Kendimi böyle avutuyordum, ki öyle değildi, telefon kırılsın kırılmasın onun istediği olacaktı.
"Yapma bence, kriz zamanında telefonsuz kalırsın, Murat'ın maaşı evin giderlerine zor yetiyor."
"Bu işlerin içine edeyim, rahatça öfkemi bile kusamıyorum, patlamak üzereyim!"
"Bende edeyim." dedi ilk defa ağzını bozdu, kibarca söylemesi komik geldi, az kalsın gülüyordum. "Gel yanıma otur, sinirin yatışır." Elini koltuğa vurdu, kendimi hırpalamayı bıraktım, koltuğa tüm yüklerimden kurtulmuş gibi oturmalıydım, neden tam aksi oldu ki.
"Ben şimdi ne yapacağım." Boş boş önümdeki sehpbaya baktım, Eda elini enseme sarıp başımı omuzuna düşürdü.
"Dayanacaksın, davan görülene kadar dişini sık, adamı oyala, eninde sonunda oynadığı oyundan vazgeçecektir."
"Ya benimle oyun oynamıyorsa? Zoraki bir ilişkiye zorlarsa?"
"İyi düşünelim iyi olsun."
Kalbimde biriktirdiklerim gözlerimdeki yaşlara can vermedi, ağlamak benim için bu dünyadaki en zor şeydi. Tıpkı insanın bozamadığı o yemin gibiydi, sınır denilen çizgi uzaktan görüldü mü geri adım attırırdı sana, güçlüklere göğüs gelmeyi öğretirdi.
Benim o ince çizgimin başında bakanın oğlu duruyor, çizginin sonu henüz yok. Yaşayarak, tecrübe ederek, oyun kuranları yenerek görecektim.
🔥🔥🔥
Yaman'ın benin için gönderdiği siyah, uzun elbiseyi giydim, kumaşın hatlarıma oturmasına şaşırmadım, bedenimi süzmesi gözümden kaçmamış hatta canımı sıkmıştı.
Utanmaz.
Yırtmacın iç çamaşırımın iki santim aşağısında başlamasını görmezden geldim, bedenimi çevirip boy aynasında sırtıma baktım, bel oyuğumdan yukarısı tamamıyla görünüyordu ve göğüs dekoltemi dile getirmek bile istemiyorum, sadece gerdanım değil, her yerim ortadaydı.
Bu adam beni kendince aşağılıyordu sanki.
Yansımama meydan okur gibi çenemi yukarı kıvırdım. "Bu elbiseyi giymeyeceksin, o hayvanın göz zevkini doyuracağına- kastettiğim kişi Yaman'dı- yaptıklarının cezasını çek daha iyi."
Elbisenin askısını omuzumdan düşürünce kapım çalındı. "Benim Eda, giyinik misin?"
"İçeri gir." Eda dün gece bende kalmıştı, sıkıntımı paylaşmış, çok konuştuğum için kafasını şişirmiştim, yine de halinden yakınmadı, her zaman en büyük destekçim, sırdaşım, sahip olmadığım kız kardeşim olmuştu ve gerçek, güvenilir bir dosttu.
Kapıyı ardından kapattığı gibi ıslık çaldı.
"Vay canına! Ortalığı yakıyorsun Çilli."
"Ya nedemezsin."
Yanıma geldi, elindeki kutuyu uzattı gerdanımda göz gezdirirken. "Fazla göze batıyor göğüslerin."
"Görüyorum, bana bakmayı bırakta elbiseyi indirmeme yardım et." dediğimde elindeki kutuyu salladı, "Ne var onun içinde?"
"Bilmiyorum, Yaşlı, şirin bir adam verdi, sanırım Yaman Beyimizin şoförüydü, seni aşağıda beklediğini söyledi."
"Süleymandır kesin." Kutuyu Eda'nın elinden aldım, yatağın kenarına bırakıp kapağını açtım, içinde siyah bir elbise ve küçük bir not vardı, önce notu çıkarıp okudum, o sırada Eda merakla arkama geçti,
'Zevkini bilmediğim için sana iki farkı elbise almayı tercih ettim, umarım hoşuna gider.
Yaman.'
Eda kağıdı yukarı çekiştirip elimden aldı. Tekrar okuduğunda "Hmmm, pek düşünceliyiz." diye mırıldandı, kutudan çıkardığım ince askılı, dar, etek boyu dizimin altında biten elbiseye baktı. "Bu senin tarzın, giyebilirsin."
"Aynı fikirdeyim."
Üstümdeki açık elbiseyi indirip yenisi giydim. İnce yapımda hoş durdu, hatlarıma tam oturdu ve etek boyu, göğüs kısmı beni rahatsız etmedi.
"Çuval giysende yakışır."
Aynada saçlarımla uğraşan Eda'nın yansımasına baktım. "Sana daha çok yakışır, yapın benden daha güzel, yüzünde öyle. Sana uygun olan kıyafetleri giymiyorsun sadece."
"Hakan gibi konuştun. Hem ben halimden memnunum."
"Seni seven adamda öyle mi?" Soruma sessiz kaldı, kimsenin bir başkası için değişmesini istemiyordum, ben konuyu başka yöne çektim, Eda bunu anladı, yanıt vermedi.
Saçlarımı şekilden şekle soktu, en sonunda dağınık topuzda karar kıldı. Bakışlarını yüzüme indirdiğinde kaşlarımı yukarı kaldırıp onu reddettim. Makyaj falan yapmak istemiyordum, üstelik o adam için.
"Solgun görünüyorsun, hasta gibisin. Seni tedavi etmenin iki yolu var. Gözlerine rimel, dudaklarına kırmızı ruj iyi gider."
"Sevmediğimden değil, sebebini biliyorsun."
Bakışlarıyla yalvarınca onu kıramadım, iki dakika geçmeden işini bitirdi, serçe parmağıyla dudağımın kenarındaki ruju temizleyip doğruldu.
"Artık hazırsın prenses, baloya gidebilirsin."
"Hiç komik değilsin." Siyah ince topuklu ayakkabılarımı giydim, aynı renkteki küçük çantamı elime aldım, aynanın karşısına geçip son kez yansımama baktım, ne yazık ki iyi görünüyordum. "Artık aşağıya inebilirim, Yaman Bey ağaç olma kıvamına gelmiştir."
Kapıdan geçtiğimde Eda peşimden geldi. "Süleyman dediğin adamdan başka kimse yoktu ki dışarda?"
"Biraz üşengeçtir, kesin arabadaydı." Evden çıktık, asansöre binip beşinci kattan aşağıya indik. "Makam aracına biniyor."
"Evet, fiyakalı bir Passat'tı." Asansör durduğunda kapıyı ittim, yan yana yürüdük, apartmanın demir kapısından geçtiğimizde karanlıkla birlikte Yaman bizi karşıladı, giydiği siyah takım içinde çekici görünüyordu ve kestiği saçları gözümden kaçmadı.
"Karanlıkta bile parlıyorsun." dedi karşıma geçti, bakışlarını çillerimde gezdirip tebessüm etti. "Çilleri gizleme ihtiyacı duymaman ne hoş." Doğallığı seviyordu belliki, önceden bilseydim kafamı boyaya batırıp kaldırırdım.
"Seni bilerek fazla beklettim." Karşılığım damarına basmak oldu, bakalım Yaman Bey öfkesine hâkim mi değil mi? "Umarım çok sıkılmışsındır." Yalandan gülümsedim, aynı karşılığı alamadım kaçan keyfinden, bir elini cebine bırakıp yanımda ağzı açık kalan Eda'ya baktı.
Ah söylediklerim herkeste şok etkisi yaratmıştı, ki ben buydum hep.
"Merhaba, Yaman ben." dediğinde nezaketten elini uzattı, Eda onunla tokalaştı, ismini söyleyip elini geri çekti ve ağzını anında kulağımın dibinde açtı. "Adamın karizması yakıyor, yıkıyor, gözlerinin rengi tamamını ateşe veriyor." diye fısıldadı, bol örgülü övgüsü bitince arabaya yürüdüm.
Geceyi yaşamadan sonunu getiremezdim.
🔥🔥🔥
Evvet! Bölüm nasıldı?
Ateş kızılım 🔥🔥
Tek kişisel INSTAGRAM hesabım ::Yasemin Abva A (başka hesaplara itibar etmeyin profil resmim tüm hesaplarımda aynı)
TWİTTER Yasemin Abva A
10. BÖLÜM "GECE"
Începe de la început
