“ဘယ္လိုလဲမင္းရဲ႕ဇာတ္လိုက္ ဒီေန႔လဲမလာဘူးလား.....”
အသံမထြက္ႏိုင္...။
ေခါင္းသာညိတ္ျပလိုက္ေသာ ကြၽန္ေတာ့္ပံုစံကို စီနီယာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေခါင္းယမ္းျပသည္....။
ဒီေန႔ႏွင့္ဆိုလ်ွင္ သူပန္းခ်ီမဆြဲတာ ႏွစ္ပါတ္ျပည့္ေလၿပီ..။
တျခားေနရာတြင္ သူပန္းခ်ီဆြဲေနသလား ကြၽန္ေတာ္မသိႏိုင္ေသာ္လည္း...
ကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ၾကည့္ေနက်ေနရာကိုေတာ့ သူေရာက္မလာခဲ့တာ ေသခ်ာသည္...။
“ဒါနဲ႔ေလ...စီနီယာ.....”
“ေျပာ....”
စာအုပ္ထူထူေတြကိုသာ စူးစိုက္ၾကည့္ေနေသာ စီနီယာ့ပံုရိပ္က ဆြဲေဆာင္မႉ႐ွိလြန္းသည္...။
ဘာေၾကာင့္မ်ား Single ျဖစ္ေနရပါလိမ့္...။
ခင္မင္ခဲ့ၾကသည့္႐ွည္ၾကာေသာသက္တမ္းတေလ်ွာက္မွာ စီနီယာဆီမွ မည္သည့္လူသားကိုမ်ွ စိတ္ပါဝင္စားသည္ဆိုတာမ်ိဳး တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မၾကာဖူးခဲ့ပါ...။
“...ဟင္း...”
ကြၽန္ေတာ္အသံတိတ္ေနေလေတာ့ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ႏွင့္အတူ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး မ်က္ခံုးပင့္ျပေလသည္...။
“ဟိုေလ..... ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူလိုက္ခဲ့ေပးပါလား.....”
“Byun Baekhyun....”
“ဟုတ္....”
“မင္းဒီလိုလုပ္ေနတာေတြကို မင္းဒယ္ဒီကိုေျပာလိုက္ရမလား....”
သိမ္ေမြ႔ညင္သာေသာစကားျဖစ္ေသာ္လည္း ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္းမည္ေပ၏...။
အသာႏႈတ္ဆိတ္ကာ အၾကံထုတ္ေနမိသည္...။
“...ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္...စီနီယာ...”
“ခ်က္ခ်င္းႀကီးပါလား....
ႂကြ.....”
အဲ့တာေၾကာင့္ရည္းစားမရတာ...။
စိတ္ထဲကေနႀကိတ္ကဲ့ရဲ႕မိရင္းေျခလွမ္းေတြကို အျမန္လွမ္းလာလိုက္သည္...။
***********************************
အမွန္တိုင္းဝန္ခံရလ်ွင္ ကြၽန္ေတာ္အနည္းငယ္ေၾကာက္ေနမိသည္...။
