İmtihan'ım

Yanımda Mısın??

"Bazen gözlerin kapalıyken daha fazla şey görürsün..."

Yeni hikayemi okumaya başlayan arkadaşlarım . Sizden bir ricam var . Lütfen daha önceki bölümleri beğenir misiniz ? Yapmasınız da olur . Ama daha fazla arkadaşa ulaşsın istiyorum bu hikaye inşallah yanlış anlaşılma olmaz . Sizi seviyorum . İyi okumalar💗💗💗💗

Yazan' dan

İkra gördüğü şeyle yere çöktü . Şu an ne yapacağını ya da ne diyeceğini bilmiyordu . Ölüm ve yaşam arasındaki o ince çizgide duran yaralı bir kadın vardı karşısında.

Uzun uzun baktı zor nefes alan kadına .
Kadın ise ikra'yı tebessümle işaret etti . Ve "yaklaş " dedi . Uzağındaki daha çok tanımadığı kıza zor çıkan sesiyle .

İkra acele ile yaklaştı kadına .

" Ben ölücem ama bu dünyada birini bırakıcam."

İkra bunu kabullenmek istemezcesine kafasını iki yana salladı.
" Size hiçbir şey olmayacak . Durun ben şimdi hocamı çağrıyım . O sizi kurtarır."
Titreyen sesine engel olamadı. Telefonu çıkarıp Safa hocayı aradı.

Açtığında onun konuşmasına izin vermedi .
" Alo. Hocam bi.. biri vuruldu . Çok kan var . Lütfen buraya gelin " dedi. Sonunda ağlamaklı çıksada sesi kendine karşı koyamadı. İki damla yaş süzülmüştü bile yanaklarından.

"Neredesin İkra ? Kim vuruldu?"

"Bilmiyorum. Tanımıyorum. Okulun karşısındaki duraktayım."

" Tamam. Geliyorum. Ben gelene kadar bez gibi bı şey bul . Onu kanayan yere bastır . Tamam mı?"

" Tamam"

Üzerindeki yeleği çıkardı. Safa ' nın dediğini yaptı .
Çok bastıramadı. Zaten eli fazlasıyla titriyordu.

Etrafına baktı. Çok büyük bir kalabalık olmasada vardı birileri.

Gittikçe ölüme yaklaştığını hisseden kadın tekrar araladı dudaklarını.

" Sana bir emanet birakabilir miyim?"

" Size bir şey olmayacak."

" Kurşun kalbime çok yakın . Çok az dayanabilirim. Emanetime sahip çıkacak mısın şimdi onu söyle "

İkra içine attı hıçkırıklarını ve kafasını salladı . Kabul etti bu sefer .

" Emanetiniz nedir ?" Dedi ve avuç içleriyle sildi gözyaşlarını. Yeniden yaklaşmasını işaret etti kadın .

"Sana bir kız çocuğu emanet ediyorum. Babasını iki yıldır arıyorum . Ömrüm yetmedi onu bulmaya . " Dedi ve yeni bir nefes daha aldı zor da olsa.

" Babasını bul . Kızımı kime teslim ediceğini o bilir . Emanetime canın gibi sahip çık . " Yeniden daraldı kalbi . İkra'nın yüzüne dokundu soğuk elleriyle.

Devam etti yeniden " bu gün öleceğimi biliyordum. Seni de uzun zamandır tanıyorum. Kızım bir sokak arkada . Seni bekliyor . Cebinde bilmek gereken herşeyi yazdığım bir kağıt yazdım . Aradığın tüm soruların cevaplarını bulacaksın . Şimdi emanetime sahip çıkacak mısın ?" Dedi daha fazla dayanamayaraktı bu acıya bunu o da anlamıştı.

" Şerefim üzerine yemin ederim ki emanetine sahip çıkacam ." Dedi , İkra.

" Daha rahat uyuyacağım , senin de vicdanın rahat eylesin . Şimdi kızımın yanına git ."