I'm His Unwanted Wife (COMPLETED)

Chapter 21

"Wala akong ganang kumain."

"Then you leave me no choice but you force you to eat. I'll feed you." Anito habang naglalabas ng mga rekado para sa lulutuin niya.

Napabuntong hininga nalang ako. Sinimulan na niyang magluto, ako naman pinapanuod siya habang inaabot ko sa kanya ang mga rekado na kailangan niya.

"Ba't nga pala ang aga mong umuwi?" Tanong ko.

"Because my wife is sick and I have to take care of her." Sagot niya habang nakaharap sa niluluto nito.

Namula ako sa sagot niya. Tumayo ako sa pagkakaupo at niyakap siya mula sa likod. Naramdaman kong natigilan siya. Nilingon niya ako kaya nagkatinginan kami. He gave me a peck on the lips.

"You know that I love you, right?" Biglang tanong nito. Tumango-tango ako bilang sagot. Pinahinaan niya ng apoy ang niluluto niya bago humarap sakin at iniyakap niya sa batok niya ang mga kamay ko at niyakap ako sa bewang. Nginitian niya ako. "Do you want to hear a story?"

Tumango ako. "Pero pwede bang yung tagalog version?" Pagbibiro ko sakanya.

Natawa ito, at hinalikan ang tulki ng ilong ko kaya napapikit ako sandali.

"Fine. Pero 'wag kang magseselos hmm?"

"Hindi ako selosang tao, alam mo 'yan?"

Kumislot ang bibig nito. "Yeah right, that's why sometimes I wished you were."

Mas humigpit ang pagkakayakap ko sakanya. "I wanna hear your story. Tagalog version."

"Fine. Here it is. I was a basketball play-" napatigil ito sa pagkwekwento ng sumimangot ako, natawa naman ito nang marealize kung bakit ako sumimangot. "Basketball player ako noong nasa university pa ako. In fact I'm the team captain, back then. My most unforgettable moment happened in my last game in the university. Lamang ang kalaban ng dalawang puntos, at nasa kanila pa ang bola. Honestly, I lose hope in that very moment but a girl gave me hope by her smile. Oops, don't be jealous."

"Hindi nga."

Natawa ito ng kaunti tsaka nito pinagpatuloy ang pagkwekwento. "Her smile gave me hope. I know that she's cheering for our team. Nung nagkaroon ako ng chance para maagaw yung bola mula sa kalaban, I grabbed it and I succeeded. I successfully shoot the ball in a three point shot line before the buzzer. Nagkagulo ang mga tagasuporta namin dahil sa pagkakapanalo namin, pagtingin ko ulit sa pwesto nung babae, wala na siya doon..."

Habang nagkwekwento siya bigla kong naalala ang pangyayari noon. Nandoon ako sa last game niya noon sa university nila. Nagkatinginan kami nung time na malapit nang tumunog ang buzzer kaya natigil ako sa pagsigaw para icheer sila. Tumingin-tingin pa ako sa paligid ko para alamin kung ako nga ang ititignan niya, but to my dismay mukhang hindi ako.

Narinig ko kasi yung mga babae sa likod ko na nagtitilian dahil tumingin daw sa isa sa kanila si Devin, kaya napalingon ako sa kanila. Nakita ko ang isang magandang babae na namumula ang mga pisngi habang pabirong tinutulak-tulak ng mga kasama niya. Schoolmate sila ni Devin.

"... but I noticed that she's wearing a different uniform. Siya lang ang nakasuot ng ganoon sa loob ng gym. In our way to our locker room, I saw a figure standing at the back of the stage. Madilim sa banda doon pero nasisinagan ng liwanag ang uniform na sout nito. Then I realize she's the same girl that I saw in the bleachers since siya lang naman ang nakasuot ng ganoon. I don't know what gotten into me but I suddenly have a urge to kiss her. So I did..."

" ...that girl... she's my first love."

Natulos ako dahil sa sinabi niya. First love niya yung babae? Feeling ko kasi ako yung tinutukoy ni Devin sa kwento niya. His story is so familiar.

"Siya ang first love mo? Ang akala ko si Astrid."

"Silly. Ash is my best friend, our relationship will always be like that."

Tumango-tango ako. "Ano nang kadugtong nung kwento mo?"

"She's my first love and I'm hoping someday that I can see her again. At first, I hated you for coming into my life because you ruined my dream to be married with her when we see each other again. But that day didn't came, I didn't see her again. I can't barely remember her face because the bleachers are too far, it's blurry,  but after all this years I can perfectly remember the taste of her lips." Anito habang nakatitig sakin. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko habang nakatingin ng deritso sa mga mata niya.

Dahan-dahan niyang ibinaba ang mukha niya para mapantay sakin.

"Who know what stranged, wife? I can perfectly tasted her lips in yours." He said then he captured my lips with his.

In that very moment I slowly closed my eyes and a certain scene crossed my mind. Similar to his story.

◈∞◈∞◈∞◈

ms. akino