Her Existence

-

Ang tunog na nanggagaling sa bawat marahas na paghampas ng goma sa semento ang pumapalibot sa buong lugar. Sa bawat tunog ng bola ay binabasag nito ang katahimikan ng gabi.

My lungs burn from breathing in the freezing air; my lips are dry. Binabasa at kinakagat ko ito but it seems the more I moisten them, the easier they get dry. Kanina pa nawalan ng sensasyon ang aking ilong. Hindi ko alam kung ilang oras na akong nandito. My fingertips stay warm against the constant friction of handling the ball. Beneath the sweatpants, t-shirt, and gray hoodie, I’m covered in a nice sheen of sweat. Maliliit na butil ng pawis ang naglalakbay sa mukha ko, creating a warm sensation against my skin.My forehead itches beneath the soft, black fabric of my beanie. Pero pag tinanggal ko naman ito ay mas lalamigin ako dahil basa ang aking buhok.

Due to heavy rain a while ago, there are puddles of water scattered all around the court and sometimes splatter the bottom of my pants when the ball or my shoe finds one. The court and recreation area lie in the middle of a townhome community that the MYX management has rented out for the duration of our taping for MYX Adventures.

I look up and as clouds pass and break overhead, I can see stars against a navy sky. May mga butuin kahit kakatapos lang ng ulan but as fast as they reveal themselves, they disappear.

Tumigil na sa pagbuhos ang ulan. Before, as it fell, I could get lost in the sound it produced. Ang marahas na pagbagsak ng ulan sa semento at bubong ng mga townhomes. Ngayon ay natitira na lamang ang malamig na simoy ng hangin upang ipa-alala sa akin ang sakit na nais ko ng kalimutan at ang dahilan kung bakit ako nandito ngayon. Pero nakakatawa kasi siya pa din ang naaalala ko.

I step right, bend my knees, plant my feet, push up and release the ball.

Lumipad ang bola. Tinitingnan ko ito habang perpektong umiikot patungo sa ring. Ang katahimikan na nakapalibot sa paligid ay nabasag lamang ng tunog ng bola habang pumapasok ito sa metal na rim. Pinagmasdan ko itong tumalbog ng dalawang beses and nagsimulang gumulong sa gilid ng court.

That’s when I saw her.

She’s dressed in a pair of black sweatpants na mukhang dalawang beses na mas malaki para sa kanya. Nakasuot siya ng pink hoodie at hindi ko alam kung may t-shirt ba siya sa loob. December ngayon at sobrang lamig ng panahon. Maputing sapatos ang nakabalot sa kanyang paa at wala man lang siyang beanie to protect her from the fierce chill in the air. As the light from the lamp behind her filters down around her, I can see the ball of her nose is red at kung tititigan mo ng mabuti ay nangangatog ang baba niya sa lamig. Tsk3x. Tigas talaga ng ulo.

Yumuko siya at pinulot ang bola na gumulong sa kanyang paanan. "So ito pala ang ginagawa mo tuwing 2 am?" She begins to dribble the ball habang lumalapit kung saan ako nakatayo. Just behind the foul line.

“Ngayong gabi lang.” I answered habang pinapasok ang mga kamay ko sa bulsa ng aking hoodie and breathing out a long breath.

Tumigil siya ng ilang hakbang sa harap ko at pinuwesto niya ang bola sa harap ng kanyan bewang habang pinaikot-ikot ito gamit ang kanyang mga kamay na tila ba kinakabahan siya.

“What are you doing out here, Shar?” I ask, turning my attention somewhere else.I’m still too upset to talk to her, too upset to even look at her.

She releases a heavy sigh.

"Sino ba ang makakatulog niyan eh nandito ka naglalaro ng basketball at two in the morning?"

“So nandito ka para sabihin sa akin na ano Shar? Tell me to keep it down? Tell me to be quiet?” My frustration is prominent in my tone and the subtle way she reacted tells me she was a bit hurt.

“Donny, ” she replies annoyed, “Ang dami mong sinasabi! I came just to check on you pero kung ganyan ang ugali mo, wag na lang."

Tinapon niya ng sobrang lakas ang bola papunta sa akin. As the ball catapulted towards me, I reached out and slapped it away.