BANA ÇOCUKLUĞUMU VER

GEÇMİŞİN İZLERİ

Büyümekten sıkıldım.. Bana çocukluğumu geri verin.. Oyunda kavga edeyim, HAYATLA değil! Kendimi kaybetmeden saklambaç oynayayım, sobelediğim BENİM olsun. Kalp yarası yerine dizlerim yaralansın. Acıyı sadece biberden bileyim, yüreğimde değil. Tek hedefim kiraz ağacının tepesine tırmanmak olsun. Karanlık yine korkutsun beni, kötü insanlar yerine. Off ne zormuş büyük olmak. Bana çocukluğumu verin, BÜYÜKLÜK sizde kalsın!

Neydi çocukluk?Kiminin özlediği , dolu gözlerle hatırlayıp gülümsediği , kimininse aklına geldiğinde gözlerinin korkuyla büyüdüğü,yaşamın küçük bir dönemini kapsayan ama akla geldiğinde büyük etki yaratabilen dönem...
Gün ağarırken yetimhanedeki küçük ve bir o kadar da aile şefkatinden yoksun odamda açtım gözlerimi.İkinci katında uyuduğum ranzadan sessizce aşağıya indim ve küçük,demirli,eski pencereyi açtım.Karşıdaki çocuk parkına özlemle baktım.Aslında baktığım şey oynayan çocuklar değil hiç yaşayamadığım çocukluğumdu.
Ben Çilem. Annem bana neden bu ismi vermişti bilmiyorum.Ama onun çilesi olduğum çok açık bir gerçekti.Yoksa,neden bir anne çocuğuna Çilem adını verirdi ki?
Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey berbat bir çocukluk yaşadığımdı.Annem beni severdi.Bunu hissederdim fakat bana oldukça da sert davranırdı.Bunda onun hiçbir suçu yoktu.Tek suçlu biyolojik babam olan Haluk ÖZTÜRK adlı şahıstı.Onunla ilgili bildiğim tek şey ismiydi.Ve tabii bir de kararttığı çocukluğum.
Teyzemin anlattığına göre O ve annemin evliliği görücü usulü olmuş.Annem her ne kadar istemese de sırf dedemin baskısı üzerine onunla evlenmiş.Üç yıl sonra yine dedemin ve diğer ailelerinin baskısıyla annem bana hamile kalmış.Babam sırf annem beni düşürsün diye neredeyse her Allah'ın günü annemi dövermiş.Fakat tüm bu yaptıklarına rağmen ben doğmuşum.Babam bu sefer de erkek olmadığım için annemi dövmeye ve hor görmeye başlamış.
Bizim toplumumuzda bu inanış yaygındır. Çocuk erkek olmamışsa bu kadından kaynaklanan bir sorundur çoğu insana göre.Halbuki bu cahil toplumun bilmediği bir şey var.Çocuğun cinsiyetini her zaman babanın DNA 'sı belirler.
Günler hızla geçiyordu.Üç yaşıma gelmiştim.
Bir gün soğuk bir kış günü babam olacak adam beni ve annemi bir gece yarısı dışarıya attı.Bunun üzerine annemle birlikte ağlayarak dedemin evinin yolunu tuttuk.Oraya büyük bir umutla giden annem,hayal kırıklığına uğramış,kanadı kırık bir kuş gibi geri döndü.Dedem beni ve annemi reddedip eve almamıştı.
Bunun üzerine annem ve ben geceyi parkta geçirdik.
Ve sonra o gecenin sabahına uyanmamayı diledim.Zaten yetimlikle sınanan bu cılız beden şimdi de öksüzlüğü yüklemişti sırtına.Annem soğuğun etkisiyle donarak ölmüş e yoldan geçen bir kadının benim ağlama sesimi duymasıyla oradaki varlığımız tespit edilmiş.Annemin yorgun bedeninin cenazesi mezara defnedilmek üzere taşınırken,ben de şaşkın bakışlar Trabzon'daki bir yetimhaneye yerleştirilmiştir.O günden sonra da burada yaşıyorum.
Bunları düşünürken gözlerimin yaşarmasına engel olamamıştım.Kendimi toparladım ve elimi-yüzümü yıkamak için banyoya doğru harekete geçtim.O kadar dikkatsizdim ki ayak serçe parmağını bazanın ayağına çarpmış ve çarpmanın etkisiyle dudaklarından küçük bir "Ah" sesinin çıkmasına sebep olmuştum.Sesimi duymuş olmalı ki az sonra yetimhanedeki en yakın arkadaşım Cansel de uyanmış ve büyüttüğü şaşkın gözleriyle bana bakıyordu.