napakalalim na hukay. Nakangisi ito. Halos nakadikit na sa mukha niya ang tadtad ng kulubot na mukha nito. Amoy-napakalansang dugo ang hininga nito. Wala ito ni anumang saplot sa katawan. Dahil noon lang niya ito nakitang ngumanga, noon lang niya napansin na matutulis palang lahat ang mga ngipin nito.
Buto’t balat na lang ang matanda pero napakabigat nito habang nakadagan sa kanya. Pinasisikip nito ang dibdib niya kaya halos hindi siya makahinga. Nais niyang tabigin ito paalis sa pagkakadagan sa kanya ngunit hindi niya maigalaw ang alinman sa mga braso niya.
“Gamitin mo ang dugo ko,’ payo nito. “Patayin mo lahat ng taong kinamumuhian mo. Patayin mo lahat ng taong nagpapahirap at nagpapalungkot sa buhay mo. Madali mong magagawa iyon. Walang makakaalam na ikaw ang salarin. Maniwala ka sa 'kin. Napakasarap sa pakiramdam ang pumatay nang alam mong hindi ka mahuhuli, nang alam mong hindi mo pagbabayaran ang kasalanang iyon.”
Hindi siya makahuma sa matinding pagkatakot, lalo na nang magsimulang maglabas-masok sa bibig nito ang mahaba at napakatulis na dila nito. Kung magagawa man niyang maibuka ang bibig niya nang mga sandaling iyon, ang humiyaw at humingi ng saklolo ang gagawin niya.
“Kailangan nga lang na palitan mo ang tulong na ipagkakaloob ko sa 'yo,” patuloy nito. Kumikiskis ang dila nito sa leeg niya, dinidilaan ang tumatagaktak na pawis niya roon. “Dugo ang kinuha mo sa “kin, kaya dugo rin ang ipapalit mo sa “kin. Ang dugo mo.” Kasunod niyon ay naramdaman niya ang pagtusok at pagbaon ng dila nito sa leeg niya.
Pagkatapos ay sinimulan nitong higupin ang dugo niya.
NAGSISISIGAW na nagising si Nestor.
Lukob ng matinding takot ang buong pagkatao na bumalikwas siya ng bangon mula sa kanyang higaan. Nag-iisa lang siya sa kuwarto. Binuksan niya ang ilaw. Sinalat niya ang leeg niya, walang sugat doon. Sinapo niya ng palad ang kanyang mukha. Lintik na matanda ‘yon, sinamahan ako hanggang sa panaginip, nangingilabot pa ring sabi niya sa sarili.
Para sa kanya, kinumpirma ng panaginip niyang iyon na alagad nga ng diyablo ang naturang matanda. Pinunasan niya ang tumatagaktak na pawis sa katawan niya bago tinungo ang kinaroroonan ng botelyang pinagsidlan niya sa kimpal ng dugong galing sa matanda.
Gumawa siya ng malalim na hukay sa likod-bahay nila at ibinaon doon ang botelyang may dugo. Titiyakin niya na walang makakagalaw roon. Pababasbasan at padadasalan niya iyon mamaya sa pari. Hihilingin niya sa may-ari ng punerarya na ganoon din ang gawin sa dugong kinuha niya mula sa matanda.
Wakas
Dugo Ng Mangkukulam
Začať od začiatku
