1.BÖLÜM
Soguk bı son bahar dı dışarıda hafif esen rüzgar sonbaharı en güzel şekilde hissettiriyordu eski mimari kimine göre yıkılmaya yüz tutmuş tarihin bı binanın önünde taksi durdu ve arabadan indi. Arkasini döndü rüzgarın dağıttığı saçlarını geriye atip paltosunu düzeltti ve birden hızla atmaya başlayan kalbini hissetti ve elini kalbine götürdü. Öylece durdu ... zihnini derin bi sessizlik kaplamıştı ...yolda öylece dakikalarca kala kaldı ... Karşısındaki eski binayı hiç kıpırdamadan izledi ... derin bi hüzün onu bi anda sarıp sarımalamıştı .yıllarca hiç bu kadar yoğun bi hüzün yoktu ruhunda ,hiç bu kadar şiddetli hissetmemişti bu duyguyu ,alışmamışmışdı bu olanlara , bu içini zamanla paramparça yapan özleme alışmıştı . Peki bu olanlar neydi ...
ne yapacağını bilmiyordu nasıl davranmalıydı ,ne söylemeliydi , nasıl durmalıydı. Zaten aklıda çalışmıyordu . Kedini biraz toparladı ve ağır ağır adımlarını atmaya başladı Sonra karşıya geçti ve eski binaya doğru yöneldi ağır demir kapıyı yavaşça itti. çevredeki hiç bi ses duyulmuyordu artık ne demir kapının kulakları tırmalayan gıcırtısı , ne sokakta olan araba kazası, insan sesleri... artık bunları duymuyordu adeta kitlenmiş düşünemez olmuştu sadece bi yöne doğru onu çeken muazzam bi onu bu yöne doğru adeta sürüklüyordu.Kalbindeki şiddet iyice artmıştı. Tek hissettiği buydu işte! birtürlü Önleneyemediği merakı özlemi onu hızla merdivenlere yöneltti.hızlı adımlarla merdivenleri çıkmaya başladı. Her katta atan kalbi dahada şiddetleniyordu ,elleri titriyor ayaklarını kontrol edemiyordu. Bu nasıl bir şeydi böyle ... Sonunda 15 numaralı kapının önüne geldi . Kala kaldı sağ elini kalbinin üstünden çekemiyordu titreyen sol eliyle zili çalmak için kapıya iyice yaklaştı... havayı kokladı ruhuna işleyen yıllardır unutamadığı o masumiyeti andıran hep onu hatırlatan kokuydu bu duyduğu gözlerini kapattı ve kendini engeleyemeden uzun uzun kokladı. Bu koku onundu sonunda onu gerçekten bulmuştu uzun kahverengi paltosunu ilikledi cebine elini atıp cebindeki kutuyu aldı ve derin bi nefes alıp uzun uzun soluklanıp bi nebze heyecanını yatıştırdıktan sonra titreyen elleriyle zili çaldı... bu nasıl birşeydi neredeyse kalbi duracaktı yavaşça kapı açıldı .
Hiçmetçi:Buyrun ne istemiştiniz?
meral hanımı görmek istemiştim...
Hizmetçi:tabi buyrun ,karşıdaki yeşil kapının arkasında salonda
Gözleri bi anda yeşil kapıya kitlenmişti... ordaydı... şuracıkta ...sadece şu yeşil kapının arkasında aramızda sadece bi yeşil kapı vardı .Hiç konuşamadı.sadece ağır ağır titreyen adımlar attı elini kapıya uzattı kapı kolunu kavradığı anda kalbinin şiddetinden artık nefes almakta zorlanıyordu...derin derin aldığı nefesler onun kalbini uysallaştırmıyor adeta ölecek katar atmasına yardımcı olurdu duyduğu o koku daha da yoğundu bu kez gözlerini derin bi hüzün kapladı sanki ufak göz yaşları belirmeye başlamıştı ... buğulu gölerinden gözyaşları süzülüyordu sonunda kapıyı aralamayı başardı ve sonunda karşısında o... yıllır sonra o ... işte ordaydı.Pencerenin önünde ardası dönük gökyüzünü izliyordu her zaman ki gibi Onu ilk gördüğünde saçlarının kıvrımından tanımıştı bile evet oydu karşısındaydı... hızla koştu kolunu sıkıcı tutuk kendine çekti ve meral daha ne olduğunu anlamadan ona sımsıkı sarıldı... derin derin içine çekerek saçlarını kokladı...korkunç bi sancı duydu kalbinde sonra şü sözler döküldü dudaklarından
seni neden yanımda bu kadar istedim biliyormusun? hayatımda bir kez olsun bi insana sonuna kadar güvenmek istedim en çokda içime dokundun içim de bi yer sende kaldığı için istedim hiç gitme...
O anda hayatımı geriye yıllar öncesine alan güçlü bi rüzgar estİ... ve büyük bi mücize oldu...
