Trapped (Book 2)

Kabanata 7

“Just be confident, Chelsea. It’s just a piece of care for you.” She said, with a smile. Pinilit kong tumawa para pagtakpan ang kabang nararamdaman ko.

Napatingin ako kay Ryde na nakasandal sa upuan habang ang isang binti niya ay nakapatong sa isa. As usual ay nakikinig na naman ito ng kanta at nilalabi niya pa ang mga lyrics. Nakapikit pa ito habang ginagawa ‘yon.

Mayamaya’y dumating na rin sina Rexor at Rouve. Tumayo kami ni Lizel para bumati sa kanila. Masiglang bumati sa amin si Rouve. Halata ang excitement sa kanya na kinwento niya pang halos hindi siya nakatulog kagabi.

“Good morning, ladies.” Bati sa amin ni Rexor.

“Good morning, Mr. Olivo.” Bati namin ni Lizel.

“Whoa. Si Mr. Abs!” Tumawa si Rouve nang mapansin si Ryde na nanatili sa kanyang ginagawa kanina. Nakapikit pa rin ito at walang kaalam-alam sa nangyayari sa paligid.

Mahinang tinapik ko ang kanyang balikat. Binuksan naman niya ang kanyang mata bago tumingin sa amin. Nalilito ang kanyang mata habang nakatitig sa akin.

“What?” Napangiwi ako sa tanong niya.

“Greet them,” I whispered. Napatingin naman siya kina Rouve at Rexor.

“Greetings,” maikling sabi niya.

“Pakita nga ng abs!” Biro ni Rouve pero pumikit lang ulit si Ryde at ibinalik sa kanyang tenga ang headset. “Sungit. Kapag ako nagka-six pack abs, hindi na ako magdadamit.”

Nakita ko ang pag-iling ni Rexor. Tumabi ito kay Lizel habang si Rouve naman ay nagpaalam na bibili lang ng kape. Tumabi rin ako kay Ryde. Nanatiling nakapikit ang kanyang mata.

Napailing na lang ako.

Sumandal ako sa upuan at kinalma ang sarili ko. May kalahating oras pa kami bago makapasok. Mukhang masyado kaming napaaga. Naramdaman ko ang braso ni Ryde na umakbay sa akin.

Napatingin ako sa kanya. Lumapit pa ito sa akin at tinanggal ang isang headset mula sa kanyang tenga at binigay ‘yon sa akin. “This is my song for you, Love.” Bahagya akong nakiliti nang inilapit niya sa tenga ko ang kanyang bibig para ibulong ‘yon.

“You came and breathed new life into this lonely heart of mine.” Sinabayan niya ang kantang ‘yon. Amoy na amoy ko ang pabango niya dahil sa sobrang lapit namin sa isa’t-isa. “Chelsea… Remember this… I can’t get mad at you, no matter what. I just can’t.” He whispered.

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. “Kinokonsensya mo ba ako dahil nagalit ako sa’yo?” Tanong ko sa kanya.

Tumawa lang ito bago umiling. “Huwag mong sabihin na gagamitin mo rin sa akin ang gasgas na linyang ‘I can’t live without you.’” Natatawa kong sabi sa kanya. “That would be cliché, Love.” I said, teasing him.

Lagi ko na lang kasi ‘yong nababasa at naririnig. Sugarcoated words make me cringe.

“I can but worthless.” He answered in a solemn voice.

Nakipagtitigan ako sa kanyang mga nang-aakit na mata.

“Ewan ko sa’yo…” Inalis ko na ang headset sa tenga ko at ibinalik na ‘yon sa kanya. “I love you, Ryde, but I can’t take the worth of your life from you. It’s yours.”

“Why can’t you just appreciate it, Chels?” Ngumuso ito.

“Okay… Own your worth for me, please…” Muli akong nakipagtitigan sa kanya. Bumali ang leeg nito at halatang tutol na naman siya sa akin. “Promise me that you will not depend your worth of living to someone. Ryde…”