Korku Okulu 2

Korku Okulu 2 • 2.Bölüm • Korku Yeniden Başlıyor

"O kim ?" dedi Efsun.

"Tahtada yazan kişiyi boşver, elektrikler gitmeden önce orada bir şey yazmadığına yemin ederim. Birisi daha yeni yazmış!" dedim.

"Selin saçmalama, korkutmaya çalışma beni."

"Saçmalamıyorum, yemin ederim ki doğruyu söylüyorum."

Konuşmamız kapının aniden vurulmasıyla yarıda kesildi. Yavaş yavaş kapıya doğru gittim.

Efsun arkamdan beni takip ediyordu. Kapıya yaklaştıkça yanlardaki camlardan erkek biri olduğunu gördüm.

Efsun'da yanıma gelip baktı. İkimizde daha önce hiç görmediğimizden emindik bu adamı. Kapının yanına yaklaştım.

"Kim o ?"

"Merhaba, kapıyı açar mısınız ? Ev için gelmiştim."

Kapıyı açarken, Efsun elimi tutarak engel olmaya çalıştı.

"Selin dur, sakın açma! Kim olduğunu bilmiyoruz."

"Bırak beni Efsun, açacağım kapıyı."

Hızlıca kapı kolundan tutup kapıyı açtım.

"Buyrun ?"

"Merhaba, bu eve taşındığınızı duydum. Ben de kız arkadaşımla birlikte kiralık oda arıyordum. Eğer müsaitseniz sizden bu iyiliği yapmanızı istiyoruz."

Efsun kapının arkasından kaşlarını çatarak hayır dememi istedi.

Cevap vermeden adama bakarken arkadan buraya doğru yaklaşan hemen hemen bizim yaşlarımızda olan bir kadın gördüm.

Adam kadına baktığımı fark edince "O sevgilim. Birlikte kalmak istiyoruz, eğer izin verirseniz." Biraz düşündükten sonra "Bir sürelik deneyelim sizi. Eğer güvenirsek oturabilirsiniz, şimdilik buyrun." dedim.

Birlikte içeri girdiler. Efsun adlarını sordu. "Ali ve Sibel!" diye cevapladılar.

Giriş katındaki odaya gösterdim onları. Odadan içeri geçip kapılarını kapattılar. Onlara verdiğimiz anahtarla hemen kapıyı kilitlediler.

Yukarı çıkıp Tülin'i aradım. Telefonuma cevap vermeyince Efsun'un odasına gittim. Yatağa yatmış telefonuyla uğraşıyordu. Karşısına oturup konuşmaya başladım.

"Tülin açmıyor telefonu."

"Onu boşver şimdi, sen niye bunları eve aldın ? Burası pansiyon mu ? Saçma şaçma işler yapıyorsun Selin."

"Ne var ki ? Hem iyi birilerine benziyorlar."

"Umarım dediğin gibilerdir."

Efsun'un sözleri beni de kuşkulandırmıştı. Odalarına girip ne yaptıklarına bakmalıydım. Belki de gerçekten kötü biriydiler.

Akşama kadar evde oyalanıp onların odadan çıkmasını bekledim. En sonunda birlikte odadan çıkıp "Dışarı çıkıyoruz biz, size iyi akşamlar." dediler.

Çıkarken odalarının kapılarını kilitlediler. Yedek anahtarların olduğu dolaba doğru gittim.

O odanın yedek anahtarını alıp odayı açmaya çalıştım. Kapıyı açmam birkaç saniyemi aldı.

Evde sadece Efsun ve ben vardık. Rahatça her şeye bakabilirdim. İlk olarak yatağa baktım. Üst kısmında herhangi bir şey yoktu. Hemen alt kısmını açıp baktım. Sadece bavulları ve elbiseleri gördüm.

Yatağın altını kapattıktan sonra dışarıyı tekrardan kontrol ettim. Sırada masanın üstündeki bilgisayar vardı. Bilgisayarı açar açmaz şifre istedi. Şifrenin ne olacağı hakkında hiçbir fikrim yoktu. Birkaç deneme yapsamda şifreyi bulamadım.

Son olarak elbise dolabı kalmıştı. Bu odaya fazla girmediğimden bu dolabın olduğunu bile bilmiyordum.

Hızlıca dolaba yanaşıp dolabı açtım.
Önüme bir sürü insanın fotoğrafı dizildi. Fotoğrafları karıştırmaya başladım. En son kısımda kendi fotoğrafımı görünce panik oldum ve tüm fotoğrafları yere düşürdüm.

O sırada arkamdan bir el boynuma bıçak doğrulttu. Kim olduğuna bakamadığımdan olduğum yerde kaldım. Eliyle ağzımı kapatıp beni kendine çevirdi. Bu eve yeni taşınan Ali'ydi. Arkamda bulunan pencere açıktı. Belli ki oradan girmişti.

"Burada gördüklerini kimseye bahsetmeyeceksin, tamam mı ?"

O sırada elini ağzımdan çekip konuşmama müsade etti.

"İster bahsederim ister bahsetmem, ev sahibi benim istediğimi yaparım."

"O arkadaşının karnındaki bebeği de mi düşünmüyorsun ?"

"Sen nereden biliyorsun ?"

"Orası seni ilgilendirmez, eğer zarar gelsin istemiyorsan susacaksın."

"Peki benim fotoğrafım neden var ?"

"Ev sahiplerim hakkında bilgi topluyordum onunla alâkalı."

Tam beni odadan dışarı çıkaracakken gizlice bir fotoğrafı alıp cebime sıkıştırdım ve sonra odadan çıktım.

Fotoğrafı elime alıp baktım. Bu işte kesinlikle farklı bir şey vardı. Bu fotoğrafın sahibini bulursam her şeyi açığa çıkarabilirim.

Üst kata koşup telefonumu elime aldım. Elimde bulunan kadın görselinin fotoğrafını çekip görselli arama yaptım.

Karşıma ilk çıkan haber ; "Genç mimarın ölüm sebebi hâla çözülemedi."

O haberi görmemle telefonu kapatmam bir oldu. Ne yani evimizde bir katil mi yaşıyordu ?

Efsun'un yanına koştum. "Efsun bunlar evden gitsin. İstemiyorum bunları."

"Sen gelmelerini istedin,kalacaklar artık."

Eğer her şeyi anlatırsam Tülin'in bebeğine zarar gelecek, anlatmazsam ise belki de sıradaki kurbanı biz olan bir seri katille aynı evde kalacağız!

- Bölümü nasıl buldunuz ? -