HİDDARUN *Düzenlenecek*

7- Korkular, Cesaret ve Karar

"Ağlama artık Amenia. Lütfen ağlama. Korktuğunu biliyorum. Ben de korkuyorum," diye tekrar ediyordu zihninden. Birden aklındaki kıvılcım, en taze düşüncelerini harekete geçirdi. Akıl havuzunun oltasına bir balık takılmış gibi zihninde taze bir fikir canlandı.

"Bana güvenmeni istiyorum, " bu sefer fısıldayarak konuşuyordu, "burası konuşmak için güvenli değil. Gün sona eriyor, birazdan düzinelerce Herraden evlerine gitmek için buradan geçecek, beni görürlerse dururlar (Kardeşlik Konseyi Temsilcisi olduğu için hal hatır sorup dert yakınırlar), o zaman seni fark ederler. Bir terslik olduğunu anlarlarsa," yutkundu ve devam etti, "artık ben bile sana yardım edemem Amenia," eliyle,  göz yaşlarının yüzüne yapıştırdığı kızıl saçlarını düzeltirken bunları söyledi. Amenia ile göz teması kurmuş pembenin ölü tonundaki irislerine bakıyordu. Tutunacak dal arayan yavru bir luyd gibi düşüyordu pudra pembesi kanatlı kız, korkuları yardım ellerini hain yılanlar gibi  görüyor, onu zehirleyecek diye tedirgin gözlerle bakıyordu Liena'ya.

"Haydi kalk Amenia, gitmeliyiz buradan," diyerek ayağa kalktı Liena. Uçuk mavi kanatlarını gerip ince parmaklı elini Amenia'ya uzattı. Uzatılan ele bir kapana bakar gibi bakıyordu pudra pembesi kanatlı kız. O el onu her şekilde sonu olmayan bir yola götürecekti. Ya Liena onu kandırıp Kardeşlik Konseyi'ne götürmeyi planlıyorsa diye düşündü, oturduğu yerde kımıldandı. Liena'ya olan güvenimidir yoksa Lutha'nın zihin kontrolü mü bilinmez uzatılan ele sıkı sıkı tutundu, ayağa kalktı.

Hem korkusu, hem de potansiyelinin üstünde uçarak bedenini yorması Amenia'yı bitkin düşürmüştü. Liena, Amenia'nın uçamayacak kadar yorgun olduğunun farkındaydı. Koluna girip şehre çıkan toprak yolda ilerlemeye başladılar. Ağaç dalları üzerlerini kapatıyor, yerdeki kurumuş yapraklar ve toprak ayaklarının altında çatırdayarak ilerliyorlardı. Toprak yoldaki luydların pençe izleri ve çektikleri arabaların tekerlek izleri taze duruyordu. Pazardaki tüccarların bu yolu kullanarak saatler önce Alabanos'u terk ettiklerinin kanıtıydı bu. Hava kararırken orman daha da sessizleşti. Adımlarına ritm tutan yerdeki kuru yapraklar hariç bütün orman sükunet içinde onları izliyordu. Herkes susmuş, Amenia'nın gözleri oluk oluk konuşuyordu. Gri pelerininin başlığına uzandı boştaki eliyle. Yüzünü gizlemek istiyordu, başlığını görüşünü kısıtlayacak kadar gözlerinin önüne indirdi. Zaten gittiği yolu bilmeyen birisinin önünü görmesine gerek de yoktu. Liena'ya güvenmek zorundaydı. Artık kaderi onun kanatları arasındaydı.

Alabanos'a vardıklarında kalabalık olmayan sokaklara girerek hızlı adımlarla ilerlemişlerdi. Her sokakta başka bir korku yaşamıştı Amenia. Ya onu Konsey Merkezine götürmek için oyalıyorsa? Ya birisi onları durdurur da Liena her şeyi anlatırsa? Ekmek kırıntısından bile çabuk kaybolan göz yaşları bırakmıştı ardında. Geriye de dönemezdi. Gecenin kızıllığı yerini laciverte bırakırken sokak aralarında hızlı hızlı yürüdüler. Güzel bir eve girmeleriyle yolculukları sona ermişti.

Evin kapısı açıldığı gibi henüz kanat rengini kazanmamış bir çocuk göründü. Heyecanla yanlarına koştu.

"Anne, Anne! Hoş geldin," diyerek sarıldı Liena'nın boynuna. Ardından kızıl saçlarından tanıdı Amenia ablasını, " Hoş geldin Amenia abla! seni çok özledim," diyerek sarıldı.

Yahz, henüz yedi yaşında bir çocuk kadardı. Herraden yaşına göre on üçüncü yaşına varmıştı. On üç arftır Herrum'un Alabanos şehrinde ailesiyle yaşıyordu. Babaları amca çocukları olan Hern ve Dalgar'ın tek oğluydu Yahz. Babası gibi esmerdi. Gümüş rengi gözleri ve hala beyaz kanat rengi ile sabırsız, sevimli bir Herradendi. Amenia'yı pek severdi. Üstelik yaşına göre çok zeki ve usluydu. Her çocuk gibi oyun oynayıp gülmek, koşmak onun neşe kaynağıydı. Bu arf okula başlamıştı. Okulunu seviyor her gün ailesine öğrendiklerini heyecanla anlatıyordu. Büyüyünce babası gibi bir Piera olup icatlar yapmak istiyordu. Şimdiyse Amenia'nın üzgün olduğunu hissetmişti çocuk kalbi. O da üzülüp elini tuttu.