က်ေနာ္ ဟက္ခနဲ ရယ္ခ်မိသည္....
"ခင္ဗ်ား ကေရာ....
အျမဲ က်ေနာ့္ကို
ဒုကၡေပးေနတာမဟုတ္ဘူးလား.....
ဒီေနရာကို ခဏခဏမလာပါနဲ႔...
မလိုအပ္တဲ့ ကိစၥေတြမျဖစ္ခ်င္ဘူး....."သူ ျပံဳးျပန္သည္.....မခ်ိတင္ကဲျဖင့္.....
"ကိုယ္ေနာက္မလာေတာ့ပါဘူး...
ၿပီးေတာ့.....
ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္......
ဟိုေန႔က ပါတီမွာ...ကိုယ္ လြန္သြားတယ္"သူ႔ေတာင္းပန္စကား.......
ပထမဆံုး.....အျပစ္သိျခင္း......
က်ေနာ္ ယံုရမွာတဲ့လား....ဗီလိန္....."အဟက္.....ခင္ဗ်ား....ခုမွ....
လာေတာင္းပန္ေနတယ္....
ခင္ဗ်ားက....လူၾကားထဲမွာ....
က်ေနာ့္ကို အျမဲ အ႐ွက္ခြဲခ်င္ေနတာမလား"က်ေနာ့္ရဲ႕တန္ျပန္ထိုးစစ္ဆင္ေသာ ....
စကားလံုးတို႔ကို.....
သူကမ်က္ရည္တစ္စက္ျဖင့္.....
ညႇိဳးႏြမ္းေပ်ာက္ကြယ္ေစပါ၏......ဘုရားေရ.....သူငိုေနတယ္......
မ်က္ရည္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ....
မသက္ဆိုင္ဘူးလို႔....
က်ေနာ္...တစ္ထစ္ခ် ယံုၾကည္ခဲ့ရသူက...
ငိုေနတယ္......ဗီလိန္တစ္ေယာက္ငိုေနတာကို....
ျမင္ေနရတာကိုေတာင္...
က်ေနာ္က.....
ႏွလံုးသား...အစံုကို ဖ်စ္ညႇစ္ခံေနရသူလို...
နာက်င္ေနသည္မွာ...ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလဲ..."ကိုယ္.....ကိုယ္....မရည္ရြယ္ပါဘူး....
ကိုယ္...ကေလးကို ျပန္လိုခ်င္လို႔....
ႀကိဳးပမ္းခဲ့ျခင္းေတြက....
ကေလးကို ဒီေလာက္ထိ....
စိတ္ေသာကေရာက္ေစခဲ့မယ္လို႔
မေတြးခဲ့မိဘူး....."က်ေနာ္ အရမ္းရြံ႕ေၾကာက္ခဲ့ရတဲ့...
ဗီလိန္ႀကီးကေလ....က်ေနာ့္ေ႐ွ႕မွာ...
ငိုေနတာ......ကေလးတစ္ေယာက္လို.....ခင္းထားတဲ့....ခံုေတြေပၚကို
စိတ္ပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်ရင္းေခါင္းငံုံ႔ကာ
ငိုေနသူ......
YOU ARE READING
သို႔.....ခ်စ္ေသာဗီလိန္...[ Completed ]
Fanfictionမာနတရားႏွင့္ စတင္ကာ ႄကမ္းတမ္းခက္ထန္မႈအတိနွင့္ၿပီးေသာ ဗီလိန္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္....
ဗီလိန္၏ အဌမေျခလွမ္း
Start from the beginning