Under the Moonlight

Start from the beginning
                                    

"ข้าฉายแสงงามเช่นนี้เป็นเพราะข้าอวยพรให้กับเจ้าเสียกระมัง" แอนโทนิอุสสรวลออกมาเบาๆ เธอมองมายังชายหนุ่มที่นอนอยู่บนที่นอนแล้วทำหน้าเขินอายให้เทพีแห่งดวงจันทร์ส่งสายตาล้อเลียนอีกหน








"มนุษย์ผู้แสนงดงามนั้น— น่าอิจฉาเจ้าเสียจริง"








"ท่านเอนดิเมียนได้ยินคงเสียใจแย่ที่ท่านกล่าวชมบุรุษอื่น" แอนโทนิอุสตรัสถึงบุรุษที่เทพีแห่งดวงจันทร์ตกหลุมรักจนทำให้นางต้องทำให้เขาเป็นอมตะเพื่อจะได้ไม่ต้องตกหลุมรักใครและนอนหลับฝันถึงเพียงนางผู้เดียวเท่านั้น








"เจ้าก็อย่าเอ็ดไปน้องข้า— แต่เจ้าแน่ใจนะกับมนุษย์ที่มีอายุขัยแสนสั้นเช่นนี้ ข้าเองยังต้องแลกกับการเป็นอมตะของบุรุษผู้นั้น" เทพีซักถามด้วยความเป็นห่วงและมีสีหน้าที่เป็นกังวล








"ข้าไม่อยากแลกความเป็นอมตะหรอก ข้าว่าชีวิตบางทีก็น่าเบื่อ— ข้าอยากเรียนรู้ไปเรื่อยๆ หากเหนื่อยก็อยากหยุดพัก การเป็นอมตะแสดงให้เห็นว่าเป็นเทพ มีภาระใหญ่หลวงที่ต้องรับผิดชอบ— แต่บางครั้งข้าก็อยากเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาเท่านั้นเอง" แอนโทนิอุสระบายความในใจให้กับพระนาง








"เจ้าเคยคุยเรื่องนี้กับท่านไดโอนิซัส สุริยเทพหรือเทพเฮอร์เมสหรือไม่ นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลยที่เจ้าจะคิดตัดสินใจเพียงลำพัง แอนโทนิอุส" พระนางเซลินีตรัสออกมาคล้ายรู้ทัน แอนโทนิอุสถอนหายใจยาว








"ข้าขอพรจากพระนาง— พี่ข้า— ข้าขอให้ข้าได้มองใบหน้าของสเตฟานัสในทุกคืนวันจนถึงวันที่เขาหมดลมหายใจ" พระนางยื่นหัตถ์ขาวผ่องมาตรงหน้าแล้ววาดวงไปมาบนตัวของแอนโทนิอุสเพื่อให้พรที่เธอได้ขอต่อดวงจันทร์








"คำขอของเจ้าได้รับผลแล้ว" แอนโทนิอุสลืมเนตรขึ้นมาเพื่อมองเห็นพระนางได้เคลื่อนกายขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้ว เธอเดินกลับมายังบนที่นอนแล้วซุกตัวเองเข้าหาความอบอุ่นจากร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของแม่ทัพหนุ่ม สเตฟานัสไม่ได้ลืมตาขึ้นมาเพราะรู้อยู่แล้วว่าเป็นใคร เขาเพียงแต่กดจูบลงบนร่างกายของแอนโทนิอุสแล้วขับกล่อมให้อีกฝ่ายเข้าสู่ห้วงนิทราตามเขาไปอีกหน

Beneath God's Wings (Completed)Where stories live. Discover now