Η τελευταία μελωδία

κεφάλαιο 1

Μουσική,τραγούδι,αυτές οι λέξεις έχουν διαφορετική σημασία και αξία στην ζωή κάθε ανθρώπου.Για πολλούς είναι αδιάφορη,είναι απλά μερικές νότες σε ένα χαρτί.Για κάποιους άλλους είναι διασκέδαση και καλοπέραση.Μα για έμενα την Τάρα είναι ο τρόπος να χαλαρώνω να αφήνω για λίγο την πραγματικότητα και να ταξιδεύω  μαζί με τις νότες.Είναι τα όνειρα μου για το μέλλον.Μα και ο λόγος που με έκανε να πάρω δύσκολες  αποφάσεις.

Όλα άρχισαν όταν ήμουν μόλις εφτά ετών.Από όταν θυμάμαι τον εαυτό  μου λάτρευα το τραγούδι.Πάντα θαύμαζα αυτούς που έπαιζαν  μουσικά όργανα και ήθελα να κάνω κι εγώ το ίδιο.Μα ποτέ δεν το ανέφερα στους γονείς μου.Η οικονομική μας κατάσταση δεν ήταν και πολύ καλή εκείνον τον καιρό.Μπορεί να ήμουν μικρή μα καταλάβαινα το πόσα πράγματα στερούσαν από τον εαυτό τους για να μην μου λείψει τίποτα.

Ήξερα πως δεν ήθελαν να μου λένε όχι γιατί ήμουν και η μοναχοκόρη τους,έτσι απλά προσπαθούσα να το κρύψω αν και δεν τα κατάφερνα και πολύ καλά.Μόλις άκουγα μουσική πάντα χόρευα και τραγουδούσα μα τις περισσότερες φορές κατέληγα στο πάτωμα.Μα όπως πάντα με βοηθούσαν να σηκωθώ στα πόδια μου και με έκαναν να νιώθω καλύτερα με αγκαλιές και φιλιά.

Λίγους μήνες αργότερα όταν έφτασαν τα γενέθλιά μου, το πρωί μου ετοίμασαν ένα μεγάλο πρωινό γεμάτο πεντανόστιμες λιχουδιές .Μα το καλύτερο όπως κάθε χρόνο ήταν το άνοιγμα του δώρου.Μετά βέβαια από την τούρτα η οποία ήταν στολισμένη με λουλουδάκια από γλάσο και  πολλές φιγούρες να την ομορφαίνουν ακόμη περισσότερο.Πάντα είχα τις καλύτερες τούρτες αφού η μητέρα μου δουλέιει σε ζαχαροπλαστείο.

Μετά από το τραγούδι για το σβήσιμο των κεριών επιτέλους ήρθε η ώρα που περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία.Το άνοιγμα του δώρου μου.Ήμουν πραγματικά πολύ περίεργη να δω τι  είχε μέσα.Έτσι ξέσκισα το περιτύλιγμα σε κλάσματα δευτερολέπτου.Μα όταν είδα τι είχε μέσα έμεινα με ανοιχτό το στόμα.Αυτό το δώρο το ήθελα περισσότερο από οτιδήποτε στον κόσμο .Ήταν μια πανέμορφη κιθάρα...