"ข้าไม่เห็นแอนโทนิอุสมาทั้งวันคงแอบหนีไปนอนแล้วล่ะ เจ้านั่นน่ะไม่ชอบเรื่องการต่อสู้ เจ้าก็ยังมีใจสอนคนรั้นแบบนั้นโดยไม่ปริปากบ่น ข้าละนับถือเจ้าจริงๆ"




"ข้าแค่อยากช่วยแบ่งเบาภาระท่านแม่ทัพ ระยะนี้ท่านเองก็ฝึกหนักให้กับนักรบหลายกอง"




"เมื่อไหร่ที่เจ้าเรียกข้าว่าบัลธาร์ซาร์ ก็เมื่อนั้นนั่นแหละ" ชายหนุ่มทั้งสองหัวเราะขึ้นมาพร้อมกันก่อนจะออกเดินไปยังที่พักของแอนโทนิอุส




"ข้าฝากดูแลอนุชาของข้าด้วย ดูเหมือนมีแต่เจ้าที่แอนโทนิอุสจะยอมฟังบ้างไม่ใช่ตั้งป้อมเงียบเหมือนเวลาอยู่กับข้า" แม่ทัพหนุ่มพยักพเยิดให้อีกฝ่ายเข้าไปในที่พักได้





เพราะฝึกหนักติดต่อกันทั้งวันและต้องเป็นทหารยามในเวลากลางคืนจนถึงเช้าทำให้แอนโธนีอุสอ่อนล้าจนในที่สุดก็ล้มป่วยลง สเตฟานัสหรี่ดวงตาคมลงเมื่อเปิดผ้าที่กั้นอยู่เข้ามาแล้วพบว่าอีกฝ่ายนอนตัวสั่นอยู่บนที่นอนแข็งๆนั้น ความตั้งใจที่จะลากตัวเด็กหนุ่มที่แสนดื้อรั้นที่หลบหนีการซ้อมการต่อสู้กับเขากลายเป็นทำหน้าตื่นตกใจ เขารีบปราดเข้าไปมาอีกฝ่ายโดยเร็ว




"แอนโทนิอุส— แอนโทนิอุส ตัวเจ้าร้อนรุ่มไปหมด ไม่สบายหรือ" สเตฟานัสพลิกตัวอีกฝ่ายขึ้นมาแล้วใช้มือวางบนหน้าผาก เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายไปทั่วใบหน้าเล็กนั้นจนเขาเก็บคำที่ตั้งใจจะมาต่อว่าไว้ในใจเสียสิ้น

Beneath God's Wings (Completed)Where stories live. Discover now