دماء على ثوب الزفاف

الفصل الحادى والعشرون

حنين وهى تبتعد عن عمر:ايه اللى حصل فيه ايه

عمر:انتى نمتى ولاقيتك بتسندى عليا فأخدتك فى حضنى عشان تعرفى نتامى

كذب عمر عليها لو قال لها انه هو من جذبها اليه لقامت السماء الان

حنين:ازاى انا ماحستش بنفسى

عمر:اهو ده اللى حصل

حنين بخجل:كنت صحينى طيب يعنى الوضع كده

قاطعها عمر:حنين ياحبيبتى حصل خير

حنين:طيب انا اسفه لوكنت ضايقتك

عمربمكر:ياريت كل المضايقه كده ابقى ضايقينى على طول

أشاحت حنين بوجهها عنه الى النافذه بينما عمر ابتسم لانتصاره فى اقناعها انها من أسندت عليه

...........................

كانت حنين حريصه طوال الطريق الا تغفو مرة اخرى يبدو انها حينما تنام لاتدرى بنفسها

أخيرا وبعد ساعات من السفر

فى فيلا محمد البنهاوى

فتحت الخادمه لعمر وحنين وكان محمد والد عمر بانتظارهم على شوق

محمد:اهلا اهلا اهلا حبايب قلبى

عمر وهو يحضن والده:ازيك يابابا وحشتنى اوى

محمد:وانت ياحبيبى وحشتنى خالص استنى كده اوعى تقول ان الملاك ده مراتك

عمر:تمام يابابا أعرفك حنين مراتى

سلم محمد على حنين وقبلها وخجلت حنين كثيرا وأحمر وجهها

محمد:أزيك ياحبيبتى انا دلوقتى فى مقام باباكى ماتتكسفيش كده

حنين:ازيك ياعمو انا كويسه الحمد لله

محمد:يازين مااخترت ياعمر اهى دى البنات ولا بلاش ربنا يعوضك يابنى عن المره اللى فاتت

عمر مغيرا مجرى الحديث فحنين مازالت لاتعلم ان عمر كان متزوج من قبل ومطلق

عمر:امال فين سوزى

محمد:بتعمل الحاجات اللى بتروح تعملها دى فى البيوتى سنتر

عمر:سوزى ياحنين مراة بابا لما تيجى هاتتعرفى عليها

محمد:انا كنت زعلان انكوا اتجوزتوا بسرعه كده بس لما شفت القمر ده خلاص مش زعلان

حنين:متشكره ياعمو

محمد:طب يالا ياحبايبى اطلعوا فوق استريحوا زمانكوا جايين تعابنين على مالاكل يجهز

عمر:احنا هانروح الفيلا بتاعتى يابابا

محمد:انا كده زعلت والله اقعدوا معانا يومين طيب ولا انتى ياحنين مش هترتاحى هنا

حنين:لا ابدا ياعمو